"جهاد عشق" در ابتدا به عنوان یک بحث شوخی میان افراد جامعه مطرح بود، اما پس از گذشت چندی این مبحث به صورت جدی مطرح گردید و اکنون نه تنها ایالت ها برای ارایه قوانین سخت گیرانه با یکدیگر رقابت می کنند ، بلکه در انتخابات اخیر یکی از مسائل اساسی و قابل رقابت بود.

سر وزیر ایالت گجرات "پرادیپسین جادجا"،  اخیراً با صدور اصلاحیه بر قانون آزادی ادیان مصوبه سال ۲۰۰۳ در  مجلس ایالتی گجرات حضور یافت و در دفاع از اصلاحیه خود، اعلام کرد: " برای تشویق  دختران هندو به ازدواج با جوانان مسلمان و سپس تغییر دین آنها  بودجه بین المللی هنگفتی هزینه می گردد." اما پس از سخنان وی و بیان دلایل خود قانون گذاران اصلاحیه را پاره کردند و یکی از نمایندگان حزب کنگره ملی آنرا سیاستی برای تحریک افراد تندرو و بهره برداری از آن عنوان کرد و به شدت با آن به مخالفت پرداخت. سروزیر اعلام کرده بود که بودجه های بین المللی برای این امر اختصاص یافته است اما  هیچکدام از وزرا و حتی خود ایشان نتوانستند مدرکی قابل استناد ارائه دهند و حتی این ادعا باعث شده است که بسیاری از کشورهای دیگر از سرمایه گذاری منصرف شوند و جالب آنکه تندروهای . افراط گرای داخلی این سرمایه گذاری های بین المللی در امور عمرانی را نشانه ای از سرمایه گذاری مستقیم خارجی برای پروژه جهاد عشق (عنوانی که افراط گراهای هندو برای ازدواج مسلمانان با غیر مسلمانان و تغیر دین غیر مسلمانان طبق شریعت اسلام انجام می گردد اطلاق می کنند)،  نامیده اند.   

نمایندگان مخالف بیانیه سر وزیر ایالت را یک توطئه و دسیسه ای جهانی برای سرکوب ادیان و اعتقادات نامیدند و اعلام کردند که عشق و دین نباید به یک بازی سیاسی تبدیل شود.

واقعیت آنست که واژه "جهاد عشق" که از ابتدا به عنوان یک شوخی آغاز شد، اما پس از مطرح شدن آن اکنون به عنوان یک تهدید ملی برای هندوستان محسوب میشود. در انتخابات ایالت های مختلف، نه تنها ایالت ها برای تصویب قوانین سختگیرانه در این زمینه با یکدیگر رقابت می کنند، بلکه بیشترین سخنان و  بحث های انتخاباتی بر محوریت این موضوع یعنی(جهاد عشق) است.

یوگی آدیتیانات ، سروزیر ایالت اوترا پرادش چند روز پیش با حمایت از حزب حاکم بی جی پی در  انتخابات بنگال غربی، به رأی دهندگان  و مردم ایالت خودش قول داد که حزب وی "جوخه های ضد عشق های جهادی" را در کشور برای پایان دادن به این موضوع درست کند.

بیشترین گواه برای گسترش  "جهاد عشق" ترس این افراد از این موضوع است و اعلام می دارند که با بررسی و تحقیق بر روی ازدواج در میان مسلمانان در می یابیم، مردان مسلمان تمایل دارند بیشتر با  با بانوان هندو و بانوان غیر مسلمان ازدواج کنند. البته من نیز معتقدم این موضوع درست است. اما این تنها نیمی از واقعیت است. چراکه در هندوستان، ازدواج ها به صورت سنتی توسط اعضای خانواده  انجام می پذیرد و بندرت از مرزهای از پیش تعیین شده منجمله  مذهب، طبقه و جایگاه اقتصادی ـ اجتماعی فراتر می رود.

 کسانی که شریک زندگی خود را بغیر از روش سنتی  که در آن والدین دختری را برای همسری پسرشان انتخاب می کنند، به عنوان افرادی غیر دینی ، عصیانگر شناخته می شوند. اما این افراد برای عمل خود دو عامل بیان می کنند: اول  انگیزه های شخصی، که  فرد خواهان استقلال و رهایی از بند سنت های قدیمی و متداول است و عامل دوم شجاعت و اعتماد به نفس است که فرد برای پیروی نکردن از سنت ها بیان می کند.

در گزارش سال ۲۰۰۵ کمیته ساچار اعلام می گردد که بانوان مسلمان اولین افرادی هستند که از تحصیلات رسمی کناره گیری میکنند و آخرین کسانی هستند که به نیروی کار سازمان یافته می پیوندند. البته این نوع زندگی به لطف مردان خانواده هایشان ارتباط دارد. لازم به ذکر است این کمبود اختیارات در طول زندگی بانوان مسلمان به عوامل دیگری همچون ناامنی که ساخته بینش ذهنی یک فرد مسلمان است هم ارتباط دارد. با توجه به این که بسیاری از مسلمانان اعتقاد دارند که عزت یک خانواده در همسر آن خانواده نهفته است، بر همین اساس زنان در نظر مردان دارای جایگاه مخصوص هستند که باید و نباید هایی را اجرا کنند که از جمله آنها حجاب کامل است و اگر این مسئله در زنان نادیده گرفته شود خشونت مردم مسلمان علیه آنها آزاد می گردد.

