محمد عین النجیب که به إمها عین النجیب و چاک نون مشهور است، (متولد ۲۷ مه ۱۹۵۳ میلادی) یک شخصیت فرهنگی و روشنفکری اندونزیایی است که ارزش های اسلامی را ترویج می کند. إمها به عنوان یک هنرمند، شاعر و متفکر نیز شناخته شده است که ایده های خود را از طریق کتاب هایی که نوشته است انتقال می دهد.

إمها در زندگی روزمره خود به طور مستقیم در جامعه حضور دارد و فعالیت هایی را انجام می دهد که پویایی هنر، دین، آموزش سیاسی، هم افزایی اقتصادی را برای افزایش پتانسیل مردم انجام میدهد. علاوه بر فعالیت ماهانه با طرفداران و علاقه مندان خود، او همچنین در مناطق مختلف مجمع الجزایر اندونزی به همراه گروه موسیقی سنتی خود مجالس اسلامی را نیز برگزار می کند.

در این مجالس مردمی، او به بحث مفاهیم، ارزش ها، الگوهای ارتباطات، روش های روابط فرهنگی، آموزش تفکر و ارائه راه حل های مشکلات اجتماعی می پردازد.

یکی از این مجالس، مجلس جماعت معیت کندوری عشق و محبت نام دارد که از سال ۱۹۹۰ میلادی در محل تامان اسماعیل مرزوقی جاکارتا به صورت ماهانه برگزار شده است. کندوری عشق و محبت یکی مجامع فرهنگی و بشر دوستانه است که در قالب مجلس بسیار باز، غیر حزبی، سبک و غیر پیچیده ابلاغ می شود و در نمایش هنر فراجنسیتی اجرا می گردد.

کارهای تئاتری در سوابق إمها نیز مشاهده می شود، از جمله:

· مجسمه معشوق (۱۹۸۹، در مورد الوهیت)،

· شاگردان خضر (۱۹۹۰، در میدان شهر مادِیون با شرکت تمام طلاب حوزه گُونتور به عنوان بازیکنان و ۳۵۰۰۰ تماشاچی)

· اقیانوس حجاب (سال ۱۹۹۰ در شهرهای جوگجاکارتا، سورابایا و ماکاسار)

· وسوسه شیطان در جوگجاکارتا و جاکارتا

· جامعه محتاج پیامبر و رسول که تصویر از جامعه کنونی اندونزی را نشان داده است.

کتابشناسی

شعر:

· اشعار در امتداد راه (۱۹۷۸)،

· اشعار عشقی (۱۹۷۸)،

· آهنگ های گدایان (۱۹۸۲)،

· ۹۹ برای پروردگار من (۱۹۸۳)،

· سلوک سواحلی (۱۹۸۹)،

· اقیانوس حجاب (۱۹۸۹)،

· ۱۰۰۰ مسجد یک تعداد است (۱۹۹۰)،

· نور علی نور (۱۹۹۱)،

· اشعار اسماء حسنی (۱۹۹۴).

مقالات / کتابها:

· از گوشه تاریخ (۱۹۸۵)،

· ادبیات آزاد کننده (۱۹۸۵)،

· نامه به حضرت محمد (۱۹۹۶)،

· اندونزی بخش مهمی از روستای من (۱۹۹۴)،

· توپ های فرهنگی (۱۹۹۶)،

· فرهنگ رقابتی ​​(۱۹۹۵)،

· نقطه نادر دموکراسی (۱۹۹۵)،

· خدا نیز روزه دار است (۱۹۹۶)،

· برکت یا عذاب الهی را انتخاب می کنیم (۱۹۹۷)،

· ابلیس نوسانتارا، دجال جهان (۱۹۹۷)،

· زیارت انتخابات، زیارت سیاسی، زیارت ملی (۱۹۹۸)،

· سطل زباله (۱۹۹۸)،

· اقرار حسن خاتمه (۱۹۹۹)،

· حکمت زوره (۲۰۰۱)،

· مثلث عشق (۲۰۰۱)،

· تهجد عشق (۲۰۱۳)،

· دایره المعارف اندیشه های إمها (۲۰۰۳)،

· جبریل بازنشسته نیست (۲۰۰۷)،

· دموکراسی لا ریب فیه (۲۰۱۰)

جایزه

إمها در ماه مارس ۲۰۱۱ جایزه فرهنگی ساتیالانچانای ۲۰۱۰ را از دولت اندونزی دریافت کرد. به گفته جِرو واچیک، وزیر فرهنگ و گردشگری آن زمان، این جایزه براساس این نکته اهدا شده است که دریافت کننده خدمات بسیاری در زمینه فرهنگی ارائه دادهکه قادر به حفظ فرهنگ منطقه ای یا ملی بوده و نتایج کار او مفید برای جامعه، ملت و کشور است.