سمیرا، هنرمند معاصر و تصویرگر کتاب‌های مصور، از ۶ تا ۲۸ ژوئن، نمایشگاهی با عنوان "مادر، مرغ جنگلی و مترسک" را در گالری «بارفوت» به نمایش خواهد گذاشت. سمیرا از طریق تصاویر کارتونی جذاب خود، به زندگی زنان در چشم‌انداز کشاورزی روستایی جنوب می‌پردازد و با بازیگوشی توجه را به نقش‌های دوگانه آنها به عنوان مراقب و تأمین‌کننده جلب می‌کند.

 سمیرا، متولد ۱۹۸۴ در روستای جنوبی الپیتیا، حرفه خود را حول محور داستان‌سرایی شخصی بنا نهاده است. هنر او منعکس‌کننده تجربیات دوران کودکی‌اش، به ویژه تأثیر قابل توجه مادرش است.  سمیرا به یاد می‌آورد: من از خانواده‌ای هستم که مادرم شخصیتی قوی داشت. او نقش‌های مادر و پدر را بر عهده گرفت و برای رویاهای خانواده‌مان جنگید. می‌خواستم یک کتاب مصور به یاد او خلق کنم.

عنوان نمایشگاه، مضامینی را که سمیرا بررسی می‌کند، در بر می‌گیرد. او توضیح می‌دهد: «مرغ جنگلی نمایانگر نقش‌های سنتی مردان است، در حالی که مترسک ترسناک نمایانگر جوانان روستای من است. این عناصر، واقعیت را با جادو ترکیب می‌کنند و جنبه‌های شگفت‌انگیز زندگی روستایی سریلانکا را منعکس می‌کنند.

تصاویر او که با زغال، جوهر و رنگ‌های اکریلیک پر جنب و جوش کشیده شده‌اند، حسی از مالیخولیا، نوستالژی و شگفتی را برمی‌انگیزند.   آن‌ها زنان روستایی را به عنوان قهرمانان روزمره به تصویر می‌کشند و مفاهیم زندگی روستایی را از نو تصور می‌کنند.   فرآیند خلاقانه سمیرا عمیقاً با خاطرات کودکی و محیط اطرافش در هم تنیده است. استفاده از رسانه‌های متنوع به او اجازه می‌دهد تا احساسات مختلفی را بیان کند. در حالی که رنگ‌های تیره زغال و جوهر، تنهایی را منعکس می‌کنند، رنگ‌های پر جنب و جوش اکریلیک، روح مادرش را گرامی می‌دارند.

سبک هنری او حال و هوای کتاب‌های داستانی دارد که با پیشینه‌اش در تصویرسازی کتاب‌های مصور طنین‌انداز است.  او توضیح می‌دهد: کار من روایت‌محور است. هر اثر داستانی را روایت می‌کند که از خاطرات دوران کودکی‌ام، به‌ویژه خاطرات مربوط به مادرم، گرفته شده است.

سمیرا در خلق شخصیت‌هایش از تجربیات شخصی و تأثیرات ادبی بهره می‌برد. به عنوان مثال، شخصیت مادرش نه تنها از زندگی خودش، بلکه از چهره‌های ادبی نمادین نیز الهام گرفته شده است. او با یافتن شباهت‌هایی در شخصیت‌هایی مانند اورسولا، که در صد سال تنهایی ظاهر می‌شود و مظهر قدرت در خانواده‌اش است، خاطرنشان می‌کند: می‌خواستم به قدرت او احترام بگذارم.

یکی از نکات قابل توجه در کار سمیرا، نقش رو به رشد زنان در روستایش است.   او می‌گوید: با مهاجرت بسیاری از مردان برای کار، زنان نقش‌های دوگانه‌ای را بر عهده می‌گیرند.  آنها هم مسئولیت‌های خانه و هم کشاورزی را، اغلب در شرایط چالش‌برانگیز، مدیریت می‌کنند.

او بر چالش‌هایی که زنان در مناطق روستایی با آن مواجه هستند، از چالش‌های کشاورزی گرفته تا تخریب محیط زیست، تأکید می‌کند. او با تأسف می‌گوید: رودخانه‌ای که من در کودکی در آن شنا کردم، اکنون به دلیل صنعتی شدن آلوده شده است.

