بی شک ایتالیا سرآمد گردشگری تاریخی و فرهنگی در جهان امروز است و بهمین دلیل همواره جزو سه کشور پردرآمد از این صنعت بوده است، طبعا این حجم از توجه خصوصا در مورد شهرهایی مانند رم، مستلزم بالاترین رژیم ها و رویه ها و سیاست های حفاظت،مرمت و نگهداشت میراث، ابنیه و محوطه های تاریخی است.طبعا این حجم از حفاظت و نگهداشت صرفا با بودجه دولتی مستقیم و ناکارآمد محقق نشده و نمی شود. در این دو گزارش، مروری خواهیم داشت بر مهمترین شیوه ها و رویه های تامین مالی و مدیریت امر حفاظت که رکن تحقق سیاست های حافظه تاریخی و البته تامین رونق گردشگری در تجربه ایتالیایی هاست.در این گزارش بر اساس موردکاوی و بازتنظیم یافته ها و مشاهدات در میدان های حفاظت و نگهداشت ابنیه تاریخی در کشور ایتالیا،  الگوها شناسایی و به تفکیک معرفی شده است.

۵.گردشگری درآمد پایه Tourism Revenue-Based(T.R)

در این الگو وجوه حاصل از فعالیت‌های مرتبط با گردشگری اعم از هزینه‌های ورودی، تورهای راهنما، فروش کالا و رویدادها و غیره صرف نگهداری، بازسازی و حفاظت از مراکز میراث فرهنگی می‌شوند.  این الگو از ارزش اقتصادی گردشگری در جهت پایداری تلاش‌های حفاظت از میراث بهره می‌برد.همواره این موضوع مطرح بوده که مهمترین مسیر حفظ و بهره ور سازی میراث، گردشگری است و به همین دلیل تناسب و هم آورایی سیاست های این دو بخش بسیار مهم بوده و هست.

《منابع مالی》

 درآمد حاصل از ورودیه مکان های فرهنگی  گردشگری، خدمات مرتبط با گردشگری مانند درآمد از تورهای دارای راهنما، راهنماهای صوتی، نمایشگاه های ویژه، اجراهای فرهنگی و تجربیات تعاملی بازدیدکنندگان(مثال:رومن فُرُم و تپه پالاتین بلیط‌های ترکیبی را با تورهای راهنما ارائه می‌دهند که باعث به حداکثر رسیدن درآمد می‌شود)،فروش کالا ها و سوغات و هدایا (فروشگاه های هدیه، کافه ها، و فروشگاه های سوغات یا کارگاهی که آثار هنری را برای کسب درآمد بازتولید میکنند به درآمد این اماکن کمک می کنند)، همچنین اجاره ی مکان‌های تاریخی برای رویدادهای خاص یا  فرهنگی و اقتصادی به طور مثال مواردی مانند کنسرت، نمایشگاه یا فعالیت‌های خصوصی(مثال: حمام های کاراکالا در رم میزبان اجراهای اپرا هستند)، همکاری و مشارکت با آژانس‌های مسافرتی، اپراتورهای تور و هتل‌های زنجیره‌ای به افزایش تعداد بازدیدکنندگان کمک می‌کند و در عین حال بخشی از سود را به اماکن فرهنگی گردشگری بازمی‌گرداند، و به عنوان آخرین عامل از خدمات مرتبط می توان به قیمت گذاری ردیفی اشاره کرد، بدین صورت که برخی از سایت‌ها بر اساس سن، محل اقامت، یا تجربیات اضافی (مانند تورهای VIP که شامل مکان های خاص تر یا دسترسی نزدیک به آثار فرهنگی را میسر می‌کنند) قیمت‌گذاری پلکانی را اعمال می‌کنند، همه این اشکال مختلف از خدمات مرتبط با گردشگری هستند که می توانند به افزایش سطح درآمد این اماکن کمک شایان توجه ی کرده و در روند حفاظت از این آثار مفید واقع شوند.

《مزایا و معایب》

مزایا :

اماکن از نظر تامین مالی خودپایدار و مستقل می شوند و وابستگی به بودجه های دولتی یا کمک های خصوصی و خارجی را کاهش می دهند و البته مزایای اقتصادی برای جوامع محلی و کسب و کارهای اطراف (هتل ها، رستوران ها، فروشگاه ها) که باعث ایجاد شغل و حمایت از اقتصاد محلی می‌شود.از طرفی فزایش آگاهی عمومی و گردشگران درباره ی اهمیت فرهنگی و تاریخی این مکان ها و افزایش حس مسئولیت و قدردانی از حفظ میراث؛ و در آخر با توجه به ظرفیت تامین مالی اماکن پر بازدید می‌توان درآمد حاصل از این مکان‌ها را مصروف هزینه نگهداری از اماکن فرهنگی گردشگری کوچک‌تر و کمتر بازدید شده کرد.

معایب :

 در برخی موارد گردشگری بیش از حد، ازدحام و تعداد بالای بازدیدکنندگان(Over Tourism) می‌تواند منجر به فرسودگی و تخریب سایت‌های فرهنگی شکننده شود و اهداف حفاظتی را تضعیف کند، اماکنی مانند کلوسئوم یا فونتانا دی تروی که ترافیک سنگین گردشگران باعث نیاز مداوم این اماکن به تعمیر و نگهداری شده است.

