اقتصاد دیجیتال را می توان به عنوان تبدیل بازار سنتی به یک پلت فرم مجازی شناسایی کرد. دانشمند آمریکایی تاپسکات که نویسنده کتابی با عنوان اقتصاد دیجیتال است. وعده و ریسک در عصر هوش شبکه ای، اقتصاد دیجیتال را نوعی اقتصاد مبتنی بر استفاده از فناوری های دیجیتال تعریف می کند. به گفته شروتی جین، اقتصاد دیجیتال طیف گسترده ای از فعالیت های اقتصادی است که شامل تمام مشاغل در بخش دیجیتال و صنایع دیجیتال در بخش های غیر دیجیتال می شود. دانش و اطلاعات دیجیتالی شده را به عنوان عناصر اساسی اقتصاد دیجیتال توضیح می دهد. در عصر دیجیتال، رابطه قوی بین اقتصاد دیجیتال و امنیت اقتصادی وجود دارد. کمیته بین المللی صلیب سرخ امنیت اقتصادی را به عنوان توانایی افراد، خانواده ها یا جوامع برای برآوردن نیازهای اساسی خود با پایداری و عزت تعریف می کند. بنابراین امنیت اقتصادی یکی از ابعاد مهم امنیت ملی است و به عنوان زیر سیستم امنیت ملی یک کشور عمل می کند.

بر اساس آمار اداره سرشماری و آمار، نرخ مشارکت نیروی کار مردان (۶۸.۴ درصد) بیشتر از نرخ مشارکت زنان در نیروی کار (۳۲.۰ درصد) است. نرخ مشارکت زنان در نیروی کار کمتر از مردان از سال ۲۰۱۹ است. آخرین گزارش سالانه آن نرخ بیکاری مردان و زنان را به ترتیب ۳.۷ و ۶.۵ درصد نشان می دهد. پس زنان سریلانکا در کجای اقتصاد قرار دارند؟ این نشان دهنده تفاوت های جنسیتی در اقتصاد است. این یکی از مسائل واقعی پشت ناامنی اقتصادی است. در این سناریو، استاندارد زندگی آینده افراد چگونه است؟ پرداختن به اصلاحات سیاستی برای تقویت اقتصاد کشور امروز و فردا در عصر دیجیتال و برداشتن گام هایی برای توانمندسازی زنان مهم است.

نابرابری جنسیتی یکی از موضوعاتی است که در پشت ناامنی اقتصادی وجود دارد، بنابراین لازم است اصلاحات سیاسی برای تقویت اقتصاد مورد توجه قرار گیرد. این ممکن است یکی از بهترین پاسخ ها برای حل مشکلات اجتماعی-اقتصادی فعلی باشد که مردم و خانواده ها برای حفظ کیفیت زندگی خود با آن مواجه هستند.

طبق گزارش کمیسیون اقتصادی سازمان ملل متحد برای اروپا، افزایش آزادی تصمیم‌گیری زنان بر زندگی و مشارکت آنها در فرآیند تصمیم‌گیری تأثیر می‌گذارد، از جمله، فرصتی را برای آنها تضمین می‌کند تا تمام پتانسیل‌های خود را در جامعه به‌کار ببرند و زندگی‌شان را بر اساس آرمان‌هایشان به‌عنوان ابزاری برای دستیابی به برابری جنسیتی شکل دهند. اکثر زنان در سریلانکا به دلیل مسئولیت های اجتماعی و موانع فرهنگی خود نمی خواهند در فعالیت های اقتصادی در بخش رسمی شرکت کنند. این حقیقت پنهان در مورد زنان سریلانکایی است. با این حال، آنها برای افزایش درآمد خانواده خود وارد بنگاه های کوچک و متوسط ​​یا خرد می شوند. در این زمینه، دیجیتالی شدن فرصت های بیشتری را برای افزایش دسترسی به بازارها و ایجاد شبکه های مالی به زنان ارائه می دهد. تشویق زنان به‌ویژه جوانان در اقتصاد دیجیتال برای بهبود فرصت‌های شغلی، کاهش شکاف جنسیتی در اقتصاد، کاهش نابرابری‌ها و تضمین رشد اقتصادی فراگیر و پایدار ضروری است.

