به دلیل تصویب قانون نمایندگان خارجی در قرقیزستان، بنیاد «سوروس – قرقیزستان» توقف فعالیت خود را در این کشور اعلام کرد. در این راستا، رسانه‌ها و چهره‌های عمومی و سیاسی غرب‌گرا با اضطراب شدید شروع به ترساندن مردم از رفتن دسته‌جمعی به اصطلاح خیرخواهان آمریکایی و اروپایی و مشکلات اجتماعی آتی کردند. در عین حال، افرادی که با هوشیاری عواقب مداخلات مکرر آمریکا و متحدانش در امور داخلی قرقیزستان را ارزیابی می‌کنند، در این گام اعتراف آشکار دلایل واقعی حضور این بنیاد در کشور را دیدند.

بنیاد «سوروس – قرقیزستان» اولین سازمان غیردولتی است که تصمیم گرفت فعالیت خود را در قرقیزستان متوقف کند. در واقع، این بنیاد سازماندهی مجدد و تعطیلی خود را در پایان سال گذشته اعلام کرد. اتفاقا جای تعجب نیست زیرا چند ماه قبل جورج سوروس 93 ساله کنترل میلیاردها دلار خود را به پسر بزرگش الکساندر 37 ساله تحویل داد و به زودی مشخص شد که رئیس جدید امپراتوری سوروس در حال بستن پروژه‌ها در بسیاری از کشورها است و تمرکز و جغرافیای فعالیت‌های سازمان را تغییر می‌دهد.

در عین حال، بسته شدن دفتر بنیاد سوروس در قرقیزستان را به طور بسیار احساسی و هیجان‌انگیز با قانون سازمان‌های غیردولتی ارتباط دادند. این سازمان حتی بیانیه‌ای را صادر و در آن با تاسف اعلام کرد که به دلیل «قانون جدید سرکوبگرانه» نمی‌تواند به کار خود ادامه دهد.

حالا این فیلم‌بازی برای چیست؟ شاید بنیاد سوروس می‌خواست از این طریق به سخنان بسیاری از سازمان‌های غرب‌گرا مبنی بر اینکه تصویب قانون سازمان‌های غیردولتی «کاهش بودجه برنامه‌هایی را که از طریق سازمان‌های غیردولتی انجام می‌شود، به دنبال خواهد داشت» وزن بیفزاید و نشان دهد که ببینید، شروع شد، ما رفتیم.

ضمناً، در مورد سرکوبگری قانون مصوب در مورد سمن‌ها باید گفت که این سند قصد بسته شدن سازمان‌های غیردولتی و غیرانتفاعی را ندارد، بلکه فقط کنترل دولتی را بر فعالیت‌های کسانی که از خارج تامین مالی می‌شوند، برقرار می‌کند و مسئولیت در قبال انجام فعالیت‌های اعلام نشده و مداخله در فرآیندهای سیاسی را برای آنها در نظر می‌گیرد. اگر بنیاد سوروس را از قوانین و موازین جدید که کار آن را در قرقیزستان تنظیم می‌کند، خوش نیاید، پس معلوم می‌شود که فعالیت آن برای کشورمان چندان بی‌ضرر نبوده است.

علیرغم اینکه قانون سازمان‌های غیردولتی به هیچ وجه بر فعالیت سازمان‌های درگیر در بخش اجتماعی تأثیر نمی‌گذارد، تصویب آن باعث نارضایتی شرکای غربی ما شد. به همین مناسبت، پیام‌ها، هشدارها و سایر بیانیه‌های عمومی از سوی تقریباً همه سازمان‌های غیردولتی بین‌المللی صادر شد که این اقدام را به عنوان «تهدیدی برای حکومت دموکراتیک و جامعه مدنی» محکوم کردند و سازمان Civil Rights Defenders حتی پیشنهاد کرد که آژانس‌ها و اعضای اتحادیه اروپا همکاری با قرقیزستان را محدود کنند.

در این راستا، آنتونی بلینکن، وزیر امور خارجه آمریکا، در مخالفت با قانون سازمان‌های غیردولتی در قرقیزستان بیش از همه پیش رفت و نامه‌ای به صادر جباروف، رئیس‌جمهور قرقیزستان نوشت که حاوی هشدارهایی مشابه تهدید در مورد تصویب این سند و پیامدهای آن بود.

باید گفت که رهبر کشور ما بسیار شایسته پاسخ داد. صادر جباروف در پیام خود تاکید کرد که تصویب قانون سازمان‌های غیردولتی مغایرتی با موازین بین‌المللی ندارد و مودبانه از آمریکا خواست در امور کشورمان دخالت نکند.