نابرابری درآمدی، زمانی که اشتیاق و علاقه ی بازدیدکنندگان از مکان‌های دیدنی نمادین و خاص بیشتر است بازدید و درآمد گردشگری بیشتری را نیز به خود جذب می‌کنند و این امر باعث کاهش بازدید و درآمد اماکن کمتر شناخته شده می شود.

 وابستگی فصلی نیز از دیگر معایب این الگو می باشد، بدین شرح که درآمد با فصول گردشگری در نوسان بوده و حفظ منابع مالی ثابت را با چالش مواجه می کند.

عدم تعادل در دسترسی عمومی، هنگامی که

 هزینه‌های ورودی بالا دریافت می شود دسترسی افراد محلی یا بازدیدکنندگان کم‌درآمد را محدود می کند و باعث ایجاد مشکلات و حس نارضایتی می گردد.

《موارد اجرایی》

• کولوسئوم،کسب سالانه میلیون‌ها یورو از طریق فروش بلیت،(مبلغی بین ۸۰ تا ۱۲۵ میلیون صرفا از فروش بلیط) قیمت‌های طبقه‌بندی و ردیفی شده شامل بلیط‌های اصلی، تورهای همراه با راهنما و تورهای شبانه برای درآمد بیشتر است.
•  همچنین موزه های واتیکان با درآمد سالیانه بین ۱۲۰ تا ۱۸۰ میلیون یورو،که البته این درآمدها در راستای حفظ و نوسازی این مکان و ارتقای سطح حفاظت صرف می گردد، مواردی مانند سیستم‌های کنترل آب و هوا برای آثار هنری ظریف.
• حمام های کاراکالا با درآمد سالانه حدود ۴ تا ۱۸ میلیون یورو که  میزبان رویدادهای فرهنگی مانند اپرا و نمایشگاه  مختلف می باشد.

در این الگو تامین مالی توسط دولت و یا حامیان خصوصی و خارجی صورت نگرفته و به صورت خود تولید می باشد و الگوی مناسب برای شهرهایی با مکان های نمادین و خاص می‌باشد و صد البته که باید توازن بین درآمدزایی و حفظ یکپارچگی فرهنگی و تاریخی رعایت گردد.

۶.کمک های بین المللی خصوصا اتحادیه اروپا  International Grants(I.G)

در این الگو حمایت و کمک‌های مالی سازمان‌های بین‌المللی، مانند اتحادیه اروپا (EU)، یونسکو، بانک جهانی، و سایر نهادهای جهانی یا منطقه‌ای دخیل بوده و هدف این کمک‌ها حفظ، بازسازی و ارتقای میراث فرهنگی به عنوان بخشی از اهداف گسترده‌تر، مانند تقویت هویت فرهنگی، ترویج گردشگری پایدار، و توسعه اقتصادی است.

《منابع مالی》

در مواردی دولت‌ها، سازمان‌های غیردولتی، دانشگاه‌ها یا سازمان‌های علمی فرهنگی برای کمک‌های مالی ارائه شده توسط مؤسسات و سازمان های بین‌المللی برای تأمین مالی طرح های حفاظتی یا تحقیقاتی درخواست می‌کنند که معمولا این کمک هزینه ها غیرقابل بازپرداخت هستند و بر اهداف خاصی مانند بازسازی، دیجیتالی کردن، تحقیق یا ایجاد مشارکت جامعه تمرکز می کنند. البته برای واجد شرایط بودن برای این منابع معیارهایی در نظر گرفته شده مانند شناسایی شدن در لیست میراث ثبت شده ی جهانی یونسکو، لیست اولویت های حفاظت از سایت های میراث جهانی یونسکو، دارا بودن اهدافی مانند توسعه پایدار گردشگری، ارتقای تنوع فرهنگی و شمول اجتماعی(مثال: برنامه اروپای خلاق اتحادیه اروپا بر همکاری های فرامرزی در بخش های فرهنگی و خلاق تمرکز دارد) یا طرح های مشارکتی که نیاز به همکاری بین المللی یا فرامرزی داشته و مشارکت بین کشورها یا موسسات را تقویت می کند(مثال: صندوق توسعه منطقه ای اروپا (ERDF) از پروژه های مشترک در سراسر کشورهای عضو اتحادیه اروپا پشتیبانی می کند)، طرح هایی با نگرش ظرفیت سازی که دارای برنامه های آموزشی، اشتراک دانش و ایجاد ظرفیت برای ارتقای تخصص محلی در مدیریت میراث باشند البته دریافت‌کنندگان این منابع باید دستورالعمل‌های سخت‌گیرانه را برای هزینه‌کردن، اجرای طرح ها و گزارش‌دهی برای شفافیت و استفاده صحیح از بودجه را رعایت کنند.

