بدنبال شیوع و گسترش پاندمی کوید ۱۹ و بحران اقتصادی؛ کارشناسان شروع موج جدید بردگی کاری در روسیه را پیش بینی می کنند. بر اساس گزارش Global Slavery Index در سال ۲۰۱۸ میلادی در روسیه ۷۹۴ هزار برده وجود داشت. این کشور از نظر تعداد قربانیان بردگی معاصر در جایگاه ۶۴ جهان قرار دارد. اکثر آنها کارگران مهاجر از کشورهای آسیای مرکزی می باشند. آنها در کارهای ساختمانی، خدمات تاسیساتی و تجارت جنسی بکار گرفته می شوند.
ولی به گفته اولگ بابیچ [۱]حقوقدان و کارشناس کنفدراسیون کار و اشتغال روسیه، حتی ارقام مذکور نیز نسبت به روسیه پایین آورده شده است.
"اگر با چشمان حق به این وضعیت نگاه کنیم؛ می بینیم که تعداد برده ها در کشور بسیار زیاد است، ما در خصوص آنها اطلاعات خیلی کم داریم یا خیلی کم در مورد آنها می دانیم. .بسیاری از آنها نمی خواهند بیرون بیایند و تماس و ارتباط بگیرند؛ از زندگی خود می ترسند. اکثر کارگران مهاجر غیر قانونی در وضعیت بردگی بسر می برند. در روسیه بیش از ۱.۵ میلیون کارگر مهاجر غیر قانونی وجود دارد و بیشتر آنها یعنی ۶۰ درصد را می توان به عنوان برده محسوب نمود."
اولگ ملنیک اف بنیانگذار و رئیس جنبش داوطلبان ضد بردگی "الترناتیوا" است . او با تیم خود حدود ده سال است افرادی را که در وضعیت بردگی قرار دارند جستجو و آنها را آزاد می کند. به گفته وی، آنها تا به حال حدود ۲۰ هزار نفر از اتباع کشورهای آسیای مرکزی را از حالت بردگی رهایی داده اند.
"در سال ۲۰۱۱ میلادی یکی از دوستانم به من مراجعه و درخواست کرد یکی از بستگانش را که در بردگی در داغستان قرار داشت،آزاد کنیم. من نتوانستم درخواست کمک او را رد کنم. ما توانستیم پنچ نفر (سه دختر و دو مرد) را در داغستان آزاد کنیم. پس از آن بود که ایده تاسیس چنین جنبشی شکل گرفت."
به گفته وی، تماس های زیادی با دفتر این جنبش برای ارائه کمک گرفته می شود. " متاسفانه ما نمی توانیم به همه کمک کنیم. اولا از لحاظ نیروی انسانی مشکل داریم و دوم اینکه بودجه ما کافی نیست".
وی با اعلام اینکه ۹۵ درصد بودجه این جنبش توسط خود او و بقیه از طریق جذب کمک های خیریه تامین می شود ؛ تصریح کرد: " در روسیه افراد زیادی به بردگی می افتند، بیشتر آنها از اتباع جمهوری قرقیزستان و ازبکستان هستند. دختران زیادی از قزاقستان به کشورهای خارجی از جمله بحرین و امارات متحده عربی برده می شوند و آنها را مجبور به تن ف.ر.و.ش.ی می کنند."
در تاریخ ۲۸ دسامبر سال ۲۰۱۹ میلادی فعالان در بحرین عملیاتی انجام دادند. در نتیجه این عملیات دو دختر که یکی از آنها تبعه قزاقستان بود از بردگی جنسی رهایی یافتند. در حال حاضر عسل (نام آن دختر که تغییر یافته) در زادگاهش شهر چیمکنت قزاقستان است و امید دارد که دیگر چنین اتفاقی برای او تکرار نشود.
"به من کاری پیشنهاد دادند ولی نمی دانستم چه کاری است.تازه قبل از پرواز گفتند که پروازم به بحرین است و باید تن ف.ر.و.ش.ی کنم. به من وعده کوه طلا داده بودند ولی ؟ در واقع همه چیز دروغ بود.
درآمد روزانه ۲۵ هزار دلار یعنی در طول یک روز من باید ۲۵ هزار دلار بدست می آوردم. گذرنامه هایمان را گرفتند و گفتند اینجا کار خواهید کرد و به خانه بر نمی گردید تا زمانی که ۲۵ هزار دلار بیاورید و به کارفرما تحویل دهید. من دیگر امیدی نداشتم و به خود گفتم که ۲۵ هزار دلار را پرداخت می کنم و بعد برای خودم کار می کنم. چون ما در قزاقستان اصلا وضعیت مالی خوبی نداشتیم و من و خواهرم پدر و مادر هم نداریم؛ می خواستم با کار کردن خانه و سرپناهی برای خودمان تهیه کنیم. دوست دختر من با فعالان تماس گرفت، پس از دو روز به داد ما رسیدند و ما را آزاد کردند."
۲۰ فوریه سال جاری خانم خادریه با دعوتنامه همسرش از ازبکستان به روسیه آمد. آنها در مسکو آپارتمانی را اجاره کردند. در این آپارتمان غیر از این خانم و همسرش چند نفر دیگر نیز ساکن شده بودند.
بعدها همسرش جعفر خادریه را بشدت کنترل می کرد و اجازه بیرون رفتن از خانه را نمی داد. جعفر گذرنامه اش را به بهانه ثبت و رجیستر گرفت و دیگر به او برنگرداند. سپس او همسرش را پی در پی به محل کار خود می برد و اصلا پولی به همسرش نمی داد.