مارس ساری‌یف، کارشناس علوم سیاسی می‌گوید: «توجه داشته باشید که هم در سفر عاقل‌بیک جباروف به آمریکا و هم در سفر دیوید کامرون به قرقیزستان، حتی یک کلمه انتقادی در مورد تصویب قانون سازمان‌های غیردولتی مطرح نشد، بلکه فقط در مورد پروژه‌های تجاری صحبت شد. ظاهراً جباروف باید طرد می‌شد، اما این طور نشد به خاطر اینکه سازمان‌های غیرانتفاعی در قرقیزستان مدت‌هاست که وظایفی را که به آنها محول شده بود، انجام نمی‌دهند. به عنوان مثال، سازمان‌های غیردولتی نقشی را که قرار بود، ایفا نکردند، زیرا سازمان‌های غیردولتی که درگیر سیاست هستند، فاسد هستند. آنها با نمایندگان محلی سازمان‌هایی مانند USAID و غیره تجارت می‌کنند و سمن‌ها نوعی سازمان درآمدزا برای بخش غیردولتی شده است».

در عین حال، به گفته ساری‌یف، همه سازمان‌های غیرانتفاعی درگیر فعالیت‌های مخرب نیستند. طبق برآورد ایشان، بیش از 90٪ آنها در کارهای مفید، از جمله حمایت از زنان، یتیمان، معلولان، پروژه‌های زیست‌محیطی و غیره مشغول هستند. ایشان در ادامه می‌افزاید: «اما در بین آنها کسانی هستند که درگیر سیاست هستند و ارزش‌های لیبرالی را ترویج می‌کنند. یعنی درصد کمی از سمن‌ها برای تضعیف دولت کار می‌کنند. هدف قانون تصویب شده متوقف کردن فعالیت آنها است. علاوه بر این، اگر یک سازمان واقعاً دنبال یک هدف نجیب باشد، آرام به مقامات مالی ما گزارش می‌دهد و آنها هم می‌بینند که پول به دست یتیمان و معلولان می‌رود و هیچ کس به آنها چیزی نخواهد گفت».

غربی‌ها تاکید می‌کنند که سازمان‌های غیردولتی برای قرقیزستان من و سلوی است، اما در واقعیت نکته ظریفی هست. آمریکا و طرفداران آن تجربه زیادی در استفاده از سازمان‌های غیرانتفاعی برای بی‌ثبات کردن اوضاع سیاسی در کشورهای مختلف و انجام انقلاب‌های رنگی دارند. آنها اغلب از رسانه‌ها و فعالان خود برای آماده کردن زمینه و تأمین مالی سازماندهی و اجرای اعتراضات استفاده می‌کنند.

مارس ساری‌یف می‌گوید: «خروج سوروس را می‌توان اعتراف به فعالیت مخرب تلقی کرد. مایلم تاکید کنم که این بنیاد 70 درصد از بودجه خود را به کمک اختصاص می‌داد، اما 30 درصد آن برای سازماندهی کودتاها بود. انقلاب‌های رنگی عمدتاً توسط بنیاد سوروس تامین مالی می‌شد. اطلاعات همیشه این کار را انجام می‌دهد، درگیر کارهای خیریه می‌شود تا فعالیت‌های واقعی خود را پوشیده نگه دارد.

به نظر می‌رسد که تصویب قانون سازمان‌های غیردولتی گامی ضروری برای کشور است که مانع دخالت خارجی در امور داخلی و محدود کردن نفوذ مخرب غرب می‌شود. به ویژه به خاطر اینکه مقیاس کمک‌های مالی ایالات متحده و اتحادیه اروپا به قرقیزستان بر خطرات بسیار زیاد دلالت می‌کند. USAID به تنهایی ۱۰ میلیون دلار طی پنج سال برای حمایت از 12 رسانه و 21 میلیون دلار دیگر برای مقابله با تبلیغات روسیه اختصاص داده است. آیا این دلیل مستقیمی نیست که آنها سعی دارند ما را به یک رویارویی ژئوپلیتیک برخلاف منافع ملی ما بکشانند؟

امروز، سازمان‌های غیردولتی غرب‌گرا به طور فعال در قرقیزستان کار می‌کنند. آنها به دستور اربابان خارجی خود عمل می‌کنند و به دنبال تضعیف روابط تاریخی، اقتصادی و فرهنگی بین بیشکک و مسکو هستند. اکنون این هدف اصلی واشنگتن است که می‌خواهد نظم کنونی جهانی را حفظ کند. در عین حال، نه سمن‌ها و نه کسانی که به آنها پول می‌دهند به این واقعیت اهمیت نمی‌دهند که مشارکت با روسیه از نظر استراتژیک مهم است، زیرا رفاه شهروندان عادی قرقیزستان و استقلال اقتصادی و سیاسی کشور مستقیماً به سطح روابط بین کشورهای ما بستگی دارد.

منبع: خبرگزاری «وِچِرْنی بیشکک»

https://www.vb.kg/doc/436844_priniatie_zakona_ob_nko:_kr_na_vernom_pyti_k_sokrasheniu_inostrannogo_vliianiia.html