موزه ملی جمهوری اندونزی یا موزه فیل، یک موزه واقع در جاکارتای مرکزی با وسعت ۲۶.۵۰۰ متر ودارای دو ساختمان است که اولین و بزرگترین موزه در آسیای جنوب شرقی محسوب می شود.

تاریخچه موزه ملی

پیدایش و راه اندازی این موزه به ۲۴ آوریل ۱۷۷۸ میلادی در زمان تشکیل انجمن یا جامعه هنر و علوم باتاوِیا (Bataviaasch Genootschap van Kunsten en Wetenschappen.) بر می گردد. J.C.M. Radermacher، رئیس انجمن، یک ساختمان همراه با مجموعه ای از کتاب ها و اشیای فرهنگی را که بعدها به پایه گذاری موزه تبدیل شد، اهدا کرد.

در طول حکومت بریتانیا (۱۸۱۱-۱۸۱۶ میلادی)، سر توماس استمفورد رافلز، مدیر آن انجمن نیز دستور ساخت یک ساختمان جدید داد. این ساختمان به عنوان یک موزه و سالن جلسه برای انجمن ادبی استفاده می شد.

پس از استقلال اندونزی، مدیریت موزه در ۱۷ سپتامبر ۱۹۶۲ به دولت جمهوری اندونزی تحویل داده شد. از آن زمان مدیریت موزه توسط اداره کل فرهنگ وزارت وزارت آموزش و فرهنگ انجام شد.

موزه ملی نیز به موزه فیل شناخته شده است، چرا که مجسمه برنزی فیل توسط شاه چولالونگ کورن تایلند در سال ۱۸۷۱ میلادی اهدا و در حیاط موزه نصب شده است. با این وجود، از ۲۸ مه ۱۹۷۹، نام رسمی این مرکز موزه ملی جمهوری اندونزی است.

مجموعه موزه ملی

موزه فیل بسیاری از اشیاء باستانی از سراسر مجمع الجزایر اندونزی مانند مجسمه های باستانی، کتیبه ها، دیگر اشیاء باستانی و اقلام صنایع دستی را جمع آوری کرده است. این مجموعه ها به قسمت های مردم نگاری، برنز، ماقبل تاریخ، سرامیک، پارچه، سکه شناسی، آثار تاریخی، کتاب های کمیاب و اشیاء گرانبها دسته بندی شد.

گزارش در سایت موزه ملی جمهوری اندونزی در سال ۲۰۰۱ نشان داد که مجموعه موزه به ۱۰۹.۳۴۲ رسید و در سال ۲۰۰۶ تعداد آن بیش از ۱۴۰.۰۰۰ و در حال حاضر حدود ۱۶۰.۰۰۰ ثبت شد (اگر چه تنها یک سوم آن می تواند به دید عموم مردم نشان داده شود).

مجموعه موزه فیل ها نیز شامل نسخه های خطی باستانی و قدیمی بود که در حال حاضر در کتابخانه ملی ذخیره شده است.

فعالیت ها

موزه ملی اندونزی فعالیت های هفتگی دارد که جهت ایجاد انگیزه و علاقه مندی جامعه نسبت به تاریخ، مصنوعات و آثار تاریخی و موزه منظور شده است. هر روز صبح تا ظهر آخر هفته در سالن دو همیشه فعالیت هایی مانند قلم کاری روی پارچه یا باتیک کاری، یادگیری رقص سنتی، و اجرای قصه گویی وجود دارد.