الکساندر دوگین به عنوان بنیانگذار «جهان روسیه» که برخی او را مغز ولادیمیر پوتین و برخی دیگر پادشاه فیلسوف اوراسیایسم، استراتژیست رویایی، ایدئولوگ خطرناک، کاهن اعظم یک برند خشن از ناسیونالیسم روسی و شخصیت فرقه ای بی ضرر می نامند، طی مراسمی که 29 آبان 1304 در مرکز فرهنگی سفارت روسیه در دهلی نو برگزارشد، با محاسن های روان و نگاه نافذ و تابلوی پیچیده‌ای از ایده‌ها سخن راند که ایده‌هایش همچون سنفونی گوش نخبگان هندی را نواخت. او یکی از قطبی‌ترین روشنفکران ژئوپلیتیک معاصر است که تغییر عنوان کشور هند به «بهارت» (نام سانسکریت) را نماد فلسفه و تمدن هند بیان کرد که مفهومی گسترده‌تر دارد و کلمه هند (ایندیا) را فاقد عمق فرهنگی و تمدنی این کشور دانست. او بر بهارت یک دولت-تمدن: ژئوپلیتیک و ایدئولوژی تاکید و بیان کردکه دگرگونی هند تحت مفهوم آکاند بهارت نشان‌دهنده تجدیدنظر عمیقی از ملیت و تمدن است. این مفهوم بسیار فراتر از تحلیل‌های ژئوپلیتیک مرسوم می باشد و در هسته خود، تغییر تلفیق پیچیده ای از میراث فرهنگی باستانی با آرمان های مدرن را در بر می گیرد و مسیر توسعه منحصر به فردی را برای هند ایجاد می کند که پارادایم های سنتی غربی؛ پیشرفت و ناسیونالیسم را به چالش می کشد. این نگاه با ترویج چنین رویکردی از سوی دولت مودی در هند همسو است.

یکی از نکات برجسته در تفکرات دوگین، استفاده استراتژیک از «بحران‌ها و جنگ‌ها» به‌عنوان ابزاری برای تقویت موقعیت ژئوپلیتیکی کشورهاست.

برای خواندن ادامه مطلب کلیک کنید: http://farhangemelal.icro.ir/d/2025/01/06/0/32715.pdf?ts=1736154705006