CRSP یک سازمان غیردولتی (NGO) است که در ولسوالی چیترال در زمینه توسعه روستایی در بخش ارتقای کیفیت آموزش، امکانات بهداشتی، توانمندسازی زنان و بخش بلایا در دورافتاده‌ترین مناطق پاکستان در چیترال فعالیت می‌کند. این سازمان در دولت استانی خیبر پختونخوا بر اساس قانون جامعه، 1860 ثبت شده است. این سازمان توسط گروهی از داوطلبان جوان متعلق به مناطق مختلف چیترال اداره می شود. این سازمان برنامه های آگاهی بخشی را در زمینه مسائل بهداشتی، ارتقای کیفیت آموزش از طریق مشاوره شغلی و راهنمایی دانش آموزان آسیب پذیر چیترال آغاز کرده است. این سازمان برای ادامه تحصیل در اختیار دانش آموزان نیازمند کتاب مطالعه و سایر مطالب قرار داده است.

این سازمان در مدت زمان کوتاهی مالکیت خود را در میان جامعه محلی ایجاد کرده و مایل به تلاش برای تقویت دورافتاده ترین و عقب مانده ترین جامعه به ویژه در منطقه عقب مانده چیترال در ارائه خدمات اولیه اجتماعی با مشارکت جوانان و گروه های حاشیه نشین جامعه است.

چشم انداز

ارائه پیشرفته ای از کیفیت دانش برای کسانی که نمی توانند خود را تامین کنند، با تمرکز بر تحقیقات برای ارتقای کیفیت آموزش، مشاهده درک دلسوزانه از معضلات بهداشتی که جامعه با آن مواجه است و مایل است به سمت جامعه ای بهتر و سالم تر عمل کند.

ماموریت

عمل به عنوان یک شتاب دهنده تغییر برای ایجاد سلامت و آموزش جوامع محروم از طریق رویکردی به مراقبت های بهداشتی و آموزش توانمندسازی اهداف برنامه حمایت روستایی چیترال (CRSP)

اهداف

ارائه آموزش استاندارد به اقشار محلی و آسیب پذیر جامعه

برای حفظ ثبات در جامعه با ترویج آموزش فنی

ایجاد آگاهی از مراقبت های بهداشتی و آموزشی در میان جامعه محلی منطقه

برای تامین نیازهای اساسی جوامع محترم محلی

کمک به اعتلای جامعه روستایی و تضمین تاب آوری و توسعه کلی پایدار آنها.

آموزش اعضای جامعه در مورد الزامات درختکاری. کنترل آلودگی و احیای محیط زیست و همچنین حفاظت در حل به موقع

ارائه مشاوره حقوقی رایگان به مردم فقیر برای حل اختلافات آنها.

همچنین این سازمان اخیرا در حوزه گردشگری در برنامه ای با عنوانPony Trail Adventure Chitral اقدام به برگزاری مسابقات چوگان و همچنین گردش با اسب در روستاهای چیترال و برگزاری کمپ های گردشگری کرده است.

مدیر عامل: امیرعلی شاه چترالی

فعالیت های سلامت و بهداشت در زمان شیوع کرونا

افراد حضور یافته در فستیوال اتحادیه اروپا در چیترال

سرکنسولگری آلمان کراچی، سفارت پکن چین، سفارت هلند، سفارت سوئد، سفارت فرانسه، سفارت ایتالیا در اسلام آباد - UNHCR، آژانس پناهندگان سازمان ملل متحد توسعه بین المللی کانادا - امور جهانی کانادا RELO روتاری بین المللی در بریتانیا و ایرلند کمیسیون عالی کانادا در پاکستان سفارت بلژیک در اسلام آباد ایالات متحده آمریکا، سفارت غیر رسمی سلطنتی تایلند در اسلام آباد

