صنعت سینمای هند به بالیوود مشهور است. بالیوود نام خود را از ادغام کلانشهر بمبئی و هالیوود (صنعت فیلم سازی) آمریکا اقتباس کرده است. اکثر فیلم و هنرپیشه ها در پایتخت تجاری هند زندگی می کردند و به همین دلیل تحت شورای تخصصی مرحوم شری وی شانتارام ، مرحوم شری بی آر چوپرا و مرحوم شری دیلیپ کومار ، " شهرک سینمایی بالیوود " زیر چتر شرکت توسعه فیلم، صحنه و فرهنگی ماهاراشترا در ۲۶ سپتامبر ۱۹۷۷, ۱۹۵۶ تحت قانون شرکت ها ثبت شد و استودیوهای ۱-۷ راه اندازی شدند.
این شهرک فیلم برداری در مساحتی بالغ بر ۵۲۰ هکتار می باشد و دارای ۲۰ استدیو داخلی مجهز و دارای ۷۰ فضای باز از نماهای گوناگون برای فیلم برداری می باشد. در این شهرک روزانه ۵۰ تا ۷۰ فیلم و سریال به صورت همزمان فیلمبرداری می شود. که علاوه بر کسب درآمد سرشار، سازماندهی فیلم ها و فرهنگ سازی در جامعه نیز هدف دولت از اداره آنجاست. روزانه به طور میانگین حدود ۵ هزار نفر برای فیلم برداری و کار بر روی آنها به این شهرک مراجعه می کنند. بالیوود علاوه بر درآمد زایی، نقش عمده ای نه تنها در مسائل فرهنگی جامعه هند، بلکه در کشورهای همسایه دارد. سینمای بالییود هند در حدود ۶/۳ میلیون مخاطب دارد، یعنی به عبارت دیگر بیش از نیمی از جمعیت جهان طرفدار سینمای هند هستند. دوستاران سینمای هند، نه تنها در هند بلکه در کشورها و سایر نقاط جهان پراکنده اند و به اندازه کافی با فیلم ها، فیلم سازان و ستاره های سینمای بالیوود آشنا هستند. در همین راستا باید گفت که یکی از مورخین و منتقدین سینما، دیوید تامبسون در سال ۲۰۰۸ درباره بالیوود اینگونه نوشت که سینمای هند فعال ترین و بزرگترین سینما در دنیاست، زیرا این کشور جمعیتی دارد که هنوز هم نیازمند تجربه همگانی سینما است. تجربه ای که ما دیگر آنرا نداریم. سینمای غرب بیشتر به سوی تولید فیلم های علمی ـ تخیلی مانند جنگ ستارگان است و هنرپیشه ها صنعت سینمای هالی وود مانند هنرپیشه های بالیوود دارای تثلیت مقدس نیستند. بسیاری از مردم هند به هنرپیشه های هندی عشق می ورزند و در محافل خانوادگی و یا اداری درباره زندگی و حتی نحوه لباس پوشیدن آنها به گفتگو می پردازند. در این میان اجتماعی وجود دارند که وفادارانه به این سه خان چسبیده اند. این تثلیت مقدس شاهرخ، عامر، سلمان خان از اواخر دهه ۸۰ و اوایل دهه ۹۰ به اوج خود رسیده است و هنوز هم محبوبیت آنها کاسته نشده است. محبوبیتی که بدون نظر گرفتن فیلم های موفق و ناموفق آنها، هر روز بیشتر می شود. اما باید به خاطر داشت که ستارگان تغیر پذیر ولی همیشگی نیستند. در دهه ۱۹۵۰ ستارگان محبوب سینمای هند "راج کاپور"، "دیو آنند" و "دلیپ کومار" بودند. در دهه ۶۰، "راشی کاپور"، "ششی کاپور"، "درمندرا" بودند. در دهه ۷۰ تنها یک نفر و آن هم "آمیتا باچان" برای یک دهه تک ستاره هندوستان بود. دهه ۸۰، دهه تغییر در نسل جدید ستارگان سینما بود که با ظهور "عامر خان" در فیلم «از قیامت تا قیامت» آغاز شد. پس از آن در سال ۱۹۸۹ سلمان خان در فیلم من عاشق شدم کار خود را آغاز کرد و در سال ۲۰۱۶ فیلم پرفشور «سلطان» جایگاه او را در جامعه هنری هند تثبیت کرد و مردم به او لقب «شاه» بالیوود دادند.
متاسفانه مشکل اساسی در صنعت سینمای هند نبود ارتباط خوب و موثر و استفاده نکردن از نمایشنامه های قوی و نویسندگان ماهر و چیره دست است. در حقیقت علاقمندان فیلم به دنبال آثاری هستند که قابلیت پیش بینی نباشند و از فیلم های کلیشه ای که نتیجه آنها از قبل مشخص است، استقبال نمی کنند. یکی از عواملی که همواره مانعی در مقابل این صنعت بوده، تصمیمات دولت و چراغ سبز آنها است که بایستی به تولید کنندگان داده شود و به همین خاطر نیز آنها کمتر به سراغ ریسک می روند و از کارهای نامتعارف گریزانند و زمانی که این ریسک بالا می رود تولیدات خوب نیز به نسبت کم می شوند و تولید کنندگان مجبورند که منافع سرمایه گذاری را مد نظر خود قرار دهند. جای تعجب نیست که شمار زیادی از سرمایه گذاران این صنعت به دنبال فیلم های می روند که روتین و آشنا هستند و در آنها ستارگان مشهور بالیوود نقش ایفا می کنند. اخیرا سینمای هند به سمت تحصیل ثروت پیش رفته است و تمامی ارتباطات در آن به نگاه تجاری آلوده است و سرمایه همه چیز را می سازد و این نوع تفکر و اندیشه نمی تواند به یک فیلم خوب و ارزنده بر پایه فیلم نامه قوی و منسجم منتهی شود. در مجموعه ها و فیلم ها استفاده از ستارگان موضوع مهم و تعیین کننده است و رابطه این صنعت با نویسندگان بسیار ضعیف است و نویسندگان نمی توانند به آسانی توجه تولید کنندگان را به خود جذب کنند. متاسفانه این روزها کیفیت فیلم ها مطرح نیست. بلکه حقوق ستارگان و چگونگی استفاده از آنها مورد توجه و بحث است و موفق بودن یک اثر منوط به حضور ستارگان سرشناس است.
نظر شما