《مزایا و معایب》

• دسترسی به منابع مالی در مقیاس بزرگ که مناسب طرح ها در مقیاس بزرگ می باشد که قبلا خارج از توان بودجه های محلی بود.
• استفاده از دانش و تخصص جهانی و بین‌المللی چرا که برنامه های کمک اغلب شامل کمک های فنی و مشاوره های تخصصی، تضمین مرمت و مدیریت با کیفیت بالا است.
• از طرفی طرح های فرامرزی و بین‌المللی تبادل و همکاری فرهنگی را بهبود و ارزش مشترک را تقویت می کند.
• این کمک ها شامل مکان‌های در معرض خطر یا با بودجه کم، مانند مکان‌هایی که در مناطق دورافتاده یا از نظر اقتصادی محروم هستند نیز می شود و به آن ها اولویت می‌دهند.

معایب :

• درخواست ها برای دریافت این کمک هزینه ها می تواند بسیار رقابتی، زمان بر و نیازمند مستندات و برنامه ریزی گسترده باشد و البته دریافت کنندگان باید از قوانین سختگیرانه ای برای استفاده از وجوه پیروی کنند، که می تواند روند اجرایی را کُند کند.
• محدودیت های بودجه:کمک های مالی اغلب به تعداد محدودی اعطا شده و بسیاری از موارد مستحق بدون بودجه باقی می مانند.
• مخاطرات پایداری طرح : هنگامی که کمک مالی بین المللی به پایان می رسد، دریافت کنندگان برای حفاظت و نگهداری میراث، کارکنان یا توسعه طرح باید بدنبال راه‌های تامین مالی دیگری باشند و این خطر ناپایدار شدن یا خراب شدن را در صورت عدم شناسایی منابع مالی جایگزین ایجاد می کند.

《موارد اجرایی》

به طور مثال مرکز تاریخی رم، که یک سایت میراث جهانی یونسکو است، از حمایت مالی و فنی برای پروژه‌های حفاظتی، به‌ویژه پروژه‌هایی که با خطراتی مانند تغییرات آب و هوایی و شهرنشینی مواجه هستند، از منابع مالی یونسکو کمک دریافت کرده است، صندوق توسعه ی منطقه‌ای اتحادیه اروپا European Regional Development Fund (ERDF) از طرح هایی با هدف ادغام میراث فرهنگی در توسعه شهری، مانند بهبود زیرساخت‌های بازدید در مکان‌های باستان‌شناسی، حمایت کرده است.نیز افق اروپا Horizon Europe که از برنامه ی تحقیق و نوآوری اتحادیه اروپا، در طرح های مرتبط با میراث حمایت و آن ها را تأمین مالی کرده است تا از فناوری دیجیتال برای حفظ مکان و تورهای مجازی استفاده می‌کنند.

برنامه اروپای خلاق هم طرح هایی را در رم و ایتالیا تأمین مالی کرده است که حفاظت از میراث را با هنر معاصر و نوآوری‌های فرهنگی ترکیب می‌کنند و مشارکت جامعه را تقویت می‌کنند.

این الگو ضمن حفظ و شناساندن میراث مشترک بشریت، دیپلماسی فرهنگی، گردشگری پایدار و توسعه اقتصادی را تقویت می کند و در عین حال بدلیل اتکا به منابع بین المللی و خارجی وابسته به بودجه دولتی و داخلی نداشته همچنین نیاز به برندسازی و بازاریابی تجاری نیز بدلیل عدم اتکا به حامی خصوصی وجود ندارد و البته بدلیل حمایت بین المللی متکی بر منابع درآمدی نیز نمی‌باشد.

۷.برنامه ی سرپرستی ابنیه Adopt a Monument Programs(A.M.P)

الگوی به سرپرستی گرفتن ابنیه، چارچوبی برای حفاظت از میراث فرهنگی است که افراد، سازمان‌ها، مدارس، گروه‌های اجتماعی یا شرکت‌ها یک بنای تاریخی فرهنگی را پذیرش و به تولیت می‌گیرند و با پذیرش یک بنای تاریخی، نهاد شرکت کننده متعهد به حمایت، نگهداری، مرمت، ارتقاء یا حفاظت از آن می شود و اغلب بر تقویت مشارکت جامعه و افزایش احساس مسئولیت مشترک برای حفظ میراث فرهنگی متمرکز است.

《منابع مالی》و《مزایای مشترک》

 تعهدات سرپرستی به شکل توافق دوره ای می‌تواند شامل منابع مالی، تلاش‌های داوطلبانه یا تخصص باشد چه به صورت جزئی و موردی چه به صورت کلی و جامع.

 در این الگو مدیریت برنامه ها معمولاً از طریق مشارکت بین دولت ها، سازمان های میراث فرهنگی و نهادهای پذیرنده می باشد.

 دولت‌ها یا سازمان‌های غیردولتی بر کار بازسازی یا حفاظت نظارت دارند، در حالی که پذیرندگان منابع یا مهارت‌های خود را به اشتراک می‌گذارند. توجه خاص در این الگو به جوامع محلی و گروه‌های مدنی که اغلب تشویق می‌شوند تا بناهای تاریخی اطراف را پذیرفته و حس غرور و مالکیت در میراث فرهنگی خود را تقویت کنند.

