ویگنش رادهاکریشنان، ربکا رز ورگسه، سروتی بالاجی[1] در مقاله ای به بررسی عوامل رشد جمعیت هند پرداخته و استدلال می کند که تعداد فرزندانی که یک زن برای داشتن انتخاب می کند، بیشتر تحت تأثیر عوامل توسعه اقتصادی-اجتماعی است تا مذهب.

نویسندگان داده هایی را ارائه می دهند که نشان می دهد در ایالت هایی که درصد بیشتری از زنان قبل از بزرگسالی (سن 18 سالگی) ازدواج می کنند، نرخ باروری مسلمانان بالاتر است. به طور مشابه، در ایالت هایی با نرخ باسوادی زنان پایین تر، نرخ باروری مسلمانان بالاتر است. آنها تاکید می کنند که عدم آگاهی در مورد روش های تنظیم خانواده و عدم دسترسی به وسایل پیشگیری از بارداری، عوامل اصلی افزایش نرخ باروری در میان زنان مسلمان در برخی ایالت ها هستند.

در این مقاله با اشاره به این که بار دیگر جمعیت مسلمانان به محل بحث تبدیل شده آمده است که پیش از انتخابات، آماری منتشر شد که نشان می دهد نرخ باروری مسلمانان افزایش یافته و نارندرا مودی، نخست وزیر هند از مسلمانان هند به عنوان «کسانی که تعداد زیادی فرزند دارند» یاد کرده است. شورای مشورتی اقتصادی نخست وزیر به این نتیجه رسید که سهم مسلمانان از کل جمعیت بین سال های 1950 تا 2015 در حدود 43.15 درصد افزایش یافته در صورتی که سهم هندوها 7.82 درصد کاهش یافته است.

داده‌ها نشان می‌دهد که تعداد فرزندانی که فرد انتخاب می‌کند بیشتر به پارامترهای اجتماعی-اقتصادی مرتبط است تا مذهب. داده های دولتی نشان می دهد که آموزش دختران و عدم ازدواج زودهنگام با آنها، ایجاد آگاهی بیشتر در مورد تنظیم خانواده و اطمینان از دسترسی به اقدامات تنظیم خانواده به کاهش سطح باروری کمک می کند. تقاضای برآورده نشده برای تنظیم خانواده و فاصله زمانی زایمان در میان زنان مسلمان در مقایسه با زنان هندو در اکثر ایالت ها، به ویژه در بیهار، هاریانا و جارکند که نرخ باروری مسلمانان نیز بالا است، بیشتر است.

آنها تاکید می کنند که افزایش تحصیلات دختران، توقف ازدواج کودکان، افزایش آگاهی در مورد تنظیم خانواده، و بهبود دسترسی به وسایل پیشگیری از بارداری - که از وظایف دولت است - به کاهش سریع تر نرخ باروری در همه گروه های مذهبی کمک می کند.  نرخ باروری زنان مسلمان بسته به منطقه متفاوت است. به عنوان مثال، نرخ باروری زنان مسلمان در بیهار 3.6 در سال 2019-21 بود که بسیار بالاتر از 2.0 در ماهاراشترا بود. به طور مشابه، نرخ باروری زنان مسلمان در تامیل نادو 1.9 و در کارناتاکا 2.0 بود که بسیار کمتر از 2.7 در جارکند و 2.4 در راجستان است. پاسخ به این که چرا سطوح باروری در میان زنان مسلمان در مناطق مختلف به شدت متفاوت است در این است که یک کشور چه از نظر اقتصادی و چه از نظر اجتماعی توسعه یافته است.

نویسندگان نمودارهای داده‌ای را ارائه می‌کنند که همبستگی بین سواد زنان، ازدواج کودکان، آگاهی از روش‌های تنظیم خانواده و نرخ باروری مسلمانان را در کشورهای مختلف نشان می‌دهد تا استدلال‌های خود را ثابت کند.

در مجموع، تحلیل این مقاله مبتنی بر داده های را نشان می دهد که شاخص های توسعه اجتماعی-اقتصادی مانند آموزش، شیوع ازدواج کودکان و دسترسی به خدمات تنظیم خانواده، به جای خود مذهب، عوامل کلیدی تأثیرگذار بر نرخ باروری در میان زنان مسلمان در هند هستند.

حسنعلی ذکریایی

منبع:

https://www.thehindu.com/data/number-of-children-one-chooses-to-have-has-more-to-do-with-development-than-religion/article68172521.ece#:~:text=Data%20show%20that%20the%20number,measures%20help%20reduce%20fertility%20levels.

Chart 1 | The chart plots the percentage share of women aged 20-24 years who got married before becoming adults against the Muslim fertility rate, as of 2019-21

Chart 2 | The chart plots the percentage share of the female population aged 6 years and above who are literate against the Muslim fertility rate, as of 2019-21

Chart 3 | The chart shows the share of women who said that they had never heard or seen a message about family planning via radio, TV, newspapers, wall paintings or the Internet, across select religions

Chart 4 | The chart shows the share of unmet demand for family planning among Hindu and Muslim women across select States in 2019-21. Unmet demand refers to the share of women who want to limit or space out children, but are unable to do so