عنوان او، مرغ جنگلی در طبیعت وحشی، به نقش‌های سنتی مردانه اشاره دارد که با مهاجرت مردان به خارج از کشور برای فرصت‌های بهتر، در حال فرسایش هستند و اغلب زنان را به رهبری مسئولیت‌های خانگی و اقتصادی وا می‌دارند. سمیرا توضیح می‌دهد: این مترسک نمایانگر جوانان محروم است که تجسم رویاها و آرزوهای آنهاست. این نمادها نشان‌دهنده پویایی در حال تغییر در جامعه من هستند.

مهاجرت، به ویژه در رابطه با نقش‌های جنسیتی، موضوعی تکرارشونده در آثار سمیرا است.  او توضیح می‌دهد: "بسیاری از مردان روستای من برای یافتن فرصت‌های بهتر، اغلب در خارج از کشور، آنجا را ترک می‌کنند. "  این تغییر، زنان را مجبور کرده است تا نقش‌هایی را که به طور سنتی توسط مردان بر عهده گرفته شده بود، بر عهده بگیرند. او تأکید می‌کند که این تغییر صرفاً تغییر در مسئولیت نیست، بلکه تغییر در هویت بسیاری از زنان است.

رابطه سمیرا با مادرش در قلب آثارش قرار دارد. او در دوران کودکی شاهد چالش‌هایی بود که با آنها روبرو بود.  او به یاد می‌آورد:  او به من شنا یاد داد، مرا به رودخانه برد و عشق من به هنر را تشویق کرد. قدرت و عزم او، شخصیت امروز مرا شکل داد. تأثیر مادرش هم  در زندگی شخصی و هم  فعالیت هنری‌اش مشهود است.  او می‌گوید: او بزرگترین حامی من بود. وقتی می‌خواستم آثار هنری بخرم، به من کمک کرد تا علاقه‌ام را دنبال کنم.

سمیرا در تصاویر خود، جوهره این خاطرات را به تصویر می‌کشد و مادرش را به عنوان چهره‌ای از قدرت و انعطاف‌پذیری به تصویر می‌کشد. او می‌افزاید: می‌خواهم او را نه تنها به عنوان یک والد، بلکه به عنوان یک قهرمان به تصویر بکشم.

سمیرا علاوه بر بررسی نقش‌های جنسیتی، در آثارش به تخریب محیط زیست نیز می‌پردازد : این از دست دادن زیبایی‌های طبیعی برای من منبع نوستالژی است. تصویرسازی‌های او اغلب این دوگانگی زیبایی و فقدان را منعکس می‌کنند و مناظر پر جنب و جوش دوران جوانی‌اش را به تصویر می‌کشند و در عین حال تأثیر صنعتی شدن را نیز تصدیق می‌کنند. او توضیح می‌دهد: می‌خواهم حس نوستالژی را برای آنچه زمانی بود، برانگیزم. یادآوری ارتباط ما با طبیعت مهم است.

او در کتاب مصور کودکانه‌اش با عنوان "مادر و برکه مخفی"که به زودی منتشر می‌شود، به این خاطرات می‌پردازد که نه تنها به فضای فیزیکی استخر، بلکه به اهمیت عاطفی آن نیز اشاره دارد. این کتاب ضمن بازتاب ارتباط او با زمین، حس نوستالژی خاطره یادگیری شنا را نیز منتقل می‌کند.

سمیرا مشتاق است که در آینده یک کتاب مصور کودکانه به عنوان ادای احترام به خاطرات کودکی و تأثیر مادرش منتشر کند. نمایشگاه سمیرا، خلاقیت او را به نمایش می‌گذارد و در عین حال مسائل مهم اجتماعی را برجسته می‌کند. آثار سمیرا، همانطور که بینندگان را به دنیای خود دعوت می‌کند، یادآور قدرتمندی از قهرمانان روزمره در جوامع ما هستند.

https://groundviews.org/۲۰۲۵/۰۶/۰۱/pathum-sameera-portrays-village-women-as-everyday-heroes/