همزمان با آغاز زمامداری سلسله بهمنی ها در هند، نفوذ فرهنگی ایران در منطقه دکن هند نیز رشد می یابد که همه آنها را باید مدیون وزرای برجسته ایرانی دانست. در این میان عماد الدین محمود گاوان گیلانی نقشی سترگ داشته است.  عمادالدین محمود گاوان گیلانی، ادیب، سیاستمدار، سپهسالار، و از وزرا و وکلای دربار سلسله بهمنیان هندوستان در قرن نهم بوده‌است. محل تولد وی را یکی از روستاهای گیلان به نام گاوان یا (قاوان) دانسته‌اند. آن طور که نوشته‌اند پدران وی از حاکمان گیلان بوده‌اند و او هم پس از آموختن  علوم معقول و منقول، به توصیه مادرش، به قصد تجارت و دیدار علما عازم سفرهایی به خراسان و عراق می‌شود و در نهایت به هند می‌رود و جذب دربار سلاطین بهمنی می‌گردد. علاقة وافر محمود گاوان به فعالیت های فرهنگی، منجر به نفوذ هنر ایرانی در تحولات فکری و آثار هنری عصر او میگردد. وی هنرمندان برجسته ایرانی به ویژه کاشیکاران بسیاری را از ایران به دربار تیموریان دکن دعوت نمود و آنان را در احداث آثار هنری به کار گماشت. دو هنرمند برجسته به نام های شکرالله قزوینی وعلی صوفی در بنای این اثر به سبک هنر ایرانی، نقش مهمی ایفا کردند. سبک بنای ساختمان، همانند مدارس قدیم سمرقند ومساجد اصفهان است. کاشیکاری دیوارهای آن از زیبایی خاصی برخوردار است. رسم الخط کتیبه ها نیز مخلوطی از خط نسخ و نستعلیق است و بر سر در مدرسه، آیاتی از قرآن کریم به خط ثلث بر زمینه ای سفید با حروفی آبی رنگ نگاشته شده و نام کاتب آن « کتبه العبد علی الصوفی » نمایان است.

مدرسه ای نیز در  شهر حیدر آباد است که به یاد وی احداث شده است. این مدرسه  از سطح همکف بالاتر طراحی و در سه طبقه بنا گردید. در این بنا، پیرامون حیاط آن، اتاق های بسیار برای طالبان علم ساخته شد.  و به سبک مدارس « چهار ایوانه » تیموریان در سمرقند می باشد. مدرسه «محمود گاوان» شامل تالار سخنرانی، تالار اجتماعات، کتابخانه، اتاق استادان، اتاق های دانش آموزان و خوابگاه بوده است . محمود گاوان هزینه مدرسه را از اموال شخصی خویش، که از طریق تجارت کسب می کرد، می پرداخت. بخشی از هزینه آن نیز از محل اوقاف تهیه می شد. کتابخانه مدرسه شامل سه هزار جلد کتاب است که شامل کتب نفیس از کشورهای گوناگون نیز می باشد.