تعداد دانشجویان خارجی از کشورهای مختلف جهان که در دانشگاه های قرقیزستان تحصیل می کنند سال به سال افزایش می یابد. برای ما جالب است بدانیم آنها چرا قرقیزستان را برای تحصیل انتخاب کرده اند و رفتار ساکنان محلی با آنها چگونه است.
پاسخ های دانشجویان چینی، ترک، پاکستانی و مصری را می توانید در نوشتار زیر ببینید.
تسای سیو این دانشجوی چینی
نام من تسای سیو این است ولی در قرقیزستان اسم دریا دارم. من ۲۵ سال دارم. از چین برای تحصیل در دانشگاه دولتی بیشکک موسوم به حسین قراسایف آمده ام و در رشته "اسلاویان شناسی" درس می خوانم. من زبان روسی و قرقیزی را یاد می گیرم.
نخستین مشکلی که در قرقیزستان با آن مواجه شدم زبان است. روزهای اول که وارد بیشکک شدم چیزی را نمی فهمیدم و با دست و اشاره صحبت می کردم. علاوه بر این دولت قرقیزستان برای دانشجویان خارجی بورسیه نمی دهد. ولی هزینه های آموزش در این کشور نسبت به چین دو برابر ارزان تر است. هزینه متوسط آموزش در دانشگاه های چینی در مقطع لیسانس حدود ۱۵۰۰ دلار می باشد ولی در قرقیزستان ۵۰۰ دلار است.
ما در اینجا- قرقیزستان- اجازه کار همزمان با تحصیل نداریم تا بتوانیم هزینه های خود را دربیاوریم.. ولی من از طریق اینترنت کار می کنم و پولی که از آن دریافت می کنم نسبتا کفایت کننده است. در بیشکک آپارتمانی رات اجاره کرده ام و در آن تنها زندگی می کنم. برخی از دانشجویان خارجی همکلاسی من در خوابگاه دانشگاه زندگی می کنند. آنها از کره جنوبی، ترکیه، برزیل، فیلیپین، نپال، افغانستان و پاکستان آمده اند.
به هر حال قرقیزستان کشور بسیار خوبی است. مردم این کشور بسیار مهمان نواز و مهربان هستند. مردم عشق دارند و آداب و رسوم سنتی خودشان را رعایت می کنند. من می خواهم در این کشور بمانم و این کشور افسانه ای را که آب و هوای تمیز دارد، تحقیق و تحلیل کنم. امید دارم دوستی بین قرقیزستان و چین پایدار و تداوم داشته باشد..
عثمان عبدالشکور دانشجوی پاکستانی
اسم من عبدالشکوراست و ۲۰ سال دارم. من پاکستانی هستم. حدود ۷ ماه است که در بیشکک زندگی می کنم. نخستین بار در مورد کشور قرقیزستان از دوستم شنیده بودم. دوستم می خواست در دانشگاه پزشکی هند در رشته دندان پزشکی درس بخواند ولی پول کافی نداشت.
هزینه های آموزش دانشگاهی در هند بسیار بالاست. متوسط هزینه حدود ۲۰-۱۸ هزار دلار می باشد. ولی در قرقیزستان خیلی ارزان است، به همین دلیل تصمیم گرفتیم اینجا بیاییم. در پاکستان شعبه دانشگاه بین المللی قرقیزستان وجود دارد. ما در آنجا امتحان دادیم و درخواست تحصیل در دانشگاه بین المللی قرقیزستان را ارسال کردیم. یادم هست که در آن سال تعداد درخواست کنندگان بیش از ۱۷۰۰ نفر بوده است و در میان این تعداد متقاضی تنها حدود ۵۰۰ نفر پذیرفته شدند. کسانی که میانگین نمرات تست و امتحانشان بالای ۷۰ درصد بود ؛ برای تحصیل انتخاب شدند.
نخستین مشکل ما در قرقیزستان عدم شناخت شهر بیشکک است. رفتن به جایی و یا چیزی را پیدا کردن در مراحل اول بسیار سخت بود. ساکنان محلی نسبت به ما رفتار بدی دارند و برای ما راه را نشان نمی دهند و آشکارا از ما بدشان می آید.
