پس از آنکه مجلس نمایندگان عراق، تصمیم تاریخی خویش در جرمانگاری همجنسگرایی مردان و زنان، زنا و روسپیگری را برای پاکسازی جامعۀ عراق از زبالههای سبک زندگی و رفتار آمریکایی به تصویب رساند، سفیر و وزیر امور خارجۀ آمریکا، اتّحادیّۀ اروپا و بریتانیا بیانیّههای محکومیّتی را صادر کردند و همهشان متّفقالقول، این مصوّبۀ پارلمان عراق را در تضادّ با «حقوق بشر» دانستند که به «اقتصاد» عراق آسیب میزند و آن را تهدید میکند.
در خصوصِ «حقوقِ بشر» ادّعایی آنها، باید گفت که آمریکا و غرب و دنبالهروهای آنها باید آخرین کسانی باشند که دربارۀ حقوق بشر سخن میگویند! تاریخ آنها آلوده و رنگین به خون بیگناهان، و آخرین آنان، خون بیگناهان ملّت فلسطین، شامل کودکان و غیر نظامیان غزّه با سلاحهای غرب و آمریکاست؛ مگر آنکه، این افراد در نگاه و ارزیابی آنها، «بَشَر» نباشند!
تهدید با مال و «اقتصاد» نیز، سیاستی غربی است که در برخورد با کشورهای تحت اشغال به کار گرفته میشود تا آنان را زیر سلطه و هژمونی خویش نگه دارند. امروز، آمریکا برای گرفتن و سلبِ شرافت، ارزشها و دین ما، با این سلاح تهدیدمان میکند. به عنوان نمونهای از این سیاست غربی، فرانسه به کشورهای آفریقایی فرانسهزبان (فرانکوفون) دیکته کرده که معاهدهای را امضا کنند و بر اساس آن، این کشورها باید 85 درصد از داراییهای خود را به بانکهای فرانسوی تحویل بدهند و ثروتها و قراردادهای کلان خویش را در اختیار فرانسه بگذارند و به خزانهداری فرانسه این حقّ را بدهند که با این پولها و داراییها -که از سال 1958 م تا به الآن، به تریلیونها دلار رسیده- سرمایهگذاری کند تا جلوی پیشرفت و توسعۀ همۀ کشورهای آفریقایی گرفته شود و آنان به کشورهای فقیری تبدیل شوند که با کمکها و صدقات زندگی میکنند و بیماریها و قحطیها شیرازۀ جوامع آنان را از هم میپاشد. در آن زمانِ امضای این معاهده، کشورهای مالی و گینه از امضای آن سر باز زدند و فرانسه به سراغ روز به روز فقیرتر کردن آنان رفت.
این سلاح آمریکاییِ مبتنی بر غارت اموال و داراییهای کشورهای تحت اشغال، نوعی اشغالگری سازمانیافته و برنامهریزیشده است که ابزار تهدید امروز آمریکاست و از سنخِ همان رفتار فرانسه و بریتانیا در حقّ کشورهای آفریقایی و دیگر کشورهاست که همچنان تحت اشغال سازمانیافتۀ این دو کشور قرار دارند.
این، هدف و سازوکاری است که آمریکا با آن ما را تهدید میکند و مقصود از بیانیّهها و اظهاراتشان نیز، همین مسئله است.
محمّدصادق الهاشمی
نظر شما