"من طی این مدت چند بار تلاش کردم از دست شوهرم فرار کنم ولی هر بار او من را پیدا می کرد و به آپارتمان باز می گرداند. سپس از تلفن همسرم توانستم به مادرم زنگ بزنم و از او کمک بخواهم. همسرم نه تنها من؛ بلکه سایر زن های خود را که در باره آنها در مسکو خبردار و مطلع شدم ، همچون مبل اجاره می داد. ما در جایی که به ما می گفتند؛کار می کردیم و همه کار انجام می دادیم. در روسیه یک سری گروه های مافیایی وجود دارد که از افرادی مثل ما سوء استفاده کرده و کسب درآمد می کنند. همسر من با آنها همکاری می کند."
مادر خادریه به سازمان حقوق بشر "استقبال اولاد" در ازبکستان مراجعه کرد و آنها هم به نوبه خود موضوع را به جنبش "آلترناتیوا" منعکس کردند.
بر اساس گزارش دفتر مطبوعاتی وزارت امور داخلی شهر مسکو، تهیدستان (افرادی که در کوچه زندگی می کنند) شهر مسکو توسط گروه های سازمان یافته جرم و جنایت کنترل می شود. حدود ۴۰ درصد تهیدستان شهر مسکو در آزار و اذیت و اجباری قرار دارند و آنها را مجبور می کنند برای یک لقمه غذا کار کنند. اکثر آنها از مناطق روسیه و کارگران مهاجر از کشورهای آسیای مرکزی هستند.
مادرانی که با نوزاد همیشه خوابیده در کوچه ها می نشینند به آنها"مادونا" می گویند. نوزادانی که در دست "مادوناها" هستند همیشه تحت تاثیر قرص های خواب آور و الکل قرار دارند و این نوزادها به طور میانگین حدود ۳ ماه زندگی می کنند. آنها را از خانواده های فقیر یا از آدم ربایان می خرند. یک نوزاد حدود ۲۰۰ هزار روبل (۲۷۸۲ دلار) خرید و فروش می شود. در سال ۲۰۱۹ میلادی نزدیک به ۵۰۰ نوزاد مردند، حدود ۳۰-۲۰ درصد آنها فرزندان مهاجران و برده ها از آسیای مرکزی هستند.
تنگیس ویسایت اف از قزاقستان است. او در ۱۳ سالگی کشورش را بهمراه بستگانش ترک کرده و در حالی که ۱۷ سال بیشتر نداشت در بردگی کاری در چچن گرفتار شده است.
"یکی از بستگانم من را از خانه به مهمانی برد. فکر می کردم که به زودی برمی گردم ولی دیگر نتوانستم. فقط سال های ابتدایی به مدرسه رفته ام. همیشه در خانه می ماندم، از بچه های بستگانم پرستاری می کردم. سپس مجبور شدم در ساختمان سازی و کارهای سخت دیگر نیزکار کنم. در همه جا کار می کردم و کاملا نمی دانستم که چه کار می کنم. منتظر بودم که دنبالم بیایند و من را از این آزار و اذیت رها کنند ولی هیچ سندی در دستم نبود. بعدا وقتی بزرگ شدم فهمیدم که بایستی فرار کنم.
در حال حاضر در پناهگاه جنبش "آلترناتیوا" هستم و اینک تنها یک سند دارم و آن هم گواهی تولدم است. ولی من شهروند هیچ کشوری نیستم. در روسیه به عنوان کارگر مهاجر هستم، قزاقستان دیگر من را قبول نمی کند، چون گذرنامه ندارم. چند بار تلاش کردم از مرز عبور کنم ولی اجازه ورود به قزاقستان ندادند."
در روسیه آماری از بردگی معاصر وجود ندارد ولی کارشناسان اعلام می کنند، آمار مهاجرانی که گم می شوند سال به سال افزایش پیدا می کند.
به گزارش اولگ ملنیک اف، قیمت یک برده که برای انجام کارهای سخت مورد استفاده قرار می گیرد ۱۵ هزار روبل (۲۱۰ دلار) است. کارشناسان جملگی یک صدا اعلام می کنندکه انجام هنجارهای حقوقی یا اقدامات جدید ضروری است. در امر مبارزه با بردگی معاصر حتی نهادهای خصوصی و یا بخش هایی در مبارزه با برده فروشی و بردگی وجود ندارد.
پتر سوکولوف رئیس مرکز "کاریتاس" (Karitas) معتقد است که برده های مهاجر حتی اگر امکان تماس با پلیس یا فرار از وضعیت سخت را نیز داشته باشند، آن کار را انجام نمی دهند.
سوکولوف گفت: " اکثر نیروهای کار مهاجر بیش از ۶-۵ سال بطور غیر قانونی و بدون ثبت در روسیه کار و زندگی می کنند. هیچ نهادی بر آنان نظارت ندارد و تعداد این افراد که به بردگی می افتند، سال به سال افزایش پیدا می کند."
به پیش بینی های اولگ ملنیک اف، پس از پاندمی ویروس کرونا آمار این نوع کارگران بیشتر خواهد شد .موج جدید بردگی در انتظار است، چرا که در وضعیت قرنطینه بیش از ۱۰ میلیون نفر کسب و کار خود را از دست داده اند.
منابع:
۱۱ اوت سال ۲۰۲۰ میلادی
[۱] Oleg Bobich
نظر شما