در چهار سال گذشته پیوسته به ما گفته شده است که روش های تغذیه مسلمانان برخلاف هندوان است و همواره ایشان مخالف دین و آیین هندوییزم می باشند. زیرا مسلمانان گوشت گاو می خورند؛ مردان مسلمان با دختران هندو ازدواج می کنند. اینگونه ازدواج خودش یک نوع مبارزه با هندوییزم به حساب می آید، مردان مسلمان از این طریق می خواهند جمعیت جامعه مسلمین را افزایش دهند و مسلمانانی که امروز در اقلیت قرار گرفته اند تبدیل به اکثریت شده و در مقابل هندوها تبدیل به اقلیت شوند؛ علاوه بر این آنها در خیابان ها نمازجماعت برگزار میکنند تا زمین های مردم هندو را به عنوان فضای مساجد استفاده وآنها را گسترش دهند.!
این تبلیغات موجب گسترش ترور، آزار و اذیت نسبت به مسلمانان شده است.
با وجود این نگرش تهاجمی برعلیه مسلمانان اما برهیچ کس پوشیده نیست که جامعه مسلمانان درگیر هیچ نوع جنبشی برعلیه هندوان نیستند. سازمان های مذهبی و گروه های تندرو، حتی رهبران سیاسی مسلمان خبره برای هیچ تظاهرات عمومی مسلمانان بحث و تحلیل نمی کنند. البته به استثنای چند چهره ناآشنا که هر شب درکانال تلویزیون Nd.tv (ان دی تی وی) در پرایم تایم بهترین زمان حضور افراد خانواده در منزل ظاهر می شوند. به همین دلیل است که مسلمانان تصمیم گرفته اند ساکت بمانند تا با هندوتوا روبرو نشوند. (تفکرو نگرش هندوتوا آن است که در هند باید حکومت از آن هندوان و آیین هندوییزم باشد برخلاف دیگران و حتی گاندی که حکومت را درهند سکولار اعلام نمود.)
حتی برای مثال هیچ کس متوجه نشد که در انتخابات ۲۰۱۹ مسلمانان از چه حزبی حمایت کردند. این نتیجه بسیار ساده و پیچیده رفتاری است که آن را سکوت مسلمانان می نامیم، لذا باید آن را کشف نمود تا یک تحلیل عمیق بر اساس آن شواهد محکم ارائه گردد.
برای پاسخ به این سوال، ممکن است سؤالاتی مطرح شود: (الف) آیا گرایش های سیاسی مسلمانان تغییر کرده است؟ ، به ویژه با توجه به موضوعاتی که هویت محور است؟ (ب) آیا مسلمانان متفاوت از دیگر جوامع هند فکر می کنند؟
شایان ذکر است که حزب سیاسی بهارتیاجانتا باتوجه به هویت مسلمانان همواره عدم رغبت در حل مسائل ومشکلات مسلمانان را از خود نشان داد تا آرای اکثریت هندوها را در انتخابات جذب کند. برای همین منظور هم از نگرش هندوتوا به عنوان یک اهرم سیاسی استفاده نمود و اکنون نیز استفاده میکند. بنابراین بعد از انتخابات ۲۰۱۹ در سیاست های حزب حاکم بی جی پی تغییر چشمگیری را شاهد هستیم. بر خلاف دولت قبلی که از سال ۲۰۱۴حزب حاکم بی جی پی بطور علنی با مسلمانان عداوت نداشت، اما از سال ۲۰۱۹ دیدگاه آنها نسبت به مسلمانان تغییر کرده است و بطور آشکارا رفتار خصمانه از خود بروز می دهند. از سال ۲۰۱۹ دولت تحت هدایت مودی، عمدا برای حل مشکلات مسلمانان علاقه ای نشان نداد و مسلمانان را به حال خودشان رها کردند. بدیهی است که در مقابل این رفتار حاکمیت شاهد واکنش افراطی مسلمانان به دولت خواهیم بود و این فرصتی خواهد بود تا حکومت چهره سیاسی خود را به عنوان یک ناسیونالیست واقعی تبلیغ کند.
با این حال، واکنش مسلمانان بسیار متفاوت بود ؛ مسئله قانون ممنوعیت سه طلاقه با اندازه مسئله طلاق خانم شاه بانودر زمان حکومت حزب کنگره باعث ایجاد سر و صدای نشد. دلیل اصلی ممنوعیت سه طلاقه مخالفت شدید مسلمانان حنفی مذهب در شمال هند بود. حتی گرچه هیئت حقوق شخصی مسلمانان هند "ALL INDIA MUSLIM PERSONAL LAW BOARD" که مدافع حقوق مسلمانان است نتوانست نظرعموم مسلمانان را به نفع خودکه همان مخالفت با ممنوعیت سه طلاقه است را تغییر دهند.
به همین ترتیب، عدم پرداخت یارانه حج به حجاج نیز موضوعی مسکوت ماند و نتوانست مسلمانان هند را بیدار کند، زیرا مردم همیشه معتقد بودند که باید سفرهای زیارتی آزاد شود. سیاست خشونت آمیز گاو نیز ناکام ماند زیرا خوردن گوشت گاو یک امر ناچیز برای جوامع مسلمان هند بودو اهمیتی نداشت . عدم اهمیت دادن مسلمانان به این موضوع ممکن است یکی از دلایلی باشد که شکنجه کردن آنها به بهانه گاو کشی در اولویت هندوان افراطی قرار گیرد. برای درک این موضوع می توانیم ازمساله مسجد بابری به عنوان نمونه استفاده کرد که مراحل مختلفی را دولت و دادگاه سپری نمود تادر نهایت حکم دادگاه به نفع هندوان صادر گردید.