دره بکر چیترال، یک ایالت شاهزاده کوهستانی سابق در مرز افغانستان، چیزهای زیادی برای ارائه به گردشگران در قالب فرهنگ باستانی منحصر به فرد، کوه های مرتفع و مردمی مهمان نواز دارد. قبیله به اصطلاح کافر کلاش که طبیعت پرست هستند، در سه دره از دره های آرام و زیبا زندگی می کنند که در قله های رفیع پوشیده از برف کوه های هندوکش که چیترال را به افغانستان و از طریق آن با آسیای مرکزی متصل می کند، زندگی می کنند. اتحاد جماهیر شوروی در واقع، در یک نقطه، کریدور معروف واخان، چیترال را از تاجیکستان در آسیای مرکزی تنها 25 کیلومتر جدا می کند. چیترالی ها مردمانی صلح دوست هستند، علاقه مند به موسیقی، رقص و بسیار به فرهنگ منحصر به فرد خود افتخار می کنند. بازی چوگان نیز از این منطقه سرچشمه گرفته است، جایی که هنوز به سبک بدون قاعده و آزاد بازی می شود. یک مسابقه چوگان در مرتفع ترین زمین چوگان جهان، شاندور، در هفته اول جولای برگزار می شود که تیم های چوگان ایالت های کوهستانی رقیب گیلگیت و چیترال با هم به رقابت می پردازند تا برتری خود را بر یکدیگر ثابت کنند. چیترال فرصت های عالی برای کوهنوردی را برای علاقه مندان ماجراجویی ارائه می دهد. کوه تیریچ میر در ارتفاع 7772 متری در میان انبوه قله های صعود نشده بالای 6000 متر قرار دارد. مسیرهای پیاده روی متعددی وجود دارد که کوه های هندوکاش چیترال را به کوه های قراقورام گیلگیت متصل می کند.

دره چشمه آب گرم در 40 کیلومتری شهر چیترال در کنار دره کلاش، یکی دیگر از نقاط محبوب برای حمام کردن در چشمه های گوگردی و همچنین برای ماهیگیری قزل آلا در نهرهای کوهستانی آن است. دره کلاش، خانه حدود 4000 کافر (غیر مسلمان) که در حدود 20 روستا زندگی می کنند. «کافر» به معنای بی دین و «کلاش» به معنای سیاه است. این قبیله در لشکر اسکندر مقدونی به این سرزمین آمدند. مردم چیترالی آنها را کافر کلاش می نامند، زیرا آنها غیرمسلمان هستند و زنان این قبیله دارای موی بلند مشکی هستند و حجاب را رعایت نمی کنند. آنها همچنین به خاطر رقص هایشان مشهور هستند. دره کلاش هر سال از 13 تا 16 می جشن بهار "چیلیم جوش یا جوشی" را جشن می گیرد. جشنواره تابستانی "Utchal" از 18 تا 21 اوت جشن گرفته می شود. جشنواره پاییزی "Phoo" در حدود اواسط اکتبر برگزار می شود. جشنواره زمستانی "Chaumos یا Chitrimas" از 8 تا 21 دسامبر جشن گرفته می شود.

چِترال شهری واقع در ایالت خیبر پختونخوا (سرحد سابق) در شمال غربی پاکستان است. این شهر مرکز شهرستان چترال است که ۱۴۸۵۰ کیلومتر مربع وسعت و ۴۷۸ هزار نفر جمعیت (برآورد ۲۰۱۴) دارد.

این شهر در دره اورَش از دره‌های کوهستان هندوکش و در ۱۱۵ کیلومتری شمال خاوری اسلام‌آباد و ۱۵۰ کیلومتری شرق پیشاور قرار دارد و بلندای آن از سطح دریا ۱۲۱۱ متر تا ۱۲۶۰ متر است.

چیترال از شمال با افغانستان، از شرق با قلمرو شمالی پاکستان و از جنوب با شهر دیر همسایه است. این ناحیه بیش از پنج هزار مایل مساحت دارد که به دو ناحیه چترال بالا و پایین تقسیم می شود.

شهر چترال در ساحل غربی رود چترال و در دامنه قله ترچ میر واقع است. رود چترال از سوی رود کنر وارد افغانستان می‌شود و قله ترچ میر که در شمال چترال واقع شده با ۷۷۰۸ متر مرتفع‌ترین قله هندوکش است. این شهر تا سال ۱۹۶۹ مقر فرمانروایی دولت راج‌ نشین چترال بوده که از قلعه مشهور چترال اداره می شد.

این قلعه که در منطقه ای با 40 کانال در شهر چترال واقع شده است، در سال 1774 تحت حکومت شاه دوم سلسله کتور ساخته شده و تقریباً 140 سال بعد در سال 1911 در زمان سلطنت شجاع الملک بازسازی شده است.  

طبق سند تاریخی ریاست چترال در سال 1948میلادی به پاکستان پیوست. این نامه به امضای قائد اعظم و حاکم وقت چترال مظفرالملک رسیده است.

چترال در ارتفاع حدود 5000 فوتی از سطح دریا است که به دره توچال ها و دره پولو نیز شهرت داشته و با از 600 توچال دارای بیشترین تعداد توچال ها در پاکستان می باشد، در حالی که مرتفع ترین زمین پولو (چوگان) جهان، جشنواره معروف چوگان شاندور نیز در اینجا بازی می شود.

