اول: سناریوی ابقای عبدالمهدی در پست نخست وزیری

گروهی معتقدند که راه حل بحران عراق حتی چنانچه استعفاء دهد به عنوان تعریف اعمال و تحسین عملکرد سیاسی و خدماتی دولت و همچنین مبارزه با فساد و ارائه ی بسته های خدماتی و تصویب قوانینی برای کاهش مزایای مسئولین و مبارزه با فساد و اجرای اصلاحات مهم در قانون انتخابات و قانون کمیساریا و تلاش برای اصلاح کابینه و غیره.

طرفداران این سناریو معتقدند که تغییر راه حل مناسبی نیست. بلکه به معنای فروپاشی حکومت و دولت و روند سیاسی عراق است و کشور را وارد بیراهه های پیچیده ای می کند و ممکن است یک خلأ سیاسی را در پی داشته باشد و امنیت منطقه را تهدید کند. در این صورت قدرت های منطقه ای و فرامنطقه ای به بهانه ی حفظ امنیت خود در عراق دخالت خواهند کرد.

از سوی دیگر این گروه ممعتقدند که کناره گیری به معنای عقب نشینی و تسلیم در برابر طراحان اصلی تظاهرات است و در این شرایط هر گونه عقب نشینی باعث گستاخ شدن طراحان تظاهرات و امیدواری آنها به سرنگونی کل روند سیاسی خواهد شد.

گروهی که خواهان ابقای عبدالمهدی در پست نخست وزیری هستند تاکید دارند که علاوه بر مشکلات و محرومیت های موجود در عراق و حضور مردم معترض و فقیر در اعتراضات، تظاهرات و اعتراضات جاری در عراق یک رخداد سیاسی و توطئه ای خارجی با هدف ضربه زدن به محور مقاومت و جریان شیعی انقلابی و اسلام سیاسی است و مشابه اتفاقاتی است که در مصر بر علیه اخوان المسلمین رخ داد.

لذا مشکلات و محرومیت ها در عراق وجود دارند، اما پیچیدگی های اوضاع عراق باعث شده که اعتراضات به حق مردم توسط جریان های مغرض مصادره شود.

دوم: سناریوی سرنگونی روند سیاسی:

با توجه به خواسته ها و شعارهای برخی از تظاهرات کنندگان و تمایلات وموضع گیری های ایالات متحده ی آمریکا و گزارش هایی که در این مورد منتشر می شود، می توان به این نتیجه رسید که آمریکا به دنبال تغییر ریشه ای حکومت و روند سیاسی عراق و اجرای اصلاحات مهمی بر قانون اساسی است. آمریکا به دنبال تشکیل حکومتی نزدیک به خود در عراق است تا نقش ایران و احزاب اسلامگرایی که از سال 2005 در عراق حکومت کرده اند را به حد اقل برساند. آمریکا از سال 2003 با برنامه ریزی برای تحقق این هدف توانست به صورت تدریجی مردم را بر علیه دشمنان خود در عراق بسیج کند.

سوم: سناریوی تغییر دولت و احزاب حاکم در کنار تثبیت روند سیاسی عراق

یکی از راه حل های میانه ابقای حکومت و قانون اساسی و همچنین اجرای تغییرات مورد تاکید تظاهرات کنندگان با هدف بازیابی اعتماد و رابطه ی مردم با روند سیاسی است. در این سناریو برخی از سیاستمداران به دلیل نقشی که در مشکلات کشور دارند قربانی خواهند شد. در این سناریو قانون انتخابات جدید به صورتی تدوین می شود که در پی برگزاری انتخابات تحت نظارت سازمان ملل قشر جدیدی از سیاستمداران و احزاب وارد قدرت شوند.

در این مرحله ضروری است عملکرد احزاب اسلامگرا و راه های بازیابی محبوبیت آنها به صورت دقیق و علمی و بی طرفانه بررسی شود.

در نهایت به چند نکته ی مهم در مورد اوضاع کنونی عراق اشاره می کنیم:

1- مرجعیت با سناریوی حفاظت از قانون اساسی عراق موافق است. زیرا قانون اساسی یک سند ملی است که می تواند در زمان اختلافات میان گروه های مختلف مورد استناد قرار بگیرد. همچنین مرجعیت تلاش می کند از بازگشت حکومت های دیکتاتوری و دخالت های آمریکا در عراق جلوگیری کند.

2- هیچ راه حلی بدون موافقت های بین المللی و منطقه ای مفید نخواهد بود. لذا باید روند سیاسی عراق قبل از درگرفتن یک جنگ بین المللی و منطقه ای در خاک این کشور بازسازی شود.

3- باید دولت در زمینه ی حل مشکلات خدماتی و مبارزه با فساد و شکوفایی اقتصادی با جدیت عمل کند.

4- باید با اقداماتی قاطعانه و شفاف، تظاهرات کنندگان و معترضان واقعی، از افراد نفوذی و وابسته جداسازی شوند.

5- وضعیت جاری در عراق نشان می دهد که این دولت و این احزاب نمی توانند جزئی از راه حل باشند. زیرا مردم عراق کاملا از آنها روی گردانده اند و محبوبیت این احزاب به حد اقل رسیده است. لذا نباید انتظار داشت که مردم وعده های این احزاب و سیاستمداران را باور کنند.

6- آمریکا و امارات متحده ی عربی تمام امکانات خود را برای منحرف کردن تظاهرات و نابود کردن اسلام سیاسی در عراق به کار بسته اند. زیرا معتقدند که این احزاب بازوی ایران در عراق هستند.