سواد دیجیتال ابزار مهمی برای کمک به افزایش هوش و دانش است. کسانی که در اقتصاد دیجیتال دخیل هستند باید درک عمیقی از فناوری های دیجیتال برای تجارت دیجیتال داشته باشند. به طور کلی، اگر کسی بتواند با درک عمیق از محتوای دیجیتال بتواند از دستگاه های دیجیتال استفاده و مدیریت کند، می توان به عنوان سواد دیجیتال شناخته شد. اداره سرشماری و آمار بیان می‌کند که اگر شخصی (۵ تا ۶۹ ساله) دارای رایانه، لپ‌تاپ، تبلت یا گوشی هوشمند باشد، دارای سواد دیجیتالی محسوب می‌شود. در سال ۲۰۲۲، نرخ سواد دیجیتال برای مردان ۶۲.۳ درصد و نرخ سواد دیجیتال برای زنان ۵۷.۹ درصد است. زنان پتانسیل قابل توجهی در استفاده از دستگاه های دیجیتال دارند. آمارهای مربوط به سواد دیجیتال زنان نشان می دهد که زنان در بخش کشت و زرع در مقایسه با بخش های روستایی و شهری از نرخ سواد دیجیتال پایین تری برخوردارند. (شهری - ۷۲.۷٪، روستایی - ۵۸.۳٪، و بخش املاک - ۴۱.۰٪).

توانمندسازی زنان مستلزم استفاده از پلتفرم‌های دیجیتالی مانند رسانه‌های اجتماعی برای بازاریابی است زیرا ابزاری قدرتمند برای کمک به گسترش دسترسی به بازارها است. همچنین باید شامل تامین مالی دیجیتال - یک سیستم پرداخت دیجیتال برای تراکنش های مالی باشد. به زنان کشاورز می توان استفاده از تلفن همراه برای خرید نهاده های کشاورزی، شرکت در برنامه های آموزشی آنلاین و بازارهای آنلاین برای افزایش بهره وری کشاورزی خود را آموزش داد. با این حال، ما باید اولویت ها و سیستم نظارتی مناسب مورد نیاز آنها را شناسایی کنیم.

تهدیدات علیه زنان در بستر دیجیتال اثرات مخربی بر امنیت انسانی آنها دارد. بر اساس گزارش مجمع جهانی اقتصاد، مسائل مربوط به حریم خصوصی داده ها و انتشار اطلاعات نادرست و گمراه کننده به صورت آنلاین به عنوان محور نگرانی های امنیت سایبری شناسایی شده است. امنیت سایبری کمتر به حفاظت از محرمانه بودن و در دسترس بودن اطلاعات مربوط می شود و بیشتر به حفاظت از یکپارچگی و منشأ آن می پردازد. ایجاد اعتماد دیجیتال در اقتصاد دیجیتال نیز حیاتی است. تهدید زنانی که در فعالیت‌های اقتصادی دیجیتال شرکت می‌کنند، مشارکت آنها را در این فعالیت‌ها کاهش می‌دهد. زنان فعال در فضای دیجیتال نسبت به مسائل امنیت دیجیتال و حریم خصوصی آسیب پذیرتر هستند و باید در مورد حفاظت از داده ها، کلاهبرداری، حمایت مالی از مصرف کننده و اقداماتی برای کاهش ریسک و اقدامات آموزش ببینند.

هنجارهای اجتماعی و محدودیت‌های فرهنگی به طور نامتناسبی بر زنانی که در فعالیت‌های اقتصادی در فضای دیجیتال شرکت می‌کنند تأثیر می‌گذارد، بنابراین آموزش آنها بر عهده سازمان‌های دولتی است. دانشگاه ها به همراه آژانس های بین المللی باید به زنان آموزش دهند تا نگرش خود را نسبت به اینترنت به عنوان فضایی ناامن و قابل بهره برداری تغییر دهند. زنان نیز مانند مردان باید وارد بازار کار شوند و وضعیت مالی خود را بهبود بخشند. تغییر مستقیم به سمت طرز فکر برابری جنسیتی به حفظ سلامت اقتصادی فردی و امنیت اقتصادی سریلانکا کمک می کند.

زنان و دختران با نابرابری های اقتصادی ساختاری روبرو هستند. آموزش زنان و دختران در زمینه کارآفرینی دیجیتال به کاهش شکاف جنسیتی موجود در مشارکت نیروی کار کمک می کند. قدرت تصاعدی برای ارتقای نوآوری و بهره وری و ایجاد شبکه های داخلی، منطقه ای و جهانی دارد. به کاهش نابرابری درآمد در میان زنان کمک می کند.

اقتصاد دیجیتال پتانسیل افزایش پایداری اقتصادی افراد را دارد و از این رو نقشه راهی برای رفاه سالم افراد و پایداری اقتصادی ملت است. دختران و زنان آسیایی در مهارت‌های دیجیتال، کارآفرینی دیجیتالی و دسترسی به موقعیت‌های رهبری در اقتصاد دیجیتال عقب هستند. توانمندسازی زنان در عصر دیجیتال یک محرک قدرتمند در چشم انداز اقتصادی است.

https://groundviews.org/۲۰۲۴/۰۴/۰۸/empowering-women-in-the-digital-economy/