بررسی اخیر موسسه نظر سنجی CSDS-Folk در موضوعی به نام Mode of Nation نظر سنجی نمود و نتایج مهمی را به ارائه داده است . براساس این نظرسنجی ، اعتبار دولت NDA (national democratic alliance) (اتحاد دموکراتیک ملی ) تحت هدایت حزب بی جی پی BJP در حال کاهش محبوبیت است. پاسخ دهندگان مسلمان این نظرسنجی معتقدند که نباید به دولت مودی فرصت دوم داده شود. این مخالفت مسلمانان با دولت فعلی به مفهوم مخالفت با میهن خویش نیست.
به همین ترتیب، پاسخ مسلمانان به موضوع فعلی هیچ فرقی با اقشار و دیگر گروههای دیگر هند ندارد . مسلمانان قاطعانه معتقدند،که هند به عنوان یک کشور به دولتی احتیاج دارد تا بتواند کل ملت را در جهت مثبت و رشد سوق دهد. ادعای مسلمانان علیه دولت مودی نیزهمراه با فضای نفرت علیه ایشان توسط همه اقشار پایین کشور می باشد.
اکثریت هند باور دارند که دولت هند نتوانسته است با ظلم و ستم هایی که بر علیه اقشار ضعیف جامعه صورت گرفته است ، به درستی مقابله کند. این اکثریت می گویند دولت هیچ موضع روشنی نسبت به عاملان ایجادکننده فضای نفرت و وحشت در جامعه هند ندارد. در مورد خشونت علیه مسلمانان نیز همین مسئله صادق است. تقریبا نیمی از پاسخ دهندگان نظرسنجی اعتراف کردند که از نحوه برخورد دولت با زورگویان راضی نبودند. به ویژه برخورد دولت با افرادی که به عنوان محافظان گاو(ماده) مقدس که در سطح کشور مسئولیت حفاظت آنها را برعهده دارند از این موقعیت خود سوء استفاده نموده و همواره مشغول مردم آزاری بویژه مسلمان آزاری هستند.
این ارقام نظرسنجی نشانگر این واقعیت است که مسلمانان هند دیدگاههای ملی خود را در مورد موضوعات اساسی هند که به عنوان یک جامعه هویت ملی با آن روبرو هستند با دیگراقشارجامعه هند وجوه مشترک دارند.
با توجه به اینکه هندوتوا عامل اصلی سیاستگذاری در کشور هند است ، مسلمانان همچنان با بی احترامی و نگرانی با دولت فعلی کنار می آیند. از این منظر ، سکوت مسلمانان آینه ای از بی توجهی این سیاست معاصردر هند است که در سالیان گذشته همواره بدون چالش بوده است. هندوتوا به عنوان محوراصلی سیاست بی جی پی اقدامات خویش را ریل گذاری می کند. پتانسیل واکنش مسلمانان را باید با توجه فراوانی جمعیت هند نیز مشاهده کرد ، همانطور که از نظر من ، جامعه مسلمانان متشکل از اجتماعات مختلف و متعدد اسلامی است که به زبان های مختلفی صحبت می کنند و مرکب از فرق مختلف اسلامی بوده و در نقاط مختلف کشورهند ساکن هستند. همه آنها را به عنوان ملت مسلمان قبول دارند. ظاهراً به نظر می رسد که تاکتیک های واضح رقابت با هندوتوا در پس زمینه این قومیت متفاوت غیر منطقی به نظر می رسد. از سویی سکوت مسلمانان در برابر نقاط ضعف فکری طبقه سیاسی حاکم به این موضوع اشاره دارد. آنچه مسلم است حزب BJP- هندو برای مسلمانان فعلی هیچ برنامه و اقدام مثبت و سازنده ای به عنوان یکی از جوامع ارائه نمی نماید.
هندوتوا به دلیل این تفکر ارتجاعی خود در رابطه با اسلام و مسلمان زنده است که سرزمین ویژه هندوان باید داشته باشیم. احزاب غیر BJP هم با توجه به عملکرد گذشته خود در طول هفتاد سال هیچ گونه خدماتی برای مسلمانان ارائه ننموده اند و نتوانسته اند هیچ گونه دیدگاهی پیرامون روابط مسلمانان ارائه دهند و در طول این سالیان فقط از مسلمانان استفاده ابزاری نمودند.. طبقه سیاسی حاکم باید بداند که مطالبه مسلمانان فقط به مسائل سیاسی محدود نمی شود.
مسلمانان نیز مانند سایر جوامع مذهبی بیشتر نگران فقر ، شغل و تحصیلات خویش هستند بدون شک تهدید هویت دینی آنها برافکار وروان آنها تاثیر گذاربوده، اما این امتیاز را به آنها می دهد که یک مسلمان سیاسی باشند. این مفاهیم بعنوان یک شهروند نمی توانند خواسته های خود را کاملاً محدود کنند.
نگارنده: دکتر هلال سعد احمد، استاد دانشگاه جواهر لعل نهرو ، دهلی نو
نظر شما