در آغاز سال ۲۰۱۹ میلادی با ۲% رشد نسبت به سال گذشته، از ۷.۷۶ میلیارد جمعیت شهرنشین جهان، ۵.۱۱ میلیارد نفرکاربر تلفن همراه بوده‌اند. علاوه بر این، با ۹% رشد نسبت به سال گذشته، شمار کاربران اینترنت در جهان در آغاز سال جاری میلادی به ۴.۳۸ میلیارد نفر رسیده است که با رشدی مشابه (۹% رشد نسبت به سال گذشته)، ۳.۴۸ میلیارد نفر از این کاربران، در شبکه‌های اجتماعی عضو بوده و فعالیت داشته‌اند. همچنین، با ۱۰% رشد نسبت به سال گذشته، ۳.۲۶ میلیارد نفر از این تعداد، شبکه‌های اجتماعی را با تلفن‌های همراه، تعقیب می‌کنند.[۱]

هم‌زمان در ایتالیا، از ۵۹.۲ میلیون نفر جمعیت شهرنشین این کشور، ۵۴.۲ میلیون نفر کاربر اینترنت بوده‌اند که با ۲.۹ % رشد نسبت به سال گذشته، شمار اعضا و فعالان شبکه‌های اجتماعی در  بین آن‌ها به ۳۵ میلیون کاربر رسیده است. تعداد کاربرانی که از طریق تلفن­ های همراه این شبکه­ ها را پیگیری می­ کنند نیز نسبت به سال گذشته ۳.۳ % رشد داشته است. [۲]

کاربران ایتالیایی به‌طور میانگین ۶ ساعت در روز، به اینترنت متصل هستند که یک‌سوم این زمان در شبکه‌های اجتماعی سپری می‌شود. مشاهدۀ برنامه‌های تلویزیونی و بازی‌های برخط (آنلاین) از دیگر علایق کاربران ایتالیایی است که از طریق تلفن‌های همراه خود به اینترنت وصل می‌شوند[۳].

مطابق تحقیقات، به‌ویژه دربارۀ والدین ایتالیایی که ساعات طولانی در مقابل فرزندان خود با تلفن همراه مشغول مکالمه یا جست‌وجو در اینترنت بوده‌اند، الگوی کاربری مشابهی در میان فرزندان ایشان نیز شکل گرفته است به‌طوری که مطابق آخرین آمارها، از هر ۵ کودک ۱۱ تا ۱۳سالۀ ایتالیایی، ۴ کودک در شبکه‌های اجتماعی صفحۀ شخصی دارند و نیمی از کاربران ۱۵ تا ۲۰ساله تلفن همراه در ایتالیا نیز حداقل ۷۵ نوبت در روز، به تلفن خود مراجعه و ۶۲ % آن‌ها، در ساعات پایانی شب، پیام ارسال کرده‌اند.[۴]

این آمار به‌همراه گزارش‌های دیگری که بر مبنای آن از هر ۱۰ نوجوان ایتالیایی، ۸ نفر از اختلالات ناشی از کار با تولیدات فنّاوری رسانه‌ای رنج می‌برند، موجب نگرانی مسئولان ایتالیایی، در خصوص شیوع پدیدۀ «نوموفوبیا[۵]»، به‌ویژه در میان کودکان و نوجوان این کشور شده است.[۶]

«نوموفوبیا» یا «بی‌تلفن همراه هراسی» به وضعیت ترس بیمارگونه از گم‌کردن تلفن همراه، تمام‌شدن باتری، قطع اتصال آن به اینترنت و ... اشاره دارد.[۷] این ترس که تحقیقات آن را ناشی از گونۀ نوینی از اعتیاد روانی به تلفن همراه هوشمند می‌دانند[۸]، برخی دولتمردان ایتالیایی را به فکر انداخته تا طرح تأسیس مراکز بازپروری نوجوانان معتاد به تلفن همراه هوشمند را ارائه کنند[۹].

برگزاری دوره‌های آموزشی مدیریت نحوۀ استفاده از تلفن‌های همراه هوشمند و فعالیت در شبکه‌های اجتماعی برای نوجوانان، کلاس‌های توجیهی والدین، نظارت پلیس اینترنتی و ... برخی از فعالیت‌هایی است که در این طرح پیش‌بینی شده است.[۱۰]