پاملا فیلیپوز[1] در مقاله ای با عنوان« اگر برخی رسانه ها شهروندان مسلمان را "بیگانه" خطاب کنند، دیگران باید آن پروژه را شکست دهند[2]»به تنش‌های جمعی که در هیماچال پرادش تشدید می‌شود، می‌پردازد[3] و می نویسد که  هیماچال پرادش که زمانی در شاخص های اجتماعی مترقی تلقی می شد، تنش های اجتماعی فزاینده ای را تجربه می کند. جایی که رسانه‌های راست‌گرا و جناح‌های هندوتوا شهروندان مسلمان هند را هدف قرار داده و آنها را به عنوان افراد بیگانه نشان می‌دهند.

فیلیپوز می نویسدکه یک کمپین هماهنگ وجود دارد که ساختارها و مشاغل مذهبی مسلمانان را هدف قرار می دهد. این به حاشیه راندن و توهین از طریق فراخوان کمپین‌هایی که خواستار تخریب مسجد سنجولی در شیملا[4]، تهدید مسجد 150 ساله در کولو[5]، علامت گذاری مغازه های مسلمانان با صلیب قرمز و دعوت به تحریم آنها و تغییر نام خیابان ها برای حذف ارجاعات مسلمانان همراه با تهدیدهای خصمانه‌ای مواجه است، نمایان گردیه است. این روایت توسط پلتفرم‌های رسانه‌ای منتشر می‌شود که مسلمانان را به عنوان نفوذی می‌خوانند و اطلاعات نادرستی منتشر می‌کنند که ترس و خصومت را تقویت می‌کند.

فیلیپوز به تصاویری از بازتاب تنش‌های جمعی در اوتاراکند[6] اشاره می کند. جایی که تاکتیک‌های مشابه برچسب‌گذاری و ارعاب «بیگانه» همچنان ادامه دارد. نقد او بر نقش رسانه ها در تشدید یا مقابله با چنین لفاظی های تفرقه افکنانه تأکید می کند.

نویسنده چندین موضوع را با پوشش رسانه ای شناسایی و بررسی می کند و می نویسد که رسانه های جریان اصلی اغلب نمی توانند به اندازه کافی این حوادث مشترک را پوشش دهند و برخی از رسانه ها فعالانه در انتشار اطلاعات نادرست مشارکت دارند.

نویسنده چهار رویکرد کلیدی را برای روزنامه نگاری مسئولانه پیشنهاد می کند:

• درک و انتقال داستان اصلی با زمینه مناسب
• توالی دقیق پوشش برای از دست ندادن تحولات موازی
• تمرکز بر چگونگی تأثیر خشونت جمعی بر زندگی روزمره
• برجسته کردن تحولات مثبت مانند احکام مترقی دادگاه

نویسنده به بحث در مورد مدیریت متا/فیسبوک با محتوای اسرائیل و فلسطین می پردازد. از جمله نگرانی در مورد سانسور صداهای فلسطینی ها، انتصاب جوردنا کاتلر، یک مقام سابق دولت اسرائیل، برای مدیریت محتوای اسرائیل-فلسطین و گزارش هایی مبنی بر ممنوعیت سایه و حذف محتوای مربوط به دیدگاه های فلسطینی. سپس نویسنده مشابهاتی بین تحولات هیماچال پرادش و اوتاراکند ترسیم می‌کند و تلاشی هماهنگ برای ایجاد شکاف‌های جمعی را پیشنهاد می‌کند.

فیلیپوز بر نقش حیاتی روزنامه نگاری مسئولانه از جمله جلوگیری از خشونت جمعی، ایجاد درک عمومی و ایجاد مقاومت در برابر خشونت با انگیزه قومی تأکید می کند و نشان می دهد که چگونه پلتفرم های رسانه های اجتماعی می توانند بر گفتمان عمومی تأثیر بگذارند و به طور بالقوه برخی روایت ها را سرکوب کنند.

فیلیپوز اشاره دارد که شکست نهادهای دولتی در حمایت از حقوق اقلیت ها و حفظ هماهنگی جمعی وجود دارد.

فیلیپوز نقش منفعل رسانه های جریان اصلی را در کم اهمیت جلوه دادن روایت های جمعی یا بدتر از آن، بازتاب آن ها را نقد می کند.

فراخوان فیلیپوز از رسانه ها به عنوان یک محافظ دموکراتیک نام می برد. او استدلال می‌کند که شکست در مقابله با روایت‌های تفرقه‌انگیز در نهایت، خطر بی‌ثباتی ساختار متکثر جامعه هند را به همراه دارد.

فیلیپوز مسئولیت پاسخگویی رسانه‌ها را در ارتقای انسجام و حقیقت اجتماعی ترغیب می‌کند. رسانه ها می توانند با مقابله با زبان تبعیض آمیز، وحدت را تقویت کنند و از گسترش نفرت بکاهند. بنابراین می توانند از ارزش های دموکراتیک در هند حمایت کنند.

مقاله فیلیپوز هم به عنوان گزارشی در مورد رویدادهای جاری و هم به عنوان فراخوانی برای اقدام برای پوشش رسانه ای مسئولانه تر مسائل اجتماعی در هند عمل می کند و بر اهمیت درک الگوهای خشونت جمعی و نقش رسانه ها در تشدید یا کاهش چنین تنش هایی تاکید می کند.

#ذکریایی