روزنامه معتبر ریپوبلیکا ایتالیا در گزارشی به قلم  ایلوو دیامانتی آخرین وضعیت فساد اداری و ادراک از آن در نگرش شهروندان را بررسی نموده است. براساس نظرسنجی انجام شده توسط  مرکزمعتبر نظر سنجی دموس Demos برای سایت اطلاع رسانی  لیبرا Libera، ۵۶٪   از ایتالیائیها معتقدند که فساد اداری در ایتالیا نسبت به دوران  فراگیری مطلق فساد  معروف به"رشوه آباد" (تنجنتوپولی) کاهش نیافته است

نهم دسامبر روز جهانی مبارزه با فساد از سوی سازمان ملل تصویب شده است. مناسبتی که مستقیماً به کشور ایتالیا مربوط می‌شود، زیرا در ایتالیا فساد در طول سال‌ها و از دوران تانجنتوپولی پایدار و مقاوم مانده است. در واقع، نسبت به آن زمان حتی گسترش نیز  یافته است. این نظری است که اکثریت گسترده‌ای از شهروندان در آن سهیم هستند و نسبت به سال‌های اخیر در حال افزایش است. این نتیجه از نظرسنجی انجام شده توسط دموس برای لیبرا به دست آمده است. در حال حاضر این درک شامل طیف گسترده‌ای از افراد می‌شود. در واقع، ۵۶٪ معتقدند که فساد نسبت به دوران تانجنتوپولی کاهش نیافته است.

در اوایل دهه ۱۹۹۰، زمانی که سیستم گسترده فساد واخاذی که بخش‌های وسیعی از احزاب سیاسی و کسب و کار را درگیر می‌کرد، آشکار شد. پدیده‌ای که از طریق تحقیقات قضایی آشکار شد و با اصطلاح "دست‌های پاک" خلاصه شد. برای تأکید بر اینکه چقدر مهم و دشوار است که در " رشوه شهر "  برای از بین بردن فساد اداری اقدام کنیم. با این حال، بعد از گذشت  سی سال از آن زمان همچنان اکثریت شهروندان عقیده دارند که از آن زمان تغییر چندانی رخ نداده است. در حالی که تقریباً یک سوم از جمعیت مورد نظر سنجی معتقدند که این پدیده حتی بیشتر گسترش یافته است. ریپوبلیکا می نویسد صحبت از احساس مشترکی است که بین اکثریت مردم ملموس است. به عبارتی از آنجا که این پدیده سالیان سال است که در جامعه حضور دارد و تکرار می‌شود درست به همین دلیل "واکنش" کمتری را برمی‌انگیزد و تبدیل به  "عادت" شده است. یعنی "بدیهی گرفته می‌شود". با این حال، دقیقاً به همین دلیل، نگران‌کننده‌تر است. زیرا درجه‌ای از مشروعیت را نشان می‌دهد. به عبارت دیگر، در چشم ایتالیایی‌ها، فساد در خطر تبدیل شدن به یک جزء "عادی" دنیای سیاسی و اقتصادی است. تا جایی که زندگی روزمره را مشخص و مشروط می‌کند.

لذا، این اعتقاد بسیار گسترده است که برای زندگی و بقا، و هر جا که با سیستم عمومی یا بخش خصوصی سر و کار داشته باشید "همزیستی" با فساد ضروری است ... به همین دلیل تقریباً تمام شهروندان اذعان می‌کنند که هرگز در فعالیت‌های اعتراضی علیه فساد شرکت نکرده‌اند - چه برسد به مشارکت در آن. به عبارت دیگر، فساد زمانی واکنش و تحریک شهروندان را برمی‌انگیزد که به دنیای اطراف آنها مربوط شود. در در حالی که وقتی در دنیای عمومی، در محیط اقتصادی و به ویژه "سیاسی" رخ می‌دهد، اکثراً "بی‌تفاوت" می‌ماند. گویی که این یک جزء "عادی" از زندگی است.

به همین دلیل تصور آینده‌ای متفاوت دشوار است. ترسیم واقعیتی که در آن فساد به لکه‌ای تبدیل شود که باید پاک شود. شری که می‌توانیم و باید به طور عمیق درمان کنیم، تا آن را از "بدن" خود بیرون برانیم. اجتماعی و سیاسی. زیرا، همانطور که گفته شد، فساد "بدیهی گرفته می‌شود".

با این اوصاف، تسلیم شدن در مقابل فساد به معنای پذیرش این است که به عنصری "عادی" در زندگی روزمره ما تبدیل شود.

شایان ذکر است (مانی‌ پولیته (تلفظ [ˈmaːni puˈliːte] یعنی دستان پاک)، یک بازرسی قضایی سراسری در ایتالیای ابتدای دهه ۱۹۹۰ میلادی بود که برای کشف فساد در کشور انجام شد که منجر به سقوط دولت خودخوانده «جمهوری اول» و ازمیان‌رفتن بسیاری از احزاب سیاسی ایتالیا شد. برخی از سیاستمداران و صنعت‌گران، پس از افشای جنایات خود، دست به خودکشی زدند. آنتونیو دی پیترو، شخصیت اصلی قضایی مسئول بازرسی‌ها بود. در برخی گزارش‌ها، حدود ۵٫۰۰۰ شخصیت مورد سوء ظن قرار گرفتند. در یک برهه، بیش از نیمی از اعضای مجلس ایتالیا مورد کیفرخواست قرار گرفتند، در حالی که بیش از ۴۰۰ شورای شهر به دلیل اتهام فساد، منحل شدند. ارزش تخمینی رشوه‌هایی که در دهه ۱۹۸۰ توسط شرکت‌های ایتالیایی و خارجی (برای برنده‌شدن در مناقصه‌های بزرگ دولتی) پرداخت شده‌بود، به ۴ میلیارد دلار آمریکا رسیده‌بود.