در هفت کیلومتری شرق شهر دیپلو در شهرستان ترپارکر ایالت سند، روستای "ویڑهی جھپ" که بر روی تپه‌های شنی قرار دارد، به خاطر ساخت لوازم زینتی اسب‌ها و شترها مشهور است.
دو دهه پیش این روستا مرکز بزرگ این هنر بود؛ در آن زمان حدود ۳۰ تا ۳۵ صنعتگر به این کار مشغول بودند اما اکنون شمارشان به ۱۰ تا ۱۲ نفر کاهش یافته است.
جهامن داس، که خود از فعالان این هنر است، در گفتگو با ایندیپندنت اردو دلیل کاهش کار را چنین توضیح می‌دهد: «قبلاً بازار بزرگی برای این کار وجود داشت. در ترپارکر جاده‌ها کم بود و مردم بیشتر از اسب و شتر استفاده می‌کردند و برای آرایش آن‌ها با اشتیاق هزینه می‌کردند، اما از وقتی جاده‌ها ساخته شد و استفاده از موتورسیکلت و خودرو افزایش یافت، این هنر کم‌کم از بین رفت».
اکنون صنعتگران این منطقه حتی این هنر را به فرزندان خود آموزش نمی‌دهند.
جهامن داس می‌گوید: «وقتی خود ما به سختی کار پیدا می‌کنیم، چرا این هنر را به فرزندانمان یاد بدهیم؟ اگر یاد بدهیم، فردا آن‌ها از گرسنگی خواهند مرد. به همین دلیل، فرزندانمان را برای کارگری در مغازه‌ها یا خانه‌ها در شهرهای مختلف می‌فرستیم».
او توضیح می‌دهد که این کار عمدتاً با چرم انجام می‌شود، اما اکنون تهیه چرم نیز دشوار شده است.
به گفته او: «قبلاً مردم جامعه ما به کار چرم‌سازی مشغول بودند. در هر روستا کوره‌های کوچکی وجود داشت که فرآیند کامل دباغی انجام می‌گرفت، اما امروز فقط در یکی دو روستای ترپارکر این کار باقی مانده و در بقیه جاها از بین رفته است».
جهامن توضیح می‌دهد: «ساخت لوازم زینتی استاندارد برای یک اسب سه تا چهار ماه زمان می‌برد. اگر کیفیت پایین‌تر باشد، باز هم دست‌کم یک ماه وقت می‌برد».
این کار هزینه‌بر است، اما او می‌گوید: «با این حال دستمزد خوبی می‌گیریم. قیمت ساخت لوازم آرایش یک اسب بسته به کیفیت بین یک تا پنج لک (صد هزار تا پانصد هزار روپیه) متغیر است. هر چه کیفیت بهتر باشد، قیمت هم بالاتر خواهد بود».
این کار تماماً بر روی چرم انجام می‌شود و طرح‌های مختلفی مانند گل‌ها، پرندگان و درختان بر روی آن حک می‌گردد.
جهامن می‌گوید: «ما کمربند شتر، بند گاو و گاومیش هم می‌سازیم. بیشتر سفارش‌ها برای بند گاو است».
او می‌افزاید که محصولات ساخته‌شده را به جشنواره‌های مختلف در سراسر سند می‌برند، چرا که در گردهمایی‌های مذهبی سند، مسابقات اسب‌دوانی و شتردوانی برگزار می‌شود و مشتریان زیادی وجود دارند.
«علاوه بر این، نیروهای رینجر در مرز ترپارکر نیز از اسب و شتر استفاده می‌کنند و ما لوازم آن‌ها را نیز تهیه می‌کنیم».
به گفته جهامن، محصولات دست‌ساز او حتی به خارج از کشور، از جمله هند و دبی، نیز صادر شده و از طریق محموله‌ها ارسال شده است.
نظر شما