نماینده ی سازمان ملل متحد در عراق ـ جینین بلاسخارت ـ طی سخنانی در شورای امنیت شرایط عراق را تشریح نموده و نگاهی به تظاهرات روز سه شنبه مورخ ۳ ـ ۱۲ ـ ۲۰۱۹ نمود. با دقت نظر در سخنان بلاسخارت می توان سخنان وی را در محورهای زیر تقسیم بندی نمود:

محور اول: جوانان و تظاهرات

این تصویر را در اذهان عمومی پیرامون انقلاب عراق ایجاد کرد که این انقلاب قشر جوان بوده تا حالت همدردی و همکاری را در اذهان عمومی بین المللی نسبت به این انقلاب عمیق تر نماید و ناکارآمدی دولت عراق را در جذب نسل جوان مورد تأکید قرار دهد.

۱ ـ در بخش اول سخنان خود بر این مسأله تأکید کرد که جوانان ۱۶ ساله به دلیل سرخوردگی و ناکامی از شرایط کشور این انقلاب را فرماندهی می کنند. بلاسخارت با این عبارت خواست اشاره کند: عمر تجربه ی جدید سیاسی عراق (۱۶ سال) به دلیل فساد متراکم نتوانست علاقه ی نسل خود را به سوی خود جلب نماید. ((تظاهرات و اعتراضات عراق را گروهی از جوانان و به دلیل ناکامی و ضعف  و ناکارآمدی کشور در زمینه های اقتصادی ـ اجتماعی و سیاسی فرماندهی نموده اند و خواستار تحقق فردایی بهتر به دور از فساد و منافع حزبی و دخالتهای بیگانگان می باشند)).

۲ ـ تصویر وحشتناکی از حوادث عراق ارائه نموده گفت: ((اما آنان ـ منظور جوانان ـ بهای سنگینی را برای رساندن صدا و پیام خود از آغاز اکتبر گذشته پرداخته تا کنون بیش از ۴۰۰ کشته و بیش از ۱۹۰۰ نفر از آنان زخمی شدند)).

۳ ـ نسل تربیت شده در سایه ی این شرایط و احزاب را بازنده و نا امید دانسته گفت: ((اجازه بدهیم تأکید کنم که هر امت موفقی نیازمند آن است که امکانات جوانان خود را به گرمی در آغوش بگیرد، این مسأله اهمیت بیشتری پیدا می کند که چرا جوانان نسبت بزرگی از جمعیت آن را تشکیل می دهند)).

۴ ـ وی بر مشروعیت و مسالمت آمیز بودن تظاهرات تأکید کرده و هر گونه اقدام خشونت آمیز از سوی تظاهر کنندگان را نفی نموده و طرف مقابل را مسؤول خشونت تظاهرات دانست (نمی دانیم منظور وی از طرف مقابل کیست؟)

۵ ـ دولت را مسؤول اقدامات خشونت آمیز و به کارگیری گاز و غیره علیه تظاهر کنندگان دانست، طبیعی است که وی قصد دارد از طریق این سخنرانی آراء عمومی را به محکوم کردن دولت عراق و دستگاههای امنیتی آن آماده کند.

۶ ـ سعی کرد تأکید کند که احزاب و دولت مشروعیت مردمی ندارند و تظاهرات وسخنان مرجعیت این حقیقت را ثابت می کند. (( در دیدار با جناب مرجعیت عالی دینی آیت الله عظمی سید علی سیستانی ایشان نگرانی خود را از عدم جدیت کافی دستگاههای ذیربط در اجرای اصلاحات حقیقی اعلام نموده افزود: به هیچ وجه امکان ادامه ی وضعیت قبل از اعتراضات وجود ندارد.

۷ ـ سعی کرد بگوید که جوانان به دلیل اشتباهات احزاب و دولت پس از ۲۰۰۳ تظاهرات می کنند نه اشتباهات زمان صدام (سن جوانان از ۱۶ سال بیشتر نیست و این زمانی برای کسی که در انتظار تحقق وعده های سران سیاسی می باشد، زمانی طولانی است)).

ـ دوم : توصیف شرایط داخلی عراق و آینده ی رخدادها

بلاسخارت تصویر مبهمی از آینده ی عراق ترسیم نمود:

۱ ـ عراق به سمت شیبی تند و خطرناک در حال حرکت است ((حوادث و رخدادهای عراق از همان ابتدا از کنترل و سیطره ی دستگاههای دولتی خارج شد و دستگاههای امنیتی را به بکارگیری خشونت واداشت)).

۲ ـ به عنوان یک مراقب بین المللی ارائه ی هر گونه راه حلی از سوی دولت را نفی نمود. ((علیرغم اعلان دولت از بسته های اصلاحاتی مختلف به منظور حل مشکلاتی از قبیل مسکن و بیکاری و حمایت مالی و آموزش اما به نظر می رسد که این اصلاحات غیر واقعی و یا بسیار ضعیف و پس از فوت فرصت اعلام شده است)).

