شاعر هویت هر زبانی است و هر ساله از شاعران در سراسر جهان تجلیل می ‌شود.پاکستان نیز شاعران خود را به شکلی باشکوه تجلیل می‌ کند. شعر پروین شاکر، شعر عصر امروزی است. وی قالب ‌های مختلف شعری را آزموده و در آنها موفق نیز بوده است. وی با وجود آشنایی با زبان‌ های مختلف جهان، شعر را با زبانی بسیار ساده و آسان سروده است. پروین شاکر، شاعر معروف پاکستان، در ۲۴ دسامبر ۱۹۹۴ میلادی در یک تصادف رانندگی در اسلام ‌آباد درگذشت. در آن زمان، او تنها ۴۲ سال و ۲۴ روز سن داشته است. خانم پروین شاکر، که در دانشگاه کراچی در رشته ادبیات انگلیسی و زبان‌ شناسی تحصیل کرده بود، پس از قبولی در آزمون ورودی در سال ۱۹۸۲ میلادی به خدمت دولت درآمد. پروین شاکر به عنوان مامور وصول در اداره گمرک مشغول به کار شد. از این سمت، وی به دبیر اصلی ارتقا یافت و سپس به (CRBR) اسلام آباد منصوب شد. در دوران تحصیلات، اولین مجموعه شعر او با نام «خوشبو» در سال ۱۹۷۶میلادی منتشر شد و باعث افزایش شناخت و اعتبار پروین نه تنها در سطح محلی، بلکه در سطح بین‌المللی نیز شده است. زندگی ازدواجی وی موفقیت ‌آمیزی نبوده، اما اشعارش به چنان نمادی تبدیل شدند که حتی تصادف رانندگی نیز مانع از مرگش شد و تاکنون زنده است[1]. اشعار پروین شاکر به اندازه «خوشبو» در ذهن مردم ریشه دوانده است. اولین کتاب او، «خوشبو» در سال ۱۹۷۶ میلادی جایزه آدامجی و افتخار اجرا را دریافت کرد. جدا از این، او جوایز و تقدیرنامه ‌های متعددی نیز دریافت کرده است. شعر او مسلماً از فنون و کلمات زبانی متفاوتی بهره می ‌برد. او در مدت بسیار کوتاه عمر کوتاه خود، گنجینه ‌ای از اشعار را از خود به یادگار گذاشت که برای نسل ‌های حال و آینده چیزی کمتر از گنجینه ‌ای گرانبها نیست. پنج مجموعه شعر او عبارتند از «خوشبو»، «صد برگ»، «خود کلامی»، «انکار» و «کف آینه». در حالی که این مجموعه با نام «ماه تمام» منتشر شده است، اما تخیلی که در شعر او دیده می ‌شود، در میان معاصران او و سایر شاعران پاکستانی به ندرت دیده می ‌شود و همین امر او را از دیگران متمایز می‌کند. شعر پروین شاکر حس عاشقانه‌ی متفاوت و منحصر به فردی را ایجاد می‌ کند. دلیل اصلی این امر این است که او شاعر عشق و محبت بوده است. او با اولین مجموعه شعر خود «خوشبو» محبوبیت پیدا کرد. عطر شعر عاشقانه ‌ای که او منتشر کرد هنوز در قلب و ذهن مردم است. در دسامبر ۱۹۹۴میلادی پروین شاکر که ادبیات اردو را معطر ساخت و عطر شعر را در مجامع ادبی پراکند، در یک سانحه رانندگی در اسلام آباد درگذشت، اما او از طریق اشعار زیبایش همیشه در چمن اردو معطر خواهد ماند[2].

منابع: