هندو-مسلمان: حقایق در مقابل ترس

روزنامه انگلیسی تایمز آف ایندیا، دهلی، مورخ ۱۰ ژوئن ۲۰۲۲م؛ مقاله ای از روهیت سارن با فوق تیتر فوق چاپ کرده است. برخی از فراز های مهم آن بدین قرارست:

منطق بررسی ها ترس از اقلیت  را تکذیب می کند. بگذارید هند فضای امنی باشد که همیشه بوده است.

روزنامه انگلیسی تایمز آف ایندیا، دهلی، مورخ ۱۰ ژوئن ۲۰۲۲م؛ مقاله ای از روهیت سارن با فوق تیتر فوق چاپ کرده است. برخی از فراز های مهم آن بدین قرارست:

 بین دعوت به هندوسازی کشور، مبارزات علیه حلال، اعتراض به حجاب، درخواست قانون کنترل جمعیت، حمایت از «پلیس اخلاقی»، زیر سوال بردن مراسم افطار ارتش، سیلی زدن به یک مرد مسن به ظن مسلمانی ، یک حلقه مشترک وجود دارد. زیربنای همه اینها - نگرانی یا ترس از این است که مبادا مسلمانان بر هند غلبه کنند. این غلبه خواه از نظر جمعیتی باشد یا فرهنگی یا هر دو.غیرممکن بودن ترس از غلبه جمعیتی مسلمانان امری بدهی است چرا که بیشتری وفزونی  جمعیت هندو بر اساس همه آمارها و منابع دولتی مشهود است. با این حال، این ترس  بی‌وقفه ابراز و تقویت می‌شود و ذهنیت تهدیدانگاری  را در میان بخشی از هندوها و بیگانه انگاری  مسلمانان را گسترش می دهند. این تنش در حال جوشش هرازگاهی به  ناآرامی های اجتماعی منجر می گردد  و آخرین مورد مواضع تندو بی سابقه ای بود که  بسیاری از کشورهای مسلمان در برابر سخنان نفرت انگیز یکی از اعضاء  حزب حاکم در تلویزیون بر علیه پیامبر اسلام ص ابراز داشتند.مشکل تئوری «هندو در خطر است» این است که ربطی به حقیقت ندارد. جدای از این موضوع ، این نظریه گسترش هندوئیسم و قوت آن را نیز ضعیف می کند. ابتدا بیایید به بعد گسترش نگاه کنیم.اکنون بیش از ۱ میلیارد یعنی ۱۰۰ کرور هندو در هند وجود دارد (ارزیابی سال ۲۰۲۰). این بدان معناست که پس از استقلال جمعیت هندوها حدود ۸۰ کرور افزایش یافته است. در سال ۱۹۴۷ حدود ۲۰۰ میلیون هندو در این کشور زندگی می کردند. به جز جامو و کشمیر، پنجاب، لاکشادویپ و ۵ ایالت شمال شرقی، هندوها در سایر ایالت ها اکثریت دارند. از سال ۱۹۵۱ تا ۲۰۲۰، به طور متوسط، جمعیت هندوها هر سال ۱.۱۴ کرور افزایش یافته است. از سوی دیگر میانگین سالانه افزایش جمعیت مسلمانان ۲.۵ میلیون نفر است. این در حالی است که نرخ رشد جمعیت مسلمانان دو برابر هندوها است.هندوها در هند علیرغم ۱۰۰ سال حکومت بریتانیا و بیش از ۷۰۰ سال حکومت مسلمانان زنده ماندند و رشد کردند. یکی از قدیمی ترین جوامع جهان، یهودیان در هند وجود دارند. مسیحیان در ۱۹۵۰ سال پیش وارد هند شدند. مذاهب جدیدی مانند جین، بودایی و سیک نیز تأسیس و از خاک هندوستان گسترش یافتند. هیچ کس مانعی برای هندوئیسم ایجاد نکرد. و امروز که تعداد هندوها از ۱ میلیارد گذشت و هر سال بیش از ۱۰ میلیون نفر افزایش می یابد، آیا این دین در خطر است؟

مسئله پاکستان

برخی کینه ها از مسلمانان ریشه در کینه توزی از پاکستان دارد. اسلام دین رسمی  بیش از ۲۵ کشور جهان است. بسیاری از اینها شرکای تجاری اصلی هند هستند و تعداد زیادی از هندی ها نیز در آنجا زندگی می کنند. اما در مناظره‌ها یا پست‌های رسانه‌های اجتماعی، می گویند چرا پس نمی روید پاکستان. حتی از بنگلادش که ۲۴ سال بخشی از پاکستان بود نامی برده نشده است.جنون ذهنی در پاکستان کاملاً بی دلیل نیست. این کشور همچنان یادآور خون‌ریزی وحشتناکی است که بیشتر هندی‌ها آن را غیرضروری و کینه‌جویانه می‌دانند. پاکستان سه بار علیه هند جنگ کرده است. او آشکارا از تروریسم حمایت می کند و از آن حمایت مالی می کند. سیاستمداران در پاکستان نفرت نسبت به هند و مؤسسات هندی را دلیلی بر میهن پرستی می دانند. هر چه بیشتر از هند متنفر باشد، میهن پرست بزرگتر می شود.برای ما اقدامات پاکستان مشکل واقعی نیست. مشکل واقعی این است که کشوری که درست اداره نمی شود، همیشه در یک نوع بحران قرار دارد، که خواهان برابری با هند است اما اکنون قادر به دستیابی به آن نیست. هرچه این کشور عقب‌تر باشد، هر چه بیشتر به ورطه سقوط کند، سیاستمداران آنجا (نه مردم عادی) هند را یک شرور و دشمن نشان می‌دهند. اگر پاکستان کشوری شاد و مرفه بود، مسلمانان هند مجبور نبودند به طعنه فرستادن به آنجا گوش دهند.