با توجه به این موارد، این سوال مطرح میشود فضاهای عمومی که احتمالاً زن مسلمانی با مرد غیر مسلمانی بتواند ملاقات داشته باشد تا عاشق همدیگر شوند، کجاست؟

باید گفت که بانوان مسلمانی که موفق به تحصیل در مقاطع بالاتر می شوند که در موسسات علمی که  محیط آنها کاملاً زنانه می باشد و تحت مدیریت و قوانین اسلامی اداره می گردد، تحصیل کرده باشند و پس از اتمام تحصیلات در سازمان های مشغول به کار می شوند که تعداد کمی مردان مسلمان در آن باشند کار می کنند. حال باید این قشر از جامعه اقلیت را فراموش کرد؟

نه تنها مردان غیر مسلمان دسترسی کمی به زنان مسلمان دارند، حتی مردان مسلمان نیز قادر به داشتن تعاملات اجتماعی با بسیاری از زنان مسلمان خارج از خانواده خود را ندارند. هیچ یک از موارد ذکر شده  پوشیده بر کسی نیست. با این حال، حتی از نظر یک شهروند معمولی نیز تعجب آور است که قبول کند جهاد عشق یک پدیده اقتصادی ـ اجتماعی است که به تروریسم از سوی اسلام یا تصرف هندوستان توسط اسلام عنوان گردد.

در ایالت کرالا در سال ۲۰۱۸ یک پدر با پریشانی و ادعای عجیب از دادگاه عالی آن ایالت خواست که در ازدواج دختر بزرگسالش مداخله کند و عنوان کرد که شوهر مسلمان او می خواهد دخترش را به عنوان برده جنسی به داعش عرضه کند. چه عواملی باعث بروز چنین  ساده لوحی در سطوح مختلف جامعه شده است؟ پاسخ آنست: تبلیغات نادرست از دین اسلام و عنوان کردن اسلام به عنوان دینی تروریستی و تهدید این دین بزرگ برای هندوستان باعث شده که این دروغ تبلیغاتی به عنوان یک حقیقت در جامعه هند پذیرفته شود.  

در آوریل ۲۰۰۲ ، نخست وزیر وقت آتل بیهاری ویجپایی ( Atal Bihari Vajpayee  ) در کنفرانس ملی حزب خود در گوا گفت: "به هرمکانی در سراسر دنیا که سفر کردم، سران کشورها با شکایت اعلام کردند که اسلام دینی ستیزه جو است و در همه جا تنها خار می کارد... این روزها نزاع و چالش به نام اسلام، جایی برای تحمل باقی نمی گذارد ... در مکان هایی که مسلمانان زندگی میکنند علاقه به همزیستی و مشارکت با دیگران در بین آنها وجود ندارد. آنها میخواهند با توسل به وحشت و تهدید دین و عقیده  خودرا گسترش دهند". نخست وزیر وقت دقیقاً چگونه وبا اتکا به چه مدارکی به این نتیجه رسیدند که در مکان هایی که مسلمانان زندگی میکنند علاقه ای در همزیستی و مشارکت با دیگران در بین آنها وجود ندارد؟ در کدام قسمت از هندوستان  مسلمانان "با توسل به وحشت و تهدید دین و عقیده  خود را گسترش می دهند؟" آیا همه این موارد نباید در جایی ثبت شود؟ برای این سخنان وی هیچ مبنای واقعی و مدرکی برای اثبات آن وجود ندارد. این موارد تنها  حاصل  تبلیغاتی بودند که جناح راست هندو از اواخر قرن ۱۹ و اوایل قرن ۲۰ گسترش داد که از طریق تکرار آن، حس ترس را در جامعه تزریق کند و بتواند از این طریق به منافع سیاسی و اقتصادی خود برسد.

متأسفانه، مسلمانان نیز در تداوم و باور این تبلیغات ضد اسلامی شریک بوده اند چراکه آنها باید به جای گرفتن حالت تدافعی، هر لحظه این شعارهای تبلیغاتی که علیه خودشان بود را به چالش کشند. البته برخی از مسلمانان اقدامات تروریستی علیه غیرنظامیان انجام داده اند که باید آنها را بی چون و چرا محکوم نمود. اما بسیاری از خشونت های تروریستی در هند دارای زمینه سیاسی است به عنوان مثال خشونت ها و درگیری های کشمیر. در اینجا لازم است که خشونت های سیاسی از خشونت بدون فکر و احساسی متمایز گردد.

حقیقت این است که هند با تهدید تروریسم اسلامی روبرو نیست و "جهاد عشق" نیز توطئه و دسیسه نیست. اینها ابزارهای تبلیغاتی برای ایجاد حالت بی اعتمادی و اصطکاک دائمی  با مسلمانان است. اما کسانی که از احساسات ضد اسلامی برای اهداف سیاسی خود بهره می گیرند باید هزینه زیاد آنرا را نیز قبول کنند.

جامعه ای که دائماً از درون با شیاطین خیالی می جنگد نمی تواند خیلی به واقعیت جهانی و پیشرفت نزدیک شود.

   خانم غزاله وهاب است، ایشان نویسنده کتاب تولد یک مسلمان نیز می باشند.  

توضیح: جهاد عشق عنوانی است که هرگاه یک جوان مسلمان با یک غیر مسلمان ازدواج کند و طبق شریعت اسلام او را مسلمان کند اطلاق می گردد و اخیراً در هند به عنوان یک مساله بحث برانگیز میان افراد غیر مسلمان مطرح می گردد و افراط گراهای هندو از آن برای فشار بر مسلمانان استفاده می کنند.