 ۳ ـ دولت را مسؤول اقدامات خشونت آمیز می داند ((چه کسی کانالهای رسانه ای را ویران می کند؟ چه کسی به سمت تظاهر کنندگان مسالمت آمیز شلیک می کند؟ تک تیراندازان ناشناس چه کسانی هستند؟ محورهای مسلح ناشناس چه کسانی هستند؟))

۴ ـ بر محکوم کردن دولت و دستگاههای امنیتی تأکید کرد ((اما واقعیت تلخ نشان می دهد که شلیک گلوله های گرم متوقف نشده و سلاحهایی از قبیل بمبهای گازی و اشک آور همچنان به شیوه ای غیر مسالمت آمیز در حال استفاده است و موجب اصابتهای وحشتناک و حتی مرگ می شود. علاوه بر این مواردی از بازداشت و دستگیریهای غیر قانونی و حتی آدم ربایی و تهدید  در حال انجام است، امثال حوادثی که اخیرا در ناصریه و نجف رخ نمود)).

۵ ـ سازمان امنیت را به دخالت در موضوع عراق دعوت نمود ((مایلم بار دیگر بر اهمیت شدید تحقق بازخواست کامل و عدالت در همه ی  زمینه ها تأکید کنم)).

۶ ـ اتهاماتی به سوی محور مقاومت و الحشد الشعبی وجود دارد و از آنان به عنوان قوای محرکه نام برد (مسأله ی دیگری که منشأ نگرانی شدید است تجاوزاتی است که به نفوذ قوای محرکه منسوب می شود که شامل تلاشهایی در راستای ربودن تظاهر کنندگان مسالمت آمیز می باشد.

۷ ـ سعی می کند که محور مقاومت و الحشد الشعبی را مسؤول اقدامات خشونت آمیز تظاهرات معرفی کند و خبیثانه ایران را تحریک کننده ی اقدامات قتل و آدم ربایی می داند ((اقدامات خشونت آمیزی که با انگیزه های سیاسی بوده در پس آن گروهها و محورهای خارجی قرار دارند عراق را تهدید می کند و کشور را به شرایط خطرناکی سوق می دهد که باعث آشوب و هرج و مرج و کشتارهای هر چه بیشتر و تخریب اموال عمومی و خصوصی می شود.

۸ ـ عباراتی به کار برد که مفاد آن اقدام دولت و احزاب در توطئه علیه تظاهر کنندگان می باشد (( ایجاد بهانه برای همه ی انواع توطئه ها برای توجیه حملات خشونت آمیزی که در صدد سرکوب تظاهرات مسالمت آمیز می باشد)).

۹ ـ تظاهرات را مسالمت آمیز دانسته در مقابل دولت را به اقدامات خشونت آمیز متهم نمود (اغلبت بزرگ تظاهر کنندگان مسالمت آمیز می باشند و مردان و زنان در تلاش برای رسیدن به زندگی بهتر می باشند. و اجازه دهید بر این نکته تأکید کنم: مسؤولیت اصلی دلت حفظ ملت می باشد)).

راه حلهای پیشنهادی و عوامل

راه حلهای ارائه شده توسط بلاسخارت شامل دخالت بین المللی در اجرای اصلاحات مشخص و از این طریق نقشه ی سیاسی را که جامعه ی بین المللی در عراق عهده دار اجرای آن می باشد را رسم نمود.

۱ ـ پیشنهاد اصلاحات انتخاباتی ((به برگزاری انتخابات پاک و سالم و صادقانه دعوت می کنم) گو این که می گوید انتخابات سابق صادقانه نبوده است.

۲ ـ خواستار انتخاباتی مستقل و به دور از جانبه گرایی و ایجاد تغییر در نظام انتخاباتی شد.

۳ ـ خواستار محاسبه مسؤولین شد ((نمایندگان باید به نحو صحیحی مورد بازخواست قرار گیرند)).

۴ ـ خواستار مبارزه با فساد شد ((طبقه ی سیاسی باید الگو باشد و به عنوان مثال تمام دارایی های خود را به نحو علنی اعلام نموده و بنگاههای اقتصادی را لغو نمایند)).

۵ ـ خواستار محاسبه و بازخوسات سیاست مردان از طریق سازمانهای بین المللی شد ((باید درک کنیم که بدون بازخواست و عدالت کامل محال است بتوانیم مردم را نسبت به سیاست مردان آنان قانع کنیم)).

چهارم: ارزیابی نهایی

وی در پایان بر نکات زیر تأکید نمود:

۱ ـ طبقه ی سیاسی را در اجرای اصلاحات غیر جدی دانست ((در دیدار با مرجعیت عالی دینی آقای سیستانی ایشان نگرانی خود را نسبت به عدم جدیت کافی دستگاههای ذیربط در اجرای اصلاحات حقیقی اعلام نمود)).

۲ ـ دولت را ارائه دهنده ی راه حلهای صادقانه نمی داند (امکان راه حل از طریق اقدامات وصله پینه ای یا تحمیل تدابیر زورگویانه برای کسب زمان وجود ندارد و این شیوه به خشم بیشتر مردم و عدم اعتماد بیشتر آنان به دولت منجر خواهد شد)).

۳ ـ قوای سیاسی را طبقه ای دانست که به دنبال منافع خویش می باشند (تلاش در پی منافع حزبی و سرکوب تظاهر کنندگان مسالمت آمیز به شیوه ای حشیانه)).

۴ ـ بلاسخارت بر عدم توقف تظاهرات تأکید می کند ((به نظر می رسد که تظاهر کنندگان بر ادامه ی تظاهرات تا تحقق مطالبات خود مصمم می باشند)) ((امکان حل مشکل از طریق کسب زمان و پناه آوردن به راه حلهای غیر ریشه ای یا تحمیل تدابیر سرکوب گرانه وجود ندارد و این شیوه به خشم بیشتر مردم و عدم اعتماد آنان به دولت منجر خواهد شد.