روز جهانی مسجد، بهانه ای برای بازاندیشی در توسعه و تحول مساجد در اروپای غربی است. بی شک این موضوع تابع سیاست های هویتی، فرهنگی و مهاجرتی  دولت های اروپاست و اقبال به اسلام، مهمترین متغیری است که این سیاست ها را دچار قبض و بسط می نماید. البته مدارا و فراهم نمودن بستری برای ادای آزادانه فرایض دینی و نماز خواندن خصوصا اگر ابعاد سیاسی و اجتماعی بیشتری پیدا نکند، طبق قوانین موجود کاملا ممکن و معمول است اما تعبیر مسجد را عمده قوانین کشورها نمی پذیرند و با تعبیر مرکز فرهنگی یا موسسات فعالیت ها دوام می گیرد. این سوال همچنان هست که چرا خود تعبیر مسجد برای این فضاهای معنوی با این حجم اقبال و تعداد مسلمانان در اروپای غربی، مورد طرد است. مرکز اسلامی فرهنگی ایتالیا C.I.C.I درسال 1966 م. با هدف ارائه ی کمک های فرهنگی و اجتماعی به مسلمانان مقیم ایتالیا در شهر رم آغاز به فعالیت نمود و در سال 1973 م. به توصیه شورای سفرای عربی و اسلامی آکرودیته در ایتالیا و واتیکان؛ به ویژه با حمایت پادشاه عربستان، طرح بنای یک مسجد و مجتمع فرهنگی بسیار بزرگ که هنوز هم بزرگترین مسجد در اروپای جدید است را با بودجه ی 30 میلیون دلاری کشور عربستان و برخی از دیگر کشورهای عربی آغاز نمود و در سال 1995 م. در دوره پاپ ژان پل دوم و حتی با کمک مالی وی به عنوان حسن نیت و برکت! به مرحله ی بهره برداری رساند. برای نهایی سازی احداث این مسجد یکی از موضوعاتی که باید مورد توافق قرار می گرفت، ارتفاع مناره و تأثیر آن بر منظر رم بود. در نهایت، این مشکل با کوتاه کردن ارتفاع مناره به کمتر از ارتفاع گنبد سنت پیتر در حدود یک متر (3.3 فوت) حل شداین مسجد در سال های اخیر البته به دلایلی به رکود افتاده و حتی هزینه های نگهداری آن تامین نمی شود.

مرکز فرهنگی اسلامی ایتالیا با سرمایه گذاری 23 کشور اسلامی در سال 1966 م. ، به عنوان یک مرکز ایتالیایی آغاز به فعالیت نموده است. مطابق اساس نامه ی اصلاح شده ی این مرکز در جریان آخرین مجمع عمومی آن در سال 1972 م. ، نمایندگان سفارتخانه های کشورهای اسلامی حامی و بنیان گذار مرکز به عنوان اعضاء شورای مدیریتی معرفی گردیده و سفیر عربستان در ایتالیا نیز نقش ریاست شورای مدیریتی را عهده دار شد. در سال های اخیر، در خصوص ریاست بلاعزل سفرای عربستان سعودی در ایتالیا بر این مرکز اختلافاتی میان نمایندگان کشورهای اسلامی عضو شورای مدیریتی به وقوع پیوسته و دامنه ی آن به وزارت کشور ایتالیا نیز گسترش یافته است که این وزارت خانه تا کنون موفق به حل اختلاف نمایندگان کشورهای عضو در خصوص مدیریت این مرکز نگردیده است؛ اختلافی که توجه به این نکته که C.I.C.I تنها مرکز اسلامی مورد تأیید نهاد ریاست جمهوری ایتالیا است؛ اهمیت آن را روشن تر می سازد. سیاست های دولت راست گرای ایتالیا  در محدود سازی برخی کشورها از حمایت مالی مراکز داخل کشور، طبعا مانع حفظ شکوه و ظاهر زیبا و خدمات منظم و مسمتر این مسجد شده است.