در گذشته، چترال در حدود 500 سال قبل از میلاد توسط امپراتوری ایران اداره می شد و به همین دلیل است که مردم و فرهنگ این منطقه هنوز رگه هایی از فرهنگ ایرانی مانند تقدس آتش را دارند.

به همین ترتیب، در بدخشان، یکی از ایالت های افغانستان که قبلاً بخشی از چترال بود، هنوز به فارسی صحبت می کنند، در حالی که پرمخاطب ترین زبان در چترال، «کوار» کلمات فارسی زیادی دارد.

بر اساس سرشماری سال ۱۳۹۶ جمعیت چترال بیش از ۴۴۰ هزار نفر است. در اینجا نرخ باسوادی پسران بیش از 80 درصد و نرخ دختران حدود 58 درصد است.

در مجموع14زبان محلی در چترال صحبت می شود که زبان کوار پرمخاطب ترین زبان است.

بخش بهداشت در چترال براساس گزارش بین‌الملل درسال 2018، امکانات برق مناسبی در مراکز بهداشتی اولیه و ثانویه چترال وجود ندارد، کمبود دارو و پزشک در بیمارستان‌ها و غیبت پزشکان وجود دارد.

نمی توان در مورد منشاء تمدن ساکن در دره کلاش چترال نظر نهایی داشت و همچنین تعیین اجداد قومی مردم در اینجا دشوار است. با این حال دو نظریه در این زمینه وجود دارد. در نظریه اول گفته می شود که قبیله کلاش با اسکندر مقدونی از طریق افغانستان آمدند و در اینجا ماندند. در حالی که فرضیه دیگر این است که کلاش ها از نسل یونانی ها هستند. برعکس، طبق تحقیقات جدید باستان شناسان، مردم کلاش از نژاد آریایی هستند.

چیترال از قرن یازدهم توسط قبیله کیلاش اداره می شد. حکومت کیلاش به روستاهای کاری و بارانی در چترال بالا امتداد داشت، در حالی که چترال سفلی در اختیار سومالک حاکم بود و حمکرانی آن تا گلگت بلتستان امتداد داشت.

از جمله نهادهای فعال در چیترال بنیاد آقاخان است که اسمعیلیه مذهب هستند و به پیروان اسمعیلیه کمک های شایان توجهی می کنند و هر ساله مراسم های متعددی را برگزار می کنند.

 اگر می خواهید با گنجینه سوابق و متون فارسی در پیشاور آشنا شوید از آکادمی لایبرری (کتابخانه آکادمی) شهر پیشاور دیدن کنید و در آنجا با مجموعه نفیسی از تاریخ مکتوب ادب و زبان فارسی مواجه خواهید شد. در حال حاضر یکی از اساتید قدیمی زبان و ادب پارس آقای ماستر عبدالقیوم است که تاریخ شفاهی زبان فارسی در ایالت خیبر و پیشاور است. همچنین کتاب دیگری با عنوان A Journy to Badakhshan سفر به بدخشان نوشته شده در سال 1860 است که درباره تاریخچه زبان فارسی در چترال در آن سخن به میان آمده است.

یکی از دلایلی که زبان فارسی در این منطقه پررنگ است حضور جمع زیادی از مهاجران افغانی هم از زمان جنگ شوروی و افغانستان و هم در سالهای اخیر بخاطر حضور نیروهای آمریکا به این منطقه مهاجرت کرده اند. از جمله زبان های بومی این منطقه زبان کوار است که از واژگان فارسی زیادی تشکیل شده است. برخی از مردم در خانه با فرزندان خود به زبان فارسی تکلم می کنند تا این میراث باقی بماند.  چهره های ادبی مانند محمد غفران نویسنده کتاب تاریخ چترال در سال 1917  همچنین شاعر دیگری به نام بابا سیار و ملنگ سنقر از جمله شاعران فارسی زبان و پشتو زبان چترال بوده اند.95 درصد مدارک دولتی و حقوقی قباله نامه ها اسناد مالکیت خانه ها تماما به زبان فارسی است. و چندین نفر به امر ترجمه این اسناد به زبان اردو و بعضا پشتو مشغولند و از این راه کسب درآمد می کنند. یکی از جشن هایی که در این منطقه بسیار پررنگ برگزار می شود عید نوروز است که در آن رویدادهای زیادی از جمله، فستیوال غذا، و غیره برگزار می شود.

http://akrsp.org.pk/