آداب و رسوم ازدواج در سریلانکا[۱]

سریلانکا سرزمینی با تنوع فرهنگی بسیار زیاد است. دین نقش مهمی در زندگی مردم دارد و عنصر اساسی این تنوع را تشکیل می‌دهد. معابد بودایی و هندو و همچنین مساجد و کلیساها با آئین‌های رنگارنگ خود به وضوح این تمایزات فرهنگی را نشان می‌دهند. تأثیرات استعمار، ثروت و درآمد سایه‌های دیگری به این جورچین فرهنگی و آداب و رسوم سریلانکا اضافه می‌کند[۲] .

سریلانکا سه شکل رقص سنتی دارد[۳] : رقص کندیان، رقص کشور کم و رقص سباراگامووا که در آئین‌ها و در معابد، روستاها و خانه‌ها برگزار می‌شود. رقص عامیانه یکی دیگر از شکل‌های محبوب رقص است که در فصل برداشت و سایر مناسبت‌های جشن برگزار می‌شود. همچنین تأثیر موسیقی هندی و غربی هر دو در شکل‌های رایج موسیقی سریلانکا کاملاً مشهود است. کمک‌های دولت به هنرها از طریق چندین نهاد تحت وزارت امور فرهنگی اداره می‌شود. هنر، موسیقی و رقص در برنامه درسی مدارس گنجانده شده است.

سارونگ (لونگی مردانه) پوششی است که از چند متر پارچه رنگی یا ساده تشکیل شده است. در اطراف کمر پیچیده می‌شود و پاها را می‌پوشاند. سارونگ پوشاک رایج برای اکثر مردان در مناطق روستایی و حتی برخی از اجتماعات شهری است. در شهرها ترکیبی از لباس‌های غربی و سارونگ سنتی را مشاهده خواهید کرد.

ساری(لباس زنان) : یک ساری سنتی اغلب از شش متر پارچه به رنگ روشن تشکیل شده است که به شکل زیبایی در اطراف بدن پیچیده شده است. در آداب و رسوم سریلانکا، زنان مناطق مختلف کشور دارای سبک‌های مختلف ساری هستند.

بودیسم اصلی‌ترین اعتقاد میان مردم سریلانکا است[۴] . بقیه جمعیت نیز از هندوئیسم، اسلام یا مسیحیت پیروی می‌کنند. [۵]   این امر موجب گشته در سریلانکا آداب و رسوم‌ مختلفی از دین بودیسم رواج یابد که احترام به آن‌ها ضروری است.

یکی از آداب و رسوم سریلانکا،   آداب و رسوم سنتی عروسی سریلانکا است که با شکوه برگزار می شود. سنت های عروسی سریلانکا پر از فرهنگ و آداب و رسوم منحصر به فرد است. از مراسم قبل از عروسی گرفته تا جشن های بعد از عروسی، هر مرحله پر از نمادهای معنادار است. این مراسم سنتی نسل به نسل منتقل شده است، و این یک راه و روش عالی برای ارج نهادن به میراث سنتی است در حالی  که اتحاد دو خانواده را جشن می‌گیرید.