همچنین مشارکت در این الگو کاملا منعطف می باشد بدین شکل که پذیرندگان می توانند از شرکت های چند ملیتی تا سازمان های محلی کوچک با سطوح مختلف مشارکت متفاوت باشند، به طور مثال شرکت ها در تامین مالی برای بازسازی، مدارس یا گروه ها و تشکل های مدنی در پاکسازی ها و سازماندهی ها برای رویدادها و میزبانی از آن ها یا ارتقای سطح آگاهی عمومی از میراث کمک کنند.افراد نیز می‌توانند به صورت داوطلبانه وقت گذاشته یا کمک های مالی انجام دهند. الگوی سرپرستی از ابنیه نگاه ویژه ای به موضوع آموزش مردم در مورد تاریخچه و اهمیت آثار، افزایش آگاهی عمومی از ارزش آن ها در جامعه دارد.

البته این سرپرستی و مشارکت بدون پاداش نخواهد بود و مزایایی برای پذیرندگان دارد مانند لوح‌ها، گواهی‌ها یا تایید نام‌های عمومی و شناخته شدن در جامعه و یا گاهی دریافت مزایای مالیاتی می شود؛ بدین صورت که یک شرکت به جالی پرداخت یک میلیون واحد مالیات با هشتصد واحد سرپرستی یک ابنیه تاریخی را برعهده گرفته و از معافیت برخوردار شود(CSR) این موارد می‌توانند مشوق های مشارکت در الگوی سرپرستی ابنیه باشند.

《مزایا و معایب》

• جلب نیروی انسانی بیشتر و کاهش بار مالی طرح ها برای دولت ها و مراکز.
• با تقویت مشارکت محلی باعث ایجاد پیوندی قوی میان تاریخ محلی و مردم بومی منطقه و حفظ بلندمدت آثار از طریق می شود.
• جلب علاقه ی شرکت ها و نهادها برای کسب مزایای هزینه ی مسئولیت اجتماعی(CSR)که در بالا شرح آن بیان گردید.
• مدارس، دانشگاه ها و مراکز آموزشی می توانند از این برنامه برای آموزش دانش آموزان در مورد تاریخ، شیوه های حفاظت و هویت فرهنگی استفاده کنند.
• در این الگو برای بناها و آثار کمتر دیده و شناخته شده و حفظ آن ها که برخلاف آثار پربازدید از حمایت چندانی برخوردار نیستند بسیار مناسب می باشد.

اما معایب :

• توزیع ناعادلانه حمایت که در آن اماکن پرمخاطب حامیان مالی را جذب  و بناهای تاریخی کوچکتر یا کمتر معروف را با کمبود بودجه مواجه می کنند.
• نهادهای پذیرنده عموما فقط برای پروژه‌های کوتاه‌مدت متعهد شده و پس از پایان مشارکت، آثار به دست فراموشی سپرده می‌شوند.
• پذیرندگان عموما غیرحرفه‌ای (مثلاً گروه‌های محلی) بوده و ممکن است دانش یا مهارت‌های لازم برای حفاظت و مرمت  مناسب را نداشته باشند.
• وابستگی به پشتیبانی و حمایت خارجی که می‌تواند منجر به عدم تلاش‌ برای ایجاد یک سیستم مدیریتی درست و مستقل گردد و پس از پایان تعهد سرپرست، اثر بدلیل عدم سیستم مدیریتی پویا و مولد به دست فراموشی سپرده شود.

《مصادیق》

• بناهای یادبود پذیرفته شده توسط انجمن ها و جوامع محلی مختلف و مدارس.

به طور مثال در ناپل و سیسیل مدارس محلی و گروه‌های شهروندی، بناهای تاریخی و مکان‌های باستان‌شناسی کمتر شناخته‌شده‌، مانند فواره‌ها یا مجسمه‌های تاریخی را به عنوان بخشی از تلاش‌های جامعه محور برای تمییز کردن، نظارت و ارتقای آگاهی عمومی پذیرفته اند.

یا گوچی که باغ های بوبولی (فلورانس)را با مبلغ دو میلیون یورو برای بازسازی طی چندین سال پذیرفته است.پروژه شامل حفظ مجسمه‌ها، فواره‌ها و محوطه‌سازی و همچنین ابتکاراتی برای افزایش تجربیات بازدیدکنندگان بود.

پذیرش کلیسای سانتا ماریا دی کولماجیو در شهر لآکویلا (L'Aquila) توسط شرکت ENI

 که یک شرکت تامین انرژی می‌باشد و پس از زلزله سال 2009 در لاکویلا، بودجه بازسازی کلیسای تاریخی دی سانتا ماریا دی کولماجیو را در راستای تقویت سازه، مرمت هنری و اصلاحات مقاوم در برابر زلزله تامین کرد.

۸.تشکل های تامین مالی جمعیCrowdfunding Campaigns (C.C)

این الگو رویکردی نوآورانه برای حفظ میراث فرهنگی گردشگری دارد و از قدرت برنامه های آنلاین برای تامین مالی از افراد و جوامع در سراسر جهان استفاده می‌کند.  این الگو به نهادهای فرهنگی، دولت‌ها، سازمان‌های غیردولتی یا حتی نهادهای خصوصی اجازه می‌دهد تا با جلب مستقیم مردم از طریق تشکل ها، بودجه‌ای را برای طرح های میراث خاص جمع‌آوری کنند.

