حامد میر، نویسنده، خبرنگار و مجری ارشد پاکستان طی نگارش این مقاله نوشت: پیش از آنکه درباره دونالد ترامپ، بنیامین نتانیاهو و سید علی خامنه ‌ای بنویسم، که هیچ‌ کدام از آن ‌ها پنجاه سال بعد زنده نخواهند بود، باید درباره خودم نیز بنویسم که پنجاه سال بعد من نیز دیگر در این دنیا نخواهم بود. امروز ما سرگرم مقام، قدرت و موقعیت ‌های دنیوی خود هستیم. برای حفظ این مقام و موقعیت، دست به هر کاری می ‌زنیم، اما هرگز به این فکر نمی ‌کنیم که پنجاه سال بعد دنیا ما را با چه کلماتی یاد خواهد کرد. در این اندیشه بودم که رئیس‌جمهور آمریکا، دونالد ترامپ، در ماه می ۲۰۲۵ ء آتش ‌بس بین پاکستان و هند و در ژوئن آتش ‌بس میان اسرائیل و ایران را برقرار کرد. او می‌خواهد با این دو آتش ‌بس جایزه صلح نوبل را از آن خود کند، اما تا زمانی که مسئله فلسطین حل نشود، صلح در خاورمیانه برقرار نخواهد شد. ترامپ دو آتش ‌بس را به ‌ثمر رساند، اما ظلم و ستم هند در کشمیر همچنان ادامه دارد و اسرائیل هر روز با بمباران، فلسطینی ‌هایی را که در صف دریافت کمک ایستاده ‌اند، به قتل می ‌رساند. این قتل و کشتار از اکتبر ۲۰۲۳ء ادامه دارد. نکته تأسف‌ بر انگیز این است که رسانه‌ های جهانی تعداد کشته ‌شدگان فلسطینی را بین پنجاه تا شصت هزار نفر اعلام کرده ‌اند، اما برخی روزنامه ‌های اسرائیلی این عدد را تا صد هزار نفر نیز بیان کرده اند. پنجاه سال بعد، جریان صهیونیسم نتانیاهو را قهرمانی خواهد دانست که بیش از صد هزار فلسطینی را در غزه به قتل رساند. ترامپ نیز به ‌عنوان دوست نتانیاهو و دشمن فلسطینی ‌ها در تاریخ باقی خواهد ماند، اما درباره حاکمان کشورهای اسلامی چه باید گفت؟ کسانی که تنها نظاره گر"هولوکاست غزه" بوده اند، گاه ‌به‌گاه بیانیه ‌ای در محکومیت آن صادر می‌کنند، یا از طریق سازمان همکاریهای اسلامی (OIC) قطعنامه ‌ای تصویب می ‌نمایند. اکثر حاکمان مسلمان، راه‌ حل مسئله فلسطین را "طرح دو دولت" معرفی می ‌کنند، همان طرحی که در قطعنامه ۱۸۱ مجمع عمومی سازمان ملل مطرح شد، اما هیچ‌ یک از این حاکمان نمی‌گوید که اسرائیل بر اساس همین قطعنامه تشکیل شد، اما همواره آن را زیر پا گذاشته است. اسرائیل برای توجیه "هولوکاست غزه"، حمله مقاومت فلسطینی به رهبری حماس در اکتبر ۲۰۲۳ ء را بهانه کرد، اما هیچ ‌یک از حاکمان مسلمان توضیح ندادند که حمله حماس نه به اسرائیل، بلکه به مناطقی بود که از سال ۱۹۴۸ء برخلاف قطعنامه ۱۸۱ توسط اسرائیل اشغال شده ‌اند. طبق همان قطعنامه، این مناطق جزو سرزمین ‌های فلسطینی محسوب می ‌شوند.

یادآوری این نکته ضروری است که مجمع عمومی سازمان ملل متحد در قطعنامه ۳۳۱۴ مصوب ۱۹۷۴ء اعلام کرده است که مبارزه مسلحانه برای حق تعیین سرنوشت در برابر ارتش اشغالگر، مشروع است. من هدف قرار دادن زنان، کودکان و سالمندان در این حمله توسط حماس را صحیح نمی‌دانم، اما حماس ادعا می‌کند که هدف آن ‌ها مهاجمان صهیونیستی ‌ای بودند که با پشتیبانی ارتش اسرائیل بر سرزمین ‌های فلسطینی مسلط شده‌ اند و منابع آب و غذا را در غزه قطع کرده بودند. حماس اعلام کرد که آمریکا و اسرائیل می‌خواهند فلسطینی ‌ها را از غزه بیرون کنند و به جای آن ‌ها یهودیان را در آن‌جا اسکان دهند. ژان-پیر فیلو، روزنامه‌ نگار فرانسوی، در کتابی که درباره تاریخ غزه نوشته، اشاره کرد که طرح اخراج فلسطینی ‌ها از غزه از سال ۱۹۶۵ء در دست بررسی است. در ابتدا قرار بود فلسطینی ‌ها را به عراق یا لیبی منتقل کنند. در سال ۱۹۶۸ء موساد واحدی ویژه برای اجرای این طرح ایجاد کرد و شروع به سوق‌ دادن فلسطینی ‌ها به سمت اردن کرد، اما مقاومت در غزه شدت یافت و در سال ۱۹۷۰ء جبهه مردمی برای آزادی فلسطین (PFLF) سه هواپیما را ربود.