ما از دانشگاه و جای دیگر شهریه نمی گیریم. خانواده های ما در هندوستان ماهانه حدود ۲۰۰ دلار می فرستند. ۱۰۰ دلار از آن را برای اجاره خانه پرداخت می کنیم و مجبور هستیم با ۱۰۰ دلار دیگر یک ماه زندگی کنیم و غذا، لباس و رفت و آمد خود را تامین کنیم. من تعجب می کنم قرقیزستان کشور کوچکی است ولی همه چیز در اینجا بسیار گران است. مشکل دیگری هم وجود دارد و آن ممنوعیت اشتغال دانشجویان خارجی در قرقیزستان می باشد.
من وقتی در پاکستان بودم فکر می کردم بیشکک یک شهر بسیار قشنگ و جذابی است، ولی اشتباه می کردم.
احمد اشرف موسی دانشجوی مصری
سلام علیکم، اسم من احمد و من ۲۳ سال دارم. از کشور مصر آمده ام. در خانواده ای کشاورز بدنیا آامده ام در روستایی کوچک بین شهرهای قاهره و اسکندریه. چهار سال است که در قرقیزستان هستم.. عموی من بیش از ۲۵ سال است در بیشکک زندگی و کار می کند و از طریق او به این کشور زیبا دعوت شده ام.
من دانشجوی دانشگاه بین المللی "آتا ترک- آلاتو" هستم و در رشته مهندسی تکنولوژی های نو تحصیل می کنم. مشکل زبان داشتم و فکر می کردم دانشگاه من را قبول نمی کند، چون همنه آشنایی نداشتم و نه دوست و رفیقی! . اولش فکر می کردم دانشگاه و قرقیزستان برای من نیست و می خواستم به دبی بروم.
ابتدا تصویر و نظری منفی نسبت به قرقیزستان داشتم ولی به تدریج دوستانی را پیدا کردم و آنها نظرم را تغییر دادند. دوستان از تاریخ قرقیزستان برایم تعریف کردند و جاهای دیدنی این کشور را برایم نشان دادند. من بسیار تعجب کرده بودم که کشور به این کوچکی قرقیزستان چه قدر تاریخی قدیمی و غنی
دارد. من آب و هوا و طبیعت؛ کوه ها، دره ها، درختان؛ رودها و دریاچه های قرقیزستان را دوست دارم. من تا به حال در استان های نارین و تالاس بوده ام. همچنین قرقیزها را مردمی بسیار دوست و مهمان نواز یافتم. شهریه نمی گیریم. ولی ممنوعیت برای کار ندارم ولی به خاطر مسلط نبودن به زبان قرقیزی و یا روسی کار نمی کنم. پدرم برایم ماهانه پول حواله می کند و فعالا به آن قناعت می کنم."
علی برگ بیلگیچ، دانشجوی ترک
سلام! اسم من برک و من ۲۱ سال دارم. من می خواستم در رشته زبان و ادبیات چینی درس بخوانم ولی در ترکیه بسیار سخت بود و استادهای من دانشگاه قرقیزی-ترکی مناس را پیشنهاد دادند. آنها گفتند که کیفیت تدریس در این دانشگاه در سطح بالا است. با پیشنهاد آنان به قرقیزستان آمدم.
در تست دانشگاه مشکلی نداشتم. همه چیز آسان و در دسترس بود. در روزهای اول به مشکل زبانی و اقلیمی دچار شدم. آب و هوا در ترکیه مرطوب و گرم است ولی هوای قرقیزستان خشک است. در هر صورت خیلی زود به محیط عادت کردم. در حال حاضر قرقیزستان برای من مثل خانه دوم شده است.
شهریه نمی گیریم ولی آموزش در دانشگاه ماناس رایگان است. همچنین بانک های ترک برای دانشجویان خارجی ما مساعدت های مالی ارائه می کند. ما می توانیم ماهانه ۵۰۰ لیر (۶۱۳۵ صوم یا ۹۱ دلار) وام بگیریم و همه وام ها را در برگشت به ترکیه پرداخت کنیم. اشتغال بدون ویزای کاری ممنوع است. من خودم نیز نمی خواهم اینجا کار کنم. من به قرقیزستان برای آموزش و تحصیل آمده ام نه برای کار. وقتی در ترکیه بودم در خصوص قرقیزستان از اینترنت زیاد مطالعه و خوانده بودم. وقتی وارد قرقیزستان شدم خودم این کشور را مثل در کشور خود احساس کردم. مردم قرقیزستان بسیار مهربان و با اخلاق هستند. دوستان قرقیزی من مودب هستند. علاوه بر این طبیعت این کشور بسیار جذاب است.
نظر شما