با جذب روزافزون مخاطبان، نه تنها منابع مالی ایجاد شده، بلکه باعث ایجاد آگاهی و سرمایه گذاری احساسی در حفظ میراث نیز می شود.

در این روش پس از (۱)شناسایی یک طرح (به عنوان مثال، بازسازی یک ساختمان تاریخی، ایجاد یک نمایشگاه موزه، یا حفاظت از یک مکان باستان شناسی) (۲)اقدام به راه اندازی یک تشکل(کمپین) تامین مالی جمعی در یک برنامه آنلاین می شود (به عنوان مثال، Kickstarter، GoFundMe، یا برنامه های تخصصی میراث فرهنگی مانند Patreon، Indiegogo، یا GingerCrowd) که این تشکل ها عموما شامل شرح واضحی از طرح همراه با تصاویر و ویدیوهایی از قبل و بعد طرح و غیره کنار جدول اهداف و جدول زمانی برای تامین مالی و اجرا هستند.

(۳) مرحله ی بعدی تعامل می باشد که در آن از رسانه‌های اجتماعی، تشکل ها، ایمیل و مشارکت‌ها برای انتشار این خبر و جذب اهداکنندگان استفاده می‌شوند، که اغلب جوامع محلی، علاقه‌مندان به تاریخ و گروه‌های دور از وطن (دیاسپورا) را هدف قرار می‌دهند که دارای ارتباط عاطفی با میراث هستند.

(۴) در این مرحله اهداکنندگان وجوه معمولا پاداش‌هایی مانند تبلیغ و شناسایی در موارد تبلیغاتی یا لوح های در محل یا یادبود، به روز رسانی های انحصاری در مورد پیشرفت طرح، دعوت به رویدادها یا تورهای خاص و ویژه یا کالاهایی با نام تجاری خاص دریافت می کنند. آخرین مرحله (۵) اجرا می‌باشد که پس از دستیابی به هدف تأمین مالی، طرح آغاز می شود و اهداکنندگان در جریان پیشرفت ها برای حفظ شفافیت و اعتمادسازی هرچه بیشتر قرار می گیرند.

ویژگی های اصلی تشکل تامین مالی جمعی نیز شامل

۱.قابلیت دسترسی گسترده برای طیف وسیعی از مخاطبان

 سرمایه‌گذاری جمعی موانع مشارکت را برطرف می‌کند و به هر کسی اجازه می‌دهد بدون در نظر گرفتن توانایی مالی خود مشارکت کند. هنگامی که تعداد زیادی از مردم مشارکت می کنند، کمک های مالی هرچند کوچک هم می توانند به جمع آوری بودجه ی قابل توجه کمک کند.

۲.تمرکز بر اهداف خاص و موردی

تشکل ها معمولاً با اهداف ملموس و محدود به زمان، مانند بازسازی یک ساختمان خاص، دیجیتالی کردن بایگانی ها یا تأمین مالی تحقیقات مرتبط هستند.

۳.داستان سرایی، روایت گری و جذابیت عاطفی

تشکل های موفق از روایت‌ها و تصاویر متقاعدکننده برای تعامل احساسی با اهداکنندگان بالقوه استفاده می‌کنند و اهمیت بنای فرهنگی و تأثیر تلاش‌های حفاظتی را برجسته می‌کنند.

۴.شفافیت و پاسخگویی

به روزرسانی و پاسخگویی در مورد پیشرفت طرح باعث تقویت اعتماد در میان اهدا کنندگان می شود.

۵.فناوری هرمی

رسانه‌های اجتماعی نقش مهمی در دستیابی به مخاطبان جهانی داشته و امکان تأمین مالی با مشارکت افراد از سراسر جهان و دعوت توسط هر تجربه گر را فراهم می‌کنند.

《مزایا و معایب》

مزایا :

• دسترسی طیف گسترده ی مخاطبان بین‌المللی که ممکن است به اماکن میراث فرهنگی علاقه و یا ارتباط داشته باشند یا به حفظ میراث فرهنگی علاقه‌مند باشند.
• مشارکت اجتماعی و سرمایه گذاری جمعی با مشارکت دادن مردم در تلاش های تامین مالی، احساس مالکیت و مسئولیت مشترک در قبال میراث فرهنگی را تقویت می کند.
• تامین مالی جمعی به پر کردن شکاف های مالی برای اماکن کوچکتر یا کمتر برجسته که ممکن است بودجه قابل توجهی از دولت یا شرکت دریافت نکنند، کمک می کند.
• باعث تشویق خلاقیت می شود چرا که این تشکل ها اغلب شامل پاداش‌های خلاقانه و عناصر تعاملی برای تشویق کمک‌های مالی هستند، مانند تورهای مجازی یا فرصت‌هایی برای شرکت در فعالیت‌های بازسازی و غیره.
• و در پایان فراتر از جمع آوری کمک های مالی، آگاهی را در مورد اهمیت حفظ میراث فرهنگی افزایش و به مردم در مورد مکان های خاص آموزش می دهد.

