به گزارش کمیته ملی آمار؛ قرقیزستان تبدیل به یک کشور تک فرهنگی می شود. جمعیت قرقیزستان ۶ میلیون و ۳۸۹ هزار نفر می باشد. ۷۳ درصد جمعیت این کشور را قرقیزها تشکیل می دهند. دومین قوم بزرگ ساکن در این کشور ازبک ها هستند. اکنون تعداد آنها ۹۴۰ هزار نفر است. روس ها در ردیف سوم (۳۴۸ هزار نفر) قرار دارند جمعیت تاجیک های قرقیزستان ۵۶ هزار نفر است اما این تعداد سال به سال افزایش می یابد. طبق گزارش کمیته آمار هر سال تعداد اقوام اروپایی ساکن این کشور کاهش می یابد. جمعیت روس ها، اوکراینی ها، آلمان ها و سایر اقوام کاهش می یابد، این در حالی است که جمعیت آسیایی رو به افزایش است.
ترکیب ملی جمعیت قرقیزستان در اواسط سال ۲۰۱۹
| قرقیزها |
۷۳،۵ درصد |
| ازبکها |
۱۴،۷ درصد |
| روسها |
۵،۵ درصد |
| دونغانها |
۱،۱ درصد |
| اویغورها، تاجیکها و سایر اقوام |
۰،۹ درصد |
در مقایسه با سه ماهه اول ۲۰۱۸ جمعیت قوم قرقیز ۰،۲ درصد افزایش داشته است.
اقوام و ملیت‌های ساکن در قرقیزستان از نظر تعداد، زبان، دین، فرهنگ و ترکیب انسان شناسی، آداب و رسوم و سنتها با همدیگر تفاوت هایی دارند. از نظر ترکیب انسان شناسی؛ جمعیت کشور قرقیزستان متشکل از دو نژاد مغولی و اروپایی است. در گفتار شفاهی و مکتوب این کشور زبان هایی با ریشه های ترکی و اسلاویانی بیشترین کاربرد را دارند. در کشور قرقیزستان نه تنها ملیت هایی از خارج نزدیک بلکه نمایندگانی از خارج دور نیز زندگی می کنند. از جمله این اقوام یونانی، بلغاری، چک، ایرانی، کردی، فنلاندی، اسلوواکی، آمریکایی، عرب، کوبایی، مجاری، هلندی، آشوری، ویتنامی، آلبانی، فرانسوی، استرالیایی، کروات و ... مقیم قرقیزستان هستند.
قرقیزها به عنوان یکی از اقوام ترک زبان آسیای مرکزی؛ قوم اصیل این کشور می باشند.
روس ها از دهه ۱۹۶۰ قرن ۱۹ به شمال و از سال ۱۸۹۳ به جنوب کشور مهاجرت کردند. در آن زمان روسیه تزاری سیاستهای استعمارگری را داشت و عمده جمعیت روسی به قلمرو قرقیزستان مهاجرت کردند. مرحله دوم مهاجرت عمومی در دوره جنگ جهانی دوم در سالهای ۱۹۴۵-۱۹۴۱ اتفاق افتاده بود. همزمان با جابجایی کارخانه های مهم و بزرگ اتحاد شوروی متخصصان و کارگران، مجروحان و ایتام به این کشور آمده بودند. امروزه جمعیت روس زبان قرقیزستان در استانهای چوی، شرق استان ایسیک کول، غرب استان تالاس، تمام شهرهای کشور و بویژه در بیشکک متمرکز شده اند.
ازبک ها در جنوب غرب دره فرغانه از دوره قبل از ظهور خانات خوقند سکونت داشتند. آنان در مناطق مرزی استان های اوش، جلال آباد و مرز ازبکستان اقامت گزیدند. ازبک های مقیم شمال قرقیزستان فرزندان اهالی دژهای خانات خوقند هستند.
اوکراینی ها همراه با روس ها به قرقیزستان آمده اند. بسیاری از آنان از مناطق حاشیه ای روسیه و اوکراین به قرقیزستان مهاجرت کرده اند.. آنان بویژه در استان چوی و شهرهای قرقیزستان زندگی می کنند و جمعیت شان حدود ۵۰ هزار نفر است.
تاتارها در اوایل قرن ۲۰ به قرقیزستان مهاجرت کردند. آنان از جمله اولین روشنفکرانی بودند که در این کشور اقدام به ساخت مدارس و آموزش الفبا به جوانان قرقیز کرده اند.. بسیاری از تاتارها در شهرهای قرقیزستان زندگی می کنند. آنان در حوزه علم و آموزش و نیز تجارت مشغول به کار هستند.
دونغانها در اواخر قرن ۱۹ م. (۱۸۷۸- ۱۸۷۷م.) از مناطق شمال غربی چین به این کشور آمدند. به دلیل مشارکت در امور سیاسی چین مورد پیگرد قرار گرفتند و مجبور به ترک کشور چین شدند. آنان عمدتا در استان چوی (شهرهای تقماق، روستاهای الکساندروفکا، ملیان فان، کن بولون)، استان ایسیک کول اقامت دارند. دونغانها همواره به کار کشاورزی و تجارت مشهور بودند.
اویغورها در سال های ۱۹۲۰ م. به قرقیزستان مهاجرت کردند. در دهه ۱۹۵۰ مرحله دوم مهاجرت آنان آغاز شد. در این زمان اویغورها مجبور بودند در نتیجه انقلاب فرهنگی در چین وطن خود را ترک کنند. آنان بیشتر در مناطق کشاورزی و شهرهای بیشکک، تقماق و قراقول اقامت گزیدند.
اقلیت های ملی ساکن در قلمرو قرقیزستان تاجیک ها، ترک ها، آذری ها، کره ای ها و آلمانی ها هستند. آلمانی ها از کشور اوکراین وارد قرقیزستان شده اند و در استان های تالاس و چوی مقیم شدند.
منابع:
https://stanradar.com/news/full/۳۶۶۵۷-kak-menjaetsja-natsionalnyj-sostav-kyrgyzstana.html
۱۵.۱۰.۲۰۱۹
نظر شما