حزب BJP به جای معرفی یک نامزد از جامعه آدیواسی (بومیان)، روی مسائل غیرمرتبطی مانند «نفوذی‌های بنگلادشی» تمرکز کرد. این استراتژی نتوانست رای‌دهندگان را جلب کند. انتصاب راگوبار داس به عنوان وزیر ارشد در سال 2014، که از نظر قومی به آدیواسی‌ها تعلق ندارد، به بی‌اعتمادی بومیان نسبت به حزب BJP دامن زد. هم‌پیمان حزب BJP یعنی اتحادیه دانشجویان جارکند(AJSU) نیز به دلیل عدم توجه به تحرکات سیاسی جدید، بخش بزرگی از آرای خود را از دست داد.

حزب تازه‌تأسیس جارکند لوکتانتریک کرانتیکاری مورچا (JLKM) به رهبری جیرام ماهتو توانست بخش مهمی از آرای جامعه کورمی-ماهتو را به خود اختصاص دهد. این گروه که زمانی حامی حزب BJP بودند، اکنون از این حزب فاصله گرفته‌اند.

حزب جارکند موکتی مورچا (JMM) به خوبی توانست احساسات ضد«دیکو»(غیر بومیان) را در میان آدیواسی‌ها و حتی بخشی از کورمی-ماهتوها تقویت کند. خاطره‌ی سرکوب اعتراضات بومیان در دوران حکومت داس (2019-2014) و سیاست‌های زمین‌خواری او همچنان در ذهن مردم زنده است. بومیان حزب BJP را نماینده‌ی خارجی‌ها و حامی لابی‌های شرکتی می‌دانند.

حزب BJP بدون ارائه‌ی شواهد قانع‌کننده، مدعی شد که مهاجران بنگلادشی با زنان آدیواسی ازدواج می‌کنند. این ادعا نه تنها نتوانست افکار عمومی را قانع کند، بلکه ناکارآمدی دولت مرکزی در کنترل مرزها را نیز آشکار کرد. این ادعاها به جای تقویت موقعیت حزب BJP ، به ضرر این حزب تمام شد و به ایجاد شکاف بیشتر در میان رای‌دهندگان منجر گردید.

حزب JMM که ریشه‌های آن به سال 1972 بازمی‌گردد، توانسته جایگاه خود را در میان آدیواسی‌ها و کورمی-ماهتوها بازسازی کند. اگر اتحاد میان آدیواسی‌ها و کورمی-ماهتوها، که بیش از نیمی از جمعیت جارکند را تشکیل می‌دهند، تقویت شود، حزب BJP با چالشی جدی در انتخابات آینده مواجه خواهد شد.

تحلیل و نتیجه‌گیری:

شکست BJP در جارکند نشان‌دهنده‌ی ناتوانی این حزب در درک واقعیت‌های سیاسی و اجتماعی منطقه است. تأکید بی‌جا بر مسائل فرعی، عدم معرفی یک رهبر بومی، و نادیده‌گرفتن مطالبات جوامع محلی مانند آدیواسی‌ها و کورمی-ماهتوها از عوامل اصلی این شکست بودند. این شکست همچنین پیامدهای گسترده‌تری برای BJP در سراسر هند دارد، زیرا اتحادهای محلی و توجه به حساسیت‌های قومی و منطقه‌ای نقش مهمی در موفقیت‌های انتخاباتی ایفا می‌کنند. برای بازسازی اعتماد در جارکند، BJP باید استراتژی خود را بازبینی کرده و رویکردی مشارکتی‌تر نسبت به جوامع بومی اتخاذ کند.