معایب:

• موفقیت های محدود در طرح های بزرگ،چرا که تامین مالی جمعی الگویی برای طرح های کوچک تا متوسط ​​است، و عموما در تامین بودجه کافی برای تلاش های بازسازی در مقیاس بزرگ با مشکل مواجه می شود.
• اتکا به بازاریابی بدین معنا که موفقیت یک تشکل به شدت به توانایی آن در جذب مخاطب از طریق داستان سرایی و تبلیغات متقاعد کننده بستگی دارد.
• پشتیبانی غیرمداوم، تامین مالی جمعی معمولاً برای طرح های یک‌باره طراحی می‌شوند، که باعث می‌شود آن ها برای نگهداری مداوم یا پایداری طولانی‌مدت مؤثر نباشند.
• تکراری و خسته کننده شدن طرح ها، تشکل های مکرر برای طرح های مشابه که می تواند منجر به خستگی اهداکنندگان شده و تمایل عمومی برای مشارکت را کاهش دهد.
• هزینه های سکو (پلت فرم)،و برنامه های سرمایه‌گذاری جمعی:این سکوها یا برنامه های اجرایی اغلب کارمزدهایی را دریافت می‌کنند (از 5٪ تا 10٪ از کل وجوه جمع‌آوری شده)، که باعث کاهش مقدار پول در دسترس برای پروژه می‌شود.

《مصادیق》

•  طرح بازسازی قسمت زیرزمینی کولوسئوم از جمله تونل‌ها و اتاق‌های مورد استفاده گلادیاتورها و حیوانات، از طریق ایجاد تشکلی برای جمع آوری حمایت عمومی از این جنبه کمتر شناخته شده از تاریخ کولوسئوم راه اندازی شد،که البته کمک های مالی کوچک به افراد در سراسر جهان اجازه می داد تا در حفظ این سایت نمادین مشارکت کنند.
• بازسازی درب تعمیدگاه فلورانس، معروف به درهای بهشت که در مقابل در ورودی کلیسای سانتا ماریا دلفیوره قرار دارد که ایجاد تشکلی برای تأمین مالی جمعی برای این در ها  به مردم اجازه داد تا در بازسازی دقیق این شاهکار مشارکت کرده و به اهداکنندگان جوایزی مانند تورهای خصوصی در محل بازسازی ارائه داده شد.
• همچنین صندوق بازسازی پمپئی با هدف رسیدگی به ویرانی خرابه های پمپئی ناشی از آسیب های آب و هوا و گردشگری و همینطور تامین مالی طرح های خاص مانند بازسازی نقاشی‌های دیواری و تقویت‌کننده‌های ساختاری در بخش‌های کمتر بازدید شده ی بنا ها.

۹.حفاظت داوطلبانه Volunteer-Based Maintenance(V.M)

الگوی نگهداری داوطلبانه بر مشارکت فعال افراد یا گروه‌هایی تکیه می‌کند که زمان، مهارت‌ها و انرژی خود را برای کمک به نگهداری و حفظ مکان‌های میراث فرهنگی اهدا می‌کنند.این الگو به جوامع کمک می‌کند تا مالکیت خود بر نشانه های فرهنگی را شناخته و در عین حال بار مالی دولت ها یا سازمان ها را کاهش دهند.این داوطلبان همچنان ممکن است از جوامع محلی، سازمان‌های غیردولتی، مدارس، دانشگاه‌ها یا حتی گروه‌های بین‌المللی مشتاق حفظ میراث باشند.

داوطلبان می توانند افراد محلی، علاقه مندان به تاریخ، دانشجویان، متخصصان یا گردشگرانی باشند که از طریق تشکل ها، مشارکت با سازمان های محلی یا برنامه های بین المللی جذب می شوند.آموزش های اولیه و نظارت توسط افراد حرفه ای مانند باستان شناسان، معماران یا مدیران میراث در مورد تکنیک های حفاظت از میراث آموزش داده می شود تا اطمینان حاصل شود که کار آنها با برنامه های حفاظت همسو است.

داوطلبان وظایف متنوعی دارند مانند نظافت و نگهداری اولیه (به عنوان مثال، پاکسازی پوشش گیاهی، حذف گرافیتی، و تمیز کردن بناهای تاریخی)، برگزاری تورهای راهنما یا برنامه‌های آموزشی برای ارتقای آگاهی از میراث، حمایت از کاوش های باستان شناسی و مستندسازی یافته ها، کمک به تعمیرات جزئی یا ترمیم تحت نظارت متخصصان.البته این الگو همچنان با همکاری نهادهای عمومی، سازمان‌های میراث فرهنگی، یا دولت‌های محلی که بر تلاش‌های حفاظتی نظارت می‌کنند عمل کرده و از انطباق با مقررات اطمینان حاصل می کنند.این مشارکت حس غرور، مالکیت و مسئولیت را در قبال میراث فرهنگی در جوامع محلی تقویت می کند.