1. مراسم نامزدی : مراسم نامزدی معمولاً در خانه عروس یا داماد برگزار می شود و شامل تبادل هدایایی بین دو خانواده است. این نشان دهنده تعهد آنها به یکدیگر است و آغاز سفر آنها به عنوان یک زوج متاهل است. در طی این مراسم، اعضای خانواده می توانند نظرات
2. شب حنای عروس : شب حنای عروس معمولا چند روز قبل از روز عروسی او جشن گرفته می شود و شامل استفاده از طرح های پیچیده از خمیر حنا بر روی دست ها و پاهای او است. این سنت برای قرن ها در بسیاری از فرهنگ ها در سراسر جهان از جمله سریلانکا انجام شده است، زیرا اعتقاد بر این است که در روز خاص او شانس و محافظت در برابر ارواح شیطانی را به همراه دارد. در این شب، دوستان و خانواده دور او جمع می شوند و او برای روز بزرگ خود آماده می شود.
3. جهیزیه : مذاکرات جهیزیه قبل از عقد بین والدین طرفین انجام می شود و در مورد اقلامی که در حین یا بعد از عقد به هر یک از طرفین تعلق می گیرد، بحث می شود.  مانند جواهرات، مبلمان یا پول، بسته به آداب و رسومی که در فرهنگ، دین و جامعه آنها دیکته می کند. این به عنوان راهی برای ارج نهادن به هر دو طرف خانواده با به رسمیت شناختن تمام مشارکت های انجام شده برای موفقیت این اتحادیه در نظر گرفته می شود.
4. دسته گل : تعویض گل یک مراسم سنتی در روز عروسی است. وقتی عروس و داماد با گل به یکدیگر احترام می گذارند، نشان دهنده احترام و تحسین متقابل است. زوج‌ها معمولاً روبه‌روی یکدیگر قرار می‌گیرند، آنها سه بار در جهت عقربه‌های ساعت حلقه‌ها را عوض می‌کنند. این بخش مهمی از عروسی های سریلانکا است و نماد تعهد آنها به یکدیگر است.
5. چراغ های نفتی : روشن کردن چراغ نفتی یک سنت محبوب در عروسی های سریلانکا است. این آیین دو لامپ را به نشانه پیوند دو روح در ازدواج روشن می کند. گفته می شود شعله این لامپ ها برای تازه ازدواج کرده ها در طول زندگی زناشویی آنها خوشبختی می آورد.
6. هفت قدم :  هفت قدم برداشتن دور آتش یکی دیگر از رسومی است که قرن ها در سریلانکا در مراسم عروسی مرسوم بوده است. این ژست نمادین نشان دهنده هفت عهد یا قول است، مانند وفاداری، اعتماد، عشق، تفاهم، دوستی، صمیمیت و احترام به خانواده و فرهنگ یکدیگر. همانطور که آنها با هم این گام ها را در اطراف آتش برمی دارند، تعهد خود را به یکدیگر در طول زمان به یاد می آورند تا زمانی که مرگ آنها را از هم جدا کند.
7. مهمانی  : مهمانی بعد از مراسم عروسی برگزار می شود که در آن اعضای خانواده، دوستان و سایر مهمانان با هم به عروس و داماد تبریک می گویند. مهمانی معمولاً با یک جشن سنتی از غذاهای برنجی با خورشت های مختلف به دنبال این رویداد است. این مهمانی چند روز طول می کشد زیرا همه گرد هم می آیند تا از غذا، موسیقی، رقص، بازی و غیره لذت ببرند.
8. مراسم هدیه دادن : پس از پایان مهمانی، نوبت به هدیه دادن می رسد. مهمانان هدایایی مانند جواهرات یا پول را برای عروس می آورند که نشان دهنده موفقیت در زندگی جدید او با همسرش است.
9. آداب و رسوم خاص:  وقتی صحبت از مراسم عروسی در سریلانکا می شود، چند آداب و رسوم سنتی چند فرهنگی وجود دارد که به خاص شدن این روز کمک می کند. یکی از این موارد این است که هم عروس و هم داماد لباس های رنگارنگ می پوشند. عروس معمولاً ساری یا لنگا چولی می پوشد در حالی که داماد لباس خواب شروانی یا کورتا می پوشد. این رنگ های زنده نشان دهنده شادی در این مناسبت خاص است.
10. موسیقی و رقص : در عروسی سریلانکا، موسیقی سنتی اغلب برای جشن گرفتن این مناسبت پخش می شود. آهنگ های محبوب شامل شماره های رقص مانند موسیقی بایلا و کندیان است. میهمانان در طول شب در حال آواز خواندن و رقصیدن با این آهنگ های کلاسیک هستند. میهمانان می توانند از آهنگ های محلی سنتی که توسط نوازندگان محلی و آهنگ های محبوب بالیوود هند اجرا می شود لذت ببرند.
11. غذا : عروسی های سریلانکا به خاطر غذاهای لذیذش معروف هستند. به طور سنتی، در جشن عروسی غذاهای مختلفی از جمله خورشت، برنج و گزینه های گیاهی سرو می شود. دسرهای سریلانکا مانند پوتو و کیریبات (شیر برنج) نیز از غذاهای محبوبی هستند که در این مناسبت ها سرو می شوند. بر اساس برخی باورها، برای خوش شانسی باید از خوردن برخی غذاها در روز عروسی پرهیز کرد. این شامل غذاهای دریایی، سبزیجات و هر چیزی که با خمیر تمر هندی مانند ترشی یا چاشنی درست می شود. خوردن این اقلام برای تازه عروس ها بدشانسی می آورد.

