معرفی روزنامه: هندوستان تایمز
هندوستان تایمز یکی از معتبرترین و پرخواننده‌ترین روزنامه‌های انگلیسی‌زبان در هند است. این روزنامه، نشریه اصلی شرکت HT Media Limited، متعلق به خانواده بیرلا، و متعلق به شوبهانا بهارتیا، دختر کی. کی. بیرلا . است. این خانواده یکی از تاثیرگذارترین خانواده موثر در صنعت رسانه در هند محسوب می شوند. این شرکت مالک چندین رسانه از جمله رادیو، تارنماهای مختلف و سایت های خبری می باشد. روزنامه هندوستان تایمز از سال ۱۹۲۴ فعالیت خود را آغاز کرده و امروزه به‌عنوان یک منبع خبری بزرگ، هم در قالب چاپی و هم دیجیتال، نقش مهمی در فضای رسانه‌ای هند دارد.
هندوستان تایمز یکی از بزرگترین روزنامه‌های هند از نظر تیراژ است. طبق گزارش دفتر حسابرسی تیراژها، تیراژ آن تا نوامبر 2017، نزدیک به یک میلیون نسخه بوده است. همچنین طبق نظرسنجی خوانندگان هند در سال 2014 نشان داد که این روزنامه پس از تایمز آو ایندیا، دومین روزنامه انگلیسی زبان پرخواننده در هند می باشد. این روزنامه در شمال هند محبوب است و نسخه‌های همزمان آن در کلانهشر های هند همچون دهلی نو، بمبئی، لکنو، پتنه، چندیگر و رانچی منتشر می گردد.
نسخه چاپی ناگپور از سپتامبر ۱۹۹۷ و نسخه چاپی جایپور از ژوئن ۲۰۰۶ متوقف شد. این روزنامه در سال ۲۰۰۴ یک روزنامه مخصوص جوانان به نام هندوستان تایمز نسک Hindustan Times Next راه‌اندازی کرد. دیگر نشریات وابسته به این روزنامه عبارتند از مینت (روزنامه تجاری انگلیسی)، هندوستان (روزنامه هندی زبان)، ناندان (مجله ماهانه کودکان) و کادامبانی (مجله ماهانه ادبی). این روزنامه همچنین مانند سایر روزنامه‌ها دارای نسخه کودکان است.
این گروه رسانه‌ای صاحب یک کانال رادیویی به نام Fever 104.0 FM، یک شرکت مرتبط با آموزش به نام Studymate است و سالانه کنفرانس در موضوعات مختلف با حضور چهرهای مطرح همچون فون فورستنبرگ، کریستین لوبوتین، رابرت پولت، مدیرعامل برند معروف گوچی و پاتریک نورماند، مدیرعامل کارتیه و غیره برگزار می کند.
تاریخچه
روزنامه هندوستان تایمز در سال 1924 با حمایت برخی از رهبران جنبش استقلال هند در دهلی تأسیس شد. گفته می‌شود که رهبر آزادی بخش هند مهاتما گاندی از راه‌اندازی آن حمایت معنوی کرد و در دوران استعمار بریتانیا، نقش مهمی در پوشش اخبار جنبش استقلال هند داشت. روزنامه توسط ساندر سینگ لیالپوری، بنیانگذار و پدر جنبش آکالی و شیرومانی آکالی دال، در دهلی تأسیس و به عنوان یک روزنامه ملی‌گرا، نقش‌های اساسی در جنبش استقلال هند ایفا کرد. در هیئت تحریریه این روزنامه از همان ابتدا افراد چهره های مطرح استقلال گرا مطالب و ایده های خود را به عموم مردم بیان می کردند. دوداس گاندی، پسر مهاتما گاندی، به هیئت سردبیران راه یافت و بعداً به عنوان سردبیر منصوب شد. مراسم افتتاحیه روزنامه توسط مهاتما گاندی در ۲۶ سپتامبر ۱۹۲۴ انجام پذیرفت. اولین شماره از نایا بازار، دهلی (که اکنون سوامی شاردا ناند مارگ نام دارد) منتشر گردید. این شماره شامل نوشته‌ها و مقالاتی از سی. اف. اندروز و کاتامانچی رامالینگا ردی و دیگران بود. دوداس گاندی، پسر مهاتما گاندی رهبر فقید هند، به هیئت ویراستاران راه یافت و بعداً به عنوان سردبیر منصوب شد. به خاطر افکار ملی گرایانه از لحاظ مالی با مشکلات متعددی روبرو شدند و مجبور شدند که برای چاپ مطالب خود از دولت وام بگیرند. در سال ۱۹۲۸، گاندی سردبیر جدیدی به نام کی. ام. پانیکار را برای روزنامه انتخاب کرد. در آن زمان، روزنامه دوباره با مشکلات مالی مواجه شده بود؛ جی. دی. بیرلا برخی از هزینه‌ها را تقبل کرد و در