شیخ الأزهر در سخنرانی شب 27 ماه مبارک رمضان سال 1445 در ابتدا به اوصاف قرآن در کلام الهی اشاره نمودند به نکات ذیل اشاره نمودند:

با توجه به شرایط دردناک امروزی، انسانیت هیچ گاه به اندازه امروز نیاز مبرم به هدایت‌های قرآنی و سایر کتب الهی نداشته است.

جهان معاصر راهبری خردمندانه و حکیمانه را از دست داده است و بدون قوانین بین المللی، کوکورانه طی مسیر می کند.

پس از چند دهه گفتگوی تمدنی بین ملت‌ها امروزه به روابط خصمانه رسیده ایم و جنگ های مسلحانه رسیده ایم

نظامیان و سیاسیان سندگدل، که خداوند وجودشان را از رحمت محروم کرده است، قهرمانان تصویر امروزی جهان هستند که با لشگری سرتا پا مسلح با ابزار کشتار جمعی ساخته شده در آمریکا و اروپا به جنگ مردم غیرنظامی بی پناهی رفته اند که چیزی از جنگ نیاموخته اند و سابقه کشتار نداشته اند و هیچ تصویری از این حجم کشتار زنان و کودکان را در ذهن و خاطره خود نداشته است که پیکرهای بی‌جانشان یا در خیابان‌ها افتاده است یا در زیر ویرانه‌های منازلشان مفقود است.

مردم غزه تنها چیزی که می دانند این است که تقدیرشان این است که شهید و شاهدی در پیشگاه الهی باشد که جرائم کشتار جمعی در قرن بیست و یک پس از میلاد مسیح باشند باشند. قرنی که بشارت داده بودند که قرن علم، پیشرفت، اخلاق اسلامی، آزادی، دموکراسی و حقوق انسان است. از این دست دروغ ها و کلام های باطلی که به ما گفتند و آن ها را از واقعیت‌های ثابت جلوه دادند و امروز طبق تعبیر قرآن کریم: «چون سرابی در زمینی هموار است که تشنه آن را آبی می ‏پندارد تا چون بدان رسد آن را چیزی نیابد»

مؤسسات بین المللی و گیمان‌های جهانی و در رآس آن ها سازمان ملل و اعلامیه حقوق بشر و سایر سازمان ها که حفظ امنیت و صلح و اصل مساوات میان کشورهای عضو و تحریم استفاده قدرت و حتی تهدید به استفاده از قدرت و عدم دخالت در امور داخلی کشورها را دنبال می کنند امروزه از اجرای حتی یک بند مصوبات خود عاجز و دست و پا بسته اند به خاطر تلاش های آشکار بعضی جهات برای بی اثر کردن تعهدات آن است درحالی که تصمیمات آن با موافقت قاطع اعضا همراه شده است.

شرایط تفرقه و نزاع که امت عربی و اسلامی از زمان دور با آن دست و پنجه نرم می کند و او را از مواجهه با بحران ها به صورت مناسب عاجز کرده تا جایی که شرایط امروز فلسطین و دیگر کشورهایی که در قلبمان عزیز هستند را رقم زده است تنها با وحدت، سیاست گذاری اقتصادی، رعایت مصالح عمومی، افق آینده نگر و گام های مشترک هدفمند و قابل اجرا محقق می شود.

به باور من شرایط دردناک و غم انگیز امروزی باید نقطه تحول جدی بین گذشته و حال باشد تا امت اسلامی مجهز به اسباب قوت و بازدارندگی با ایمان به خداوند و ارزش های اسلامی و ادیان الهی شود تا به جایگاه واقعی خود برسد و الگوی و متد اصلی برای این امر کلام الهی است که می فرماید: «و با هم نزاع مکنید که سست‏ شوید و مهابت‏ شما از بین برود و صبر کنید که خدا با شکیبایان است».

پیامم به علمای امت این است کا بلا درنگ برای ایجاد وحدت علمایی بپا خیزند. وحدتی که شامل نمادهای اسلام اعم از سنی، شیعه، اباضی و دیگرانی که اهل قبله‌اند باشد و پیش از عقول و علومشان، قلب و احساسشان  گرد هم آید و حد فاصلی برای موارد متفق علیه و مختلف فیه بنا نهند و در اختلافات از اصحاب و تابعین الگو بگیریم؛ اختلافی که باعث گسترش علوم اسلامی شد و آن را به چشمه‌ای از آسان‌گیری، لطف و رحمت بدل کرد که خشکی نمی‌پذیرد و درب را بر روی اختلافات معاصر ببندیم که آورده آن جدایی، درگیری و کینه ورزی است و ما را تبدیل به لقمه‌ای گوارا برای دشمنان کرده است.

اطمینان دارم اتحاد علمای اسلامی، وحدت رهبران حکومت ها را در پی دارد و در تحقق مصالح قدرت در چارچوب مصلحت اسلامی سودمند است