مسلمان و هندو

مسلمانان هند قربانی پاکستان هستند نه هواداران آن ها ،زمانی آن کشور را برای زندگی در هند انتخاب کردند که پاکستان کشوری بهتر از امروز بود و قانون اساسی هند حتی کلمه سکولار را ذکر نکرده بود. آنها این کار را انجام دادند زیرا مطمئن بودند که اکثریت هندوها در امان خواهند بود و از او حمایت می کنند. به همین ترتیب، از قدیم الایام، همه ادیان در اینجا با هم زندگی می کردند. ترس خیالی، تبلیغ جنایت یک نفر به عنوان جنایت کل جامعه، ترویج نفرت از مسلمانان... همه اینها به دلیل کوری نسبت به سه واقعیت اصلی است.

نرخ باروری مسلمانان به پایین ترین حد خود رسیده است. همچنین در نرخ باروری آنها همان روندی وجود دارد که در هندوها وجود دارد. به هر حال، نرخ باروری هیچ ربطی به مذهب ندارد، زیرا اگر واقعاً ربطی به مذهب داشت، کشمیر و لاکشادویپ با اکثریت مسلمان جزو پایین ترین ایالت های باروری در هند نبودند.مهاجرت مسلمانان به داخل هند در پایین ترین حد خود قرار دارد. در عین حال، مهاجرت به بیرون در میان مسلمانان بیشتر از هندوها است.جدای از نرخ باروری و مهاجرت، سومین عامل مهمی که بر جمعیت پیروان هر دین تأثیر می گذارد، تغییر مذهب است. امروزه تبدیل وتغییر مذهب بسیار نادر است. بر اساس یک برآورد، ۹۹ درصد از کل جمعیت هندوهای امروزی کسانی هستند که در یک خانواده هندو به دنیا آمده اند نه کسانی که در خانواده ای مسلمان به دنیا آمده اند. هندوها در سال   ۱۹۵۱  هشتاد وچهار درصد  از جمعیت این کشور را تشکیل می دادند که این رقم در سال ۲۰۲۰ به ۷۹ درصد کاهش یافته است. به همین ترتیب، در سال ۱۹۵۱، ۱۰ درصد از کل جمعیت هند مسلمان بودند که در سال ۲۰۲۰ به ۱۵ درصد افزایش یافته است. تا سال ۵۰-۲۰۴۵، سهم مسلمانان از کل جمعیت ممکن است به ۱۸ درصد افزایش یابد، یعنی سهم آنها در مقایسه با سال ۱۹۵۱ تقریباً دو برابر خواهد شد. تعداد مسلمانان این کشور تا سال ۵۰-۲۰۴۵ به ۲۸۸ میلیون نفر تخمین زده می شود. تا آن زمان تعداد هندوها نیز به ۱.۲۳ میلیارد نفر افزایش می یابد، یعنی حتی در آن زمان جمعیت هندوها بیش از ۴ برابر مسلمانان خواهد بود.

پس نترسید، بر اساس حقایق تصمیم بگیرید. اگر شک دارید، سوالاتی را مطرح کنید و حقایق را بیان کنید. چنین شرایطی ایجاد نکنید که بخشی از مسلمانان احساس انزوا کنند. بله، با تغییر زمان، نیاز به بازنگری در بسیاری از آداب و رسوم اسلامی است - مانند اذان در بلندگو، طلاق بدون فکر، تحمیل حجاب. اما هیچ دینی با انسانیت زدایی، محکوم کردن یا تمسخر مردم اصلاح نمی شود. اثر معکوس خواهد داشت.

تعصب در بخشی از هندوها از طریق ادعاهای مداوم و دلهره از توطئه علیه مسلمانان وارد می شود. به عنوان مثال، یک نفر به دلیل اینکه نمی تواند هندو بودن خود را ثابت کند، به شدت مورد ضرب و شتم قرار می گیرد. مردم به طور ناگهانی متوقف می شوند و از آنها خواسته می شود که با آنها "رام رام" بگویند. چه نیازی به چنین افراطی گری در دینی وجود دارد که هرگز سنت تهاجمی استفاده از زور برای تغییر مذهب نداشته است، همه اینها زمانی اتفاق می‌افتد که کشور «آزادی کا امریت ماهوتساو» (جشن شیرین آزادی) را جشن می‌گیرد. شعاری که در آن کلمات اردو*، سانسکریت و هندی به زیبایی در هم آمیخته شده اند که همواره ادیان مختلف در هند به زیبایی در هم تنیده شده اند بدون اینکه هندو را به خطر بیندازند.

کد خبر 12994

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
4 + 0 =