نهایت مالکیت آن را به عهده گرفت. کی. ام. پانیکار، که با نام سردار پانیکار نیز شناخته می‌شود، هندوستان تایمز را به عنوان یک روزنامه ملی‌گرای جدی راه‌اندازی کرد. پانیکار به عنوان یک مورخ، ادیب و اهل آکسون، تلاش کرد تا روزنامه را گسترده‌تر از یک روزنامه متعلق به جنبش ملی گرای آکالی کند و در صدد آن برآمد که این روزنامه را در سراسر هند به چاپ برساند. او سردبیر شد و بودجه آن آزادانه از حامیان نهضت تأمین می‌شد. او با جدیت تمام تلاش کرد، اما روزنامه پیشرفت بسیار کمی داشت. در عرض دو سال، پانیکار نتوانست سفارش چاپ بیش از 3000 نسخه را بپذیرد. در آن زمان به نظر می‌رسید که جنبش آکالی قدرت خود را از دست داده و بودجه آن تمام شده است. این روزنامه زمانی از سقوط زودهنگام نجات یافت که روحانی مذهبی هندوها پاندیت مادان موهان مالاویا برای تحقق رویای خود در مورد یک روزنامه در دهلی وارد عمل شد. ریشه‌های این روزنامه در جنبش استقلال هند در نیمه اول قرن بیستم است و حتی با "پرونده هندوستان تایمز (آگوست-نوامبر 1941)" در دادگاه عالی الله آباد روبرو شد. این روزنامه در مقاطعی توسط بسیاری از افراد مهم هند، از جمله دوداس گاندی، سری مولگانکار، بی. جی. ورگیس و خوشوانت سینگ، ویرایش می‌شد. سانجوی نارایان از سال 2008 تا 2016 سردبیر این روزنامه بود.
جایگاه روزنامه در میان جراید و نشریات دیگر هند
در گزارش اعتماد به برند که در سال ۲۰۱۲ توسط شرکت هیئت امنای آمارسنجی و تحلیل داده ها Trust Research Advisory انجام پذیرفت مشخص گردید که روزنامه هندوستان تایمز در رتبه ۲۹۷۱ در بین معتبرترین برندهای هند قرار گرفت و متعاقباً، طبق گزارش اعتماد برند ۲۰۱۳، هندوستان تایمز در رتبه ۴۳۴ در بین معتبرترین برندهای هند قرار گرفت. با این حال، در سال ۲۰۱۴، هندوستان تایمز طبق گزارش اعتماد برند ۲۰۱۴در رتبه ۳۶۰ در بین معتبرترین برندهای هند قرار گرفت. پس از اعتصاب خط کنترل در سپتامبر ۲۰۱۶، گزارش شد که شوبهنا بهارتیا تماس‌هایی از دفتر نخست‌وزیر و آمیت شاه دریافت کرده است و توجه‌ها به Hate Tracker، یک پایگاه داده مبتنی بر جمعیت در وب‌سایت هندوستان تایمز که جرایم ناشی از نفرت در هند را ثبت می‌کرد، معطوف شد. این پایگاه داده توسط بابی گوش، سردبیر تازه منصوب شده، راه‌اندازی شده بود. گوش پس از آن به طور ناگهانی روزنامه را ترک کرد و The Wire گزارش داد که پس از ملاقات اخیر شوبهانا بهارتیا با نخست‌وزیر نارندرا مودی، از او خواسته شده است که روزنامه را ترک کند. دینش میتال، مشاور عمومی هندوستان تایمز، این گزارش را رد کرد و گفت که بابی گوش به دلایل شخصی آنجا را ترک کرده است. همچنین در سال 2017، مجله Frontline20 گزارشی منتشر کرد که در آن آمده بود شیشیر گوپتا، سردبیر هندوستان تایمز، پس از انتشار ایمیل‌هایی به آمیت شاه، با دولت تبانی کرده است. هندوستان تایمز ادعاهای تبانی را رد کرد و گفت که این ایمیل‌ها درخواستی برای اظهار نظر بوده‌اند. روزنامه Indian Express نیز در سال 2017 گزارشی منتشر کرد که در آن آمده بود شرکت Hindustan Times Limited با یک نهاد برون‌مرزی به نام Go4i.com مرتبط است که نام بهارتیا و پسرش پریوات به عنوان مدیران آن ذکر شده است.
رسانه‌های مرتبط با هندوستان تایمز عبارت اند از:
- روزنامه Mint روزنامه‌ی اقتصادی و تجاری معتبر
- شبکه رادیوی Fever FM ایستگاه رادیویی محبوب
- تارنمای Shine.com پلتفرم کاریابی
- تارنمای LiveHindustan.com – نسخه هندی دیجیتال
علاقمندان جهت مطالعه و بهره برداری از مطالب این روزنامه می توانند به آدرس ذیل مراجعه فرمایند:
نظر شما