فرهنگ عروسی بودایی[۶]

عروسی چیزی فراتر از رویدادهای اجتماعی است. آیین ها و سنت های مقدس نقش مهمی در آیین های سریلانکا ایفا می کنند. هر مراسم عروسی سینهالی-بودایی آغشته به آداب و سنن است که از نسلی به نسل دیگر منتقل شده است. به نظر می رسد تنها تعداد کمی از مراسم تغییر کرده است. به هر حال، رعایت نکاتا  (nakath) و پوروا سیریثا (Poruwa siritha) الزامی است.

نکاتا – زمان فرخنده

نکاتا به عنوان زمان فرخنده نیز شناخته می شود و مهمترین بخش عروسی بودایی است.  تاریخ و زمان عروسی معمولاً توسط یک ستاره شناس پس از بررسی طالع بینی عروس و داماد تعیین می شود.

مراسم پوروا

پس از نهایی شدن نکاتا برای عروسی توسط یک ستاره شناس، مراسم پوروا بر این اساس برگزار می شود. مراسم ازدواج سنتی سینهالی-بودایی توسط بسیاری به عنوان پوروا سیریثا شناخته می شود. بریتانیایی ها ازدواج های ثبت شده را در دهه ۱۸۷۰ رسمی کردند و از آن زمان پوروا سیریثا به عنوان یک قرارداد ازدواج رسمی در سریلانکا در نظر گرفته شد. این مراسم سنت های جوامع مختلف سریلانکا را به عاریت گرفته و ترکیبی زیبا از آداب و رسوم عروسی است که توسط تامیل ها و سینهالی ها انجام می شود. تزیینات مراسم پوروا سیریثا شامل یک محراب با ظرافت تزئین شده از چهار ستون چوبی است که عروس و داماد در زیر سقف آویزان می ایستند. وقتی مراسم شروع می شود، عروس و داماد با هم به سمت پوروا می روند و پای راست خود را به جلو و رو به مهمانان نگه می دارند. میهمانان بر اساس رابطه ای که با زوج دارند جداگانه می نشینند. معمولاً عروس در سمت راست و داماد در سمت چپ می نشینند.

داماد با همراهی گروهی از طبل‌زنان و رقصنده‌های سنتی کندیان تا محل برگزاری عروسی همراهی می‌شود. عروس و داماد در حالی که کف دست های خود را در کنار هم قرار داده اند به روش سنتی از یکدیگر استقبال می کنند. این مراسم با اهدای یک دانه فوفل به زوجین آغاز می‌شود که برگ‌های فوفل را که نگه می‌دارند برمی‌گردانند تا فقط در زمان پوروا استفاده کنند.

فرخنده هفت

هفت بسته برگ فوفل به خدا تقدیم می شود تا برای حفظ جان هفت نسل از ازدواج دعا کند. همانطور که در آداب و رسوم هندوها، پدر عروس به عنوان یک حرکت نمادین برای تحویل عروس به داماد، دست راست دخترش را روی دست داماد می گذارد.

گره زدن نخ مقدس

در آن زمان، زمانی که ازدواج های ثبت شده در کشور جزیره چیزی نبود، بستن نخ مقدس نشانه ازدواج تلقی می شد. نخ طلایی نماد وحدت است و توسط راهب بودایی بسته می شود. هنگامی که وی انگشتان عروس و داماد را می بندد، سپس شروع به ریختن آب مقدس از کوزه نقره ای کندیان می کند. این یک مراسم مهم در هر عروسی سینهالی-بودایی است این آیین از آن جهت اهمیت دارد که آب و خاک دو عنصر مقدس در بودیسم هستند.