《مزایا و معایب》

مزایا :

• از آنجایی که کار به صورت داوطلبانه انجام می شود و داوطلبان زمان و مهارت های خود را به صورت رایگان به اشتراک می گذارند، این الگو به طور قابل توجهی هزینه های نگهداری را برای دولت ها یا سازمان های میراث فرهنگی کاهش می دهد.
• مشارکت و درگیر شدن با مردم محلی، ارتباط عمیق‌تری با میراث برای آنها ایجاد می‌کند و مراقبت طولانی‌مدت از مکان‌های فرهنگی را تشویق می‌کند.
• از طرفی افزایش آگاهی در داوطلبان باعث می شود آن ها به عنوان سفیران حفاظت از میراث عمل کرده و آگاهی را در مورد اهمیت حفاظت از نشانه های فرهنگی گسترش دهند. در این الگو داوطلبان اغلب مهارت ها و دانش ارزشمندی نیز در مورد حفاظت، باستان شناسی و مدیریت میراث به دست می آورند.
• انعطاف پذیری از دیگر مزایای این الگو است این الگو را می‌توان با طرح های کوچک محلی یا طرح‌های بزرگ‌تر با حمایت بین‌المللی تطبیق داد.

معایب :

•  فقدان تخصص و دانش فنی کافی در داوطلبان چرا که برخی کارها پیچیده و حرفه ای هستند، تعهد ناسازگار و نامنظم داوطلبان بدین معنا که برنامه های داوطلبانه متکی به در دسترس بودن و انگیزه افراد است که می تواند در طول زمان در نوسان و تغییر باشد.
• نیاز شدید به سازماندهی و نظارت بر فعالیت های داوطلبانه به منابعی مانند آموزش، ابزار و کارکنان حرفه ای نیاز دارد که می تواند بودجه طرح ها را تحت فشار قرار دهد.
• و همچنان عدم آگاهی و دانش یا آموزش نادرست داوطلبان ممکن است به طور ناخواسته به سازه ها یا مصنوعات ظریف آسیب برساند.
• تلاش‌های داوطلبانه اغلب بر تعمیر و نگهداری اساسی و محدود متمرکز است تا طرح های بازسازی یا حفاظت در مقیاس بزرگ، که به بودجه و تخصص قابل توجهی نیاز دارند.

《مصادیق》

•  ابتکار داوطلبان میراث جهانی World Heritage Volunteers Initiative حمایت جهانی از سایت‌هایی در ایتالیا مانند پمپئی و ونیز که با همکاری یونسکو صورت گرفته و یونسکو طرح های داوطلبانه ای را سازماندهی می کند که در آن افراد از سراسر جهان در فعالیت هایی مانند پاکسازی، مستندسازی و تشکل های آگاهی بخشی برای مکان های میراثی شرکت می کنند البته داوطلبان به جهت رعایت استانداردها تحت هدایت حرفه ای کار می کنند.

• ایتالیا نوسترا Italia Nostra سازمان ایتالیا نوسترا، یک سازمان غیردولتی برجسته میراث فرهنگی، که در سراسر کشور ایتالیا برنامه های داوطلبانه را برای نگهداری و حفاظت از مکان ها و مناظر تاریخی سازماندهی می کند و داوطلبان در فعالیت هایی مانند تمیز کردن فواره های تاریخی، نگهداری از باغ ها و آموزش مردم شرکت می کنند.
• داوطلبان مدنی برای ونیز، Civic Volunteers for Venice  این طرح داوطلبان محلی و بین المللی را جهت تمیز کردن کانال ها، حفظ فضاهای عمومی و افزایش آگاهی در مورد محیط شکننده ونیز آگاه و از کمک آن ها سامان دهی می کند.

این الگو باعث ایجاد حس افتخار در داوطلبان و جوامع شده همچنین ارتباطات بین فرهنگی و صرفه ی جویی مالی می شود، و این الگو عموما نقش مکمل در کنار دیگر الگوها را دارد.

۱۰.تامین مالی از طریق رویداد فرهنگی Cultural Events Funding(C.E.F)

الگوی تأمین مالی رویدادهای فرهنگی، یک برنامه جامع برای ایجاد بودجه برای حمایت از ((حفاظت از میراث فرهنگی)) از طریق سازماندهی رویدادها، جشنواره ها، نمایشگاه ها یا اجراها است.این الگو نه تنها حمایت مالی از میراث فرهنگی را فراهم می‌کند، بلکه آگاهی عمومی و قدردانی از دارایی‌های فرهنگی و تاریخی را ارتقا می‌دهد.برگزاری رویدادها در محل یا نزدیک مکان‌های میراث فرهنگی برگزار می‌شوند یا شامل استفاده از موضوعات فرهنگی مرتبط با این مکان می‌شوند.رویدادهایی مانند جشنواره های موسیقی، کنسرت ها و اجراها.نمایشگاه‌هایی که هنر، تاریخ یا سنت‌های محلی را به نمایش می‌گذارند، نیز کارگاه‌هایی با تمرکز بر صنایع دستی، مهارت‌ها یا داستان‌گویی.گردش های موضوعی یا مراسم شام و جشن در مکان‌های میراث فرهنگی.سایر ویژگی های این الگو؛