امروز برخی ناظران غربی، حماس را نماینده نیابتی ایران معرفی می‌کنند. پنجاه سال پیش نیز در مورد روابط سازمان آزادی ‌بخش فلسطین (PLO) و آیت ‌الله خمینی (ره) جنجال زیادی به پا شد، چراکه طرفداران خمینی (ره) در اردوگاه‌ های (PLO) آموزش نظامی می ‌دیدند. پس از انقلاب  اسلامی ایران در سال ۱۹۷۹ء یاسر عرفات، رهبر سازمان آزادی‌ بخش فلسطین که نماد مقاومت فلسطین بود، اما حاکمان کشورهای اسلامی، با همکاری آمریکا، او را به سوی مذاکرات با اسرائیل سوق دادند.

در توافق اسلو سال ۱۹۹۳ء یک دولت فلسطینی ضعیف به یاسر عرفات داده شد و سازمان آزادی ‌بخش فلسطین درگیر جنگ داخلی شد. با تضعیف (PLO)، حماس ظهور کرد. بسیاری از رهبران حماس اهل مناطقی بودند که تحت اشغال اسرائیل قرار گرفته ‌اند. بنیان‌گذار حماس، شیخ احمد یاسین، در الجوره متولد شد. خانواده اسماعیل هنیه نیز از همین منطقه هستند. الجوره، روستایی در نزدیکی شهر المجدل بود. در سال ۱۹۴۸ء الجوره و المجدل جزو سرزمین ‌های فلسطینی بودند، اما اسرائیل آن ‌ها را اشغال کرد و شهری جدید به نام اشکلون در آن‌جا ساخت. بیشتر آوارگان فلسطینی در غزه، کسانی هستند که ارتش اسرائیل آن ‌ها را از خانه ‌هایشان بیرون کرده است. اکنون، اسرائیل بر ۶۰ درصد از سرزمین‌ هایی که طبق قطعنامه ۱۸۱ باید در اختیار فلسطینی ‌ها می ‌بودند، تسلط دارد. این سرزمین ‌ها شامل مناطقی مانند یافا، الجلیل و بیرالسبع هستند که نام آن ‌ها تغییر یافته است. در پنج کیلومتری شرق یافا، روستای قدیمی ‌ای به نام "قریة سلمی" وجود داشت که در آن، صحابی بزرگوار، سلمی بن هشام (رضی‌الله‌عنه)، به شهادت رسیدند و مدفون شدند. اسرائیل این روستا را با بولدوزر ها تخریب کرد و نام آن را به "کفر شیلم" تغییر داد. زمانی، اشکلون و سلمی جزو غزه بودند، در غزه، مسجدی به نام "سید هاشم بن عبد مناف" وجود دارد که به نام جد پیامبر اسلام (صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم) است. او در سفر تجاری به غزه درگذشت و در آنجا دفن شد. امام شافعی نیز از نسل بنی ‌هاشم بود. پدرش، ادریس، ساکن غزه بود. امام شافعی در غزه متولد شد و قبر پدرش هنوز در آنجا قرار دارد.

ترامپ و نتانیاهو همان غزه ‌ای را هدف گرفته ‌اند که ریشه در تاریخ اسلام دارد. طرح اخراج فلسطینی ‌ها از غزه بیش از پنجاه سال است که در جریان است و ممکن است پنجاه سال دیگر نیز ادامه یابد. آیا آن دسته از حاکمان مسلمان که طرح دو دولت را راه‌ حل مسئله فلسطین می‌ دانند، می‌توانند پاسخ دهند که آیا این طرح بدون پایان ‌دادن به اشغال سرزمین ‌های فلسطینی قابل اجراست؟ آزاد عیسی، روزنامه ‌نگار اهل آفریقای جنوبی که در فلسطین و کشمیر گزارش تهیه می ‌کند، در کتاب خود به نام سرزمین ‌های دشمن (HOSTILE HOMELANDS)  پرده از اتحاد پنهانی نتانیاهو و نارندرا مودی برداشته و نوشته است که مودی با کمک اسرائیل قصد دارد کشمیر را به غزه ‌ای جدید تبدیل کند. اگر نتوانیم مردم غزه را نجات دهیم، نجات مردم کشمیر نیز دشوار خواهد بود. ما باید تصمیم بگیریم که نسل ‌های آینده ما را با چه نامی یاد خواهند کرد[i].