هدیه پارچه سفید

پس از اتمام مراسم نخ مقدس، داماد پارچه سفیدی را به عروس هدیه می دهد. عروس پارچه زیبا را می بیند و به مادرش می دهد.  مادر عروس آن را به عنوان تشکر از خانواده داماد به خاطر بزرگ کردن عروس از بدو تولد دریافت می کند. این زمانی است که داماد به پدر و مادر عروس قول می دهد تا آخر عمر از دختر آنها مراقبت کند.

شیر و کریباد

عروسی بدون شیرینی و دسر ناقص تلقی می شود. فرهنگ عروسی غربی تاکید زیادی بر برش کیک دارد. یک عروسی معمولی بودایی-سینهالی به خاطر کریپاد یا شیر برنجش معروف است که گفته می شود نفیس ترین دسر است. مادر عروس باید به زوج شیر برنج بدهد و سپس مادر داماد یک قطره شیر به آنها بدهد. مراسم با غذا دادن عروس و داماد به یکدیگر به پایان می رسد.

همانطور که زوج تازه ازدواج کرده از پوروا سنتی پایین می آیند، اعضای طرف داماد یک نارگیل تازه را می شکنند تا نشانه شروعی جدید باشد. لحظه ای که این زوج از غرفه مرتفع بر روی زمین مملو از نوازندگان و رقصنده ها خارج می شوند، لحظه ای است که آنها به عنوان زن و شوهر به دنیا اعلام می کنند.

لباس عروس  و داماد در سریلانکا

چه عروس سریلانکایی سینهالی باشد یا مالایی، لباس او ترکیبی جذاب از سنت های شرقی و غربی است.  از روبنده های منحصر به فرد به سبک غربی گرفته تا ساری های ابریشمی جاودانه، عروس های سریلانکا در لباس های خود منحصر به فرد و قابل ستایش به نظر می رسند.

در روز عروسی، عروس معمولاً یک سرهمی ابریشمی بسیار گلدوزی شده با یک بلوز بلند می پوشد. ساری با مهره ها، مرواریدها، سنگ ها و پولک ها وزن می شود. ساری های عروس معمولا دارای نخ های طلا و نقره هستند.  برخی از عروس‌ها نیز خود را با بلوزهایی با آستین‌های پفی که مطابق با رسوم سلطنتی است، تزئین می‌کنند.

امروزه، مانند فرهنگ غربی، تعویض حلقه ها در مراسم پوروا رایج است. عروس هایی که برای مراسم عروسی غربی انتخاب می کنند، لباس عروسی سفیدی مشابه آنچه در عروسی های مسیحی می پوشند می پوشند. برای تکمیل ظاهر، از سر تا پا خود را با جواهرات می پوشانند.

لباس عروسی داماد سریلانکایی در تمام آسیای جنوب شرقی بسیار منحصر به فرد است. این نگاه با خانواده سلطنتی قرن نوزدهم طنین انداز است. او با کلاه و ژاکت مخملی ابریشمی پوشیده شده است که بسیاری از سریلانکایی ها دوست دارند در این زمان بپوشند.

لباس داماد شامل کلاه، ژاکت، مول و اوما و کفش است. مول و اوما را پادشاهان فقط در مناسبت های خاص مانند عروسی می پوشند. از سر تا پا، لباس داماد به شدت با نخ نقره و طلا دوزی شده است. کت و کفش با کلاه همخوانی دارد.

مراسم بازگشت عروس به خانه

بازگشت عروس به خانه پایان یک عروسی مجلل سریلانکایی است. چند روز بعد از مراسم عروسی انجام می شود. در مراسم پوروا یک ساری و کاپشن از مواد قرمز رنگ توسط مادر داماد به عروس تحویل داده می شود. هنگام بازگشت به خانه، عروس این لباس را به نشانه ورود به خانه می پوشد.

فرهنگ عروسی سریلانکا مظهر لطف و سنت است. آیینی که به زیبایی آغاز و مرحله جدیدی از زندگی را نشان می دهد. دوستان و خانواده علاوه بر اینکه شاهد پیوند دو روح هستند، باید شاهد عروسی سینهالی-بودایی باشند.