•  در اجرای رویدادها و به منظور به حداکثر رساندن منابع و تخصص، هنرمندان، مجریان و مشاغل محلی، دولت ها، سازمان های غیردولتی، سازمان های فرهنگی یا شرکت های خصوصی مشارکت می‌کنند.
• همچنین تلاش های بازاریابی (به عنوان مثال، از طریق رسانه های اجتماعی، رسانه های محلی، و هیئت های گردشگری) برای جذب بازدیدکنندگان محلی و بین المللی، افزایش آگاهی از سایت میراث و نیازهای آن استفاده می شود.
• این الگو ترویج میراث و آگاهی از ارزش های فرهنگی و لذت عمومی را با هدف عملی ایجاد بودجه ترکیب می کند.

رویدادها اغلب با در نظر گرفتن عناصری مانند موسیقی، غذا و صنایع دستی که برای گروه‌های سنی و علایق مختلف جذاب هستند، اجرا می شوند.

《تامین مالی》

 این رویدادها از فروش بلیط، خرید کالا (به عنوان مثال، سوغاتی، صنایع دستی محلی، یا کتاب های مربوط به مکان میراث)، فروش مواد غذایی و آشامیدنی، حمایت مالی و مشارکت با مشاغل محلی و کمک های مالی شرکت کنندگان در این مراسم تامین می گردد.

《مزایا و معایب》

مزایا :

• رویدادهای فرهنگی یک منبع درآمد خودپایه ایجاد می‌کنند که می‌توان آن را در نگهداری و مرمت مکان‌های میراثی سرمایه‌گذاری کرد.
•  گردشگران را جذب و اقتصاد محلی را تقویت می‌کنند و البته با مشارکت جوامع محلی در برنامه ریزی و اجرا، این رویدادها حس غرور و مالکیت را بر میراث فرهنگی تقویت می کنند.
• در بسیاری موارد رویدادها به عنوان بسترهایی برای آموزش مردم در مورد اهمیت تاریخی، فرهنگی یا هنری یک مکان میراث نیز عمل می کنند.
•  به مرور زمان حمایت مالی و همکاری با مشاغل، سازمان های غیردولتی و سازمان های فرهنگی می تواند حمایت مالی و لجستیکی بیشتری را فراهم کند.

معایب :

• سازماندهی رویدادهای فرهنگی اغلب مستلزم هزینه های اولیه قابل توجه ی برای تدارکات، بازاریابی و کارکنان است که می تواند بودجه میراث را تحت فشار قرار دهد.
•  اجرای مراسم و رویدادهای کوچک برای کاهش هزینه ها نیز ممکن است درآمد کافی برای پوشش هزینه های نگهداری قابل توجهی ایجاد نکنند.
•  رویدادهای خارج از منزل یا جشنواره های فصلی در معرض خطراتی مانند آب و هوای بد یا حضور کم در دوره ها و فصل های کم بازدید هستند.
• میزبانی رویدادهای بزرگ در سایت‌های میراثی نیز می‌تواند منجر به فرسودگی یا آسیب‌های محیطی شود که نیاز به برنامه‌ریزی دقیق برای کاهش این تأثیرات دارد.در حالی که موفقیت مالی رویدادها به شدت به میزان جذب مخاطبان بستگی دارد.

《مصادیق》

• جشنواره راولو Ravello Festival در ساحل آمالفی یک جشنواره موسیقی است که به صورت سالانه در مکان های تاریخی برگزار می شود و فروش بلیط، حمایت مالی، و فروش کالا به تامین بودجه نگهداری مکان های میراثی اطراف کمک می کند.
• در سییه نا Palio di Siena ، توسکانی یک مسابقه اسب‌سواری چند صد ساله در پیاتزا(میدان) دل کامپو سییه‌نا است که سنت‌های محلی را جشن می‌گیرد و هر ساله گردشگران زیادی را به خود جذب می‌کند.درآمد حاصل از فروش بلیط، سوغات، و گردشگری از حفظ و نگهداری مرکز شهر تاریخی حمایت می کند.
• جشنواره اپرای آرنا دی ورونا Arena di Verona Opera Festival که در آمفی تئاتر باستانی شهر اجرا می شود، این رویداد مخاطبان بین المللی را جذب، گردشگری محلی را تقویت می کند و از تلاش های بازسازی حمایت می کند.

ارجاعات به برخی مصادیق و موردکاوی ها:

https://www.wantedinrome.com/news/cultural-heritage-venue-protection-in-rome-preserving-the-eternal-city.html?

https://en.m.wikipedia.org/wiki/Ministry_of_Culture_(Italy)

https://www.iccrom.org/

https://flavorofitaly.com/flavor-of-italy-podcast/culture-lifestyle/preserving-italian-monuments/

https://www.vaia.com/en-us/explanations/italian/italian-social-issues/cultural-heritage-preservation-italy/

https://sustainability.hapres.com/htmls/JSR_1580_Detail.html

https://www.nps.gov/crps/CRMJournal/Summer2004/reviewmedia1.html