اقوام و پیروان ادیان نقش تعیین کننده ای در سرنوشت انتخابات سریلانکا دارند. جمعیت حدود ۱۰ درصدی مسلمانان این کشور ازجمله گروه های تاثیرگذار در انتخابات می باشد.
آگاهی سیاسی پس از آرگالایا (تظاهرات علیه دولت) که منجر به پیروزی آنورا کومارا دیسانایاکه (AKD) به عنوان رئیس‌جمهور جدید کشور شد، تأییدی بر تغییر نظام بود؛ یعنی اصلی‌ترین خواسته جوانان آرگالایا و وعده‌ای که توسط آنورا کومارا دیسانایاکه داده شد. این واقعیت که او تنها با کمتر از پنجاه درصد از مجموع آراء به‌دست آمده انتخاب شد، پیروزی او را بی‌اعتبار نمی‌کند، زیرا آن انتخابات تحت قوانین و مقررات سیستم موجود برگزار شد و رئیس انتخابات آن را مطابق با قوانین اجرا کرد. با این حال، رئیس‌جمهور جدید به پارلمانی نیاز دارد که در آن حزب سیاسی او، قدرت ملی مردم (NPP)، از اکثریت کرسی برای تحقق وعده‌ها برخوردار شود. انتخابات عمومی پیش‌رو فرصتی است برای به‌دست آوردن این اکثریت. در این زمینه، نکات زیر در خصوص رفتار رأی‌دهی مسلمانان و درخواست برای تغییر مطرح می‌شود.
در تمامی انتخابات پارلمانی که از سال ۱۹۴۷ در این کشور برگزار شده، سیاست‌های هویتی مبتنی بر قومیت و زبان نقش اساسی در تشکیل، تغییر و تجدید دولت‌ها داشته است. در این سیاست‌های هویتی، در حالی که سینهالی‌ها و تامیل‌ها توانستند احزاب سیاسی خود را برای پیشبرد منافع جامعه خود تشکیل دهند، مسلمانان که اقلیتی کوچک بودند و در بین سینهالی‌ها و تامیل‌ها پراکنده در برخی نواحی خاص در امتداد ساحل شرقی متمرکز بوده و زندگی می کردند، به‌طور عملی یا زیرکانه از تشکیل حزب مستقل برای انجام همین کار خودداری کردند. این امر حداقل تا اواخر دهه ۱۹۸۰ زمانی که کنگره مسلمانان سریلانکا (SLMC) تأسیس شد، صادق بود. به‌عنوان یک جایگزین و با توجه به تخصص آنان در هنر چانه‌زنی تجاری، بسیاری از رهبران آن‌ها بر اساس وعده‌هایی که هر حزب به جامعه آن‌ها می‌داد وفاداری و حمایت خود را از یک حزب به حزب دیگر تغییر دادند. بدون شک، این تاکتیک که توسط سیاستمداران مسلمان به‌صورت فردی اتخاذ شد، زمانی که با عوامل دیگر ترکیب می‌شد، نسبت به زمانی که SLMC به میدان آمد و تصمیم گرفت کنترل آن عمل را در دست بگیرد، منافع بیشتری برای جامعه مسلمانان به ارمغان می‌آورد. دانشمندان علوم سیاسی و مورخان این سیاست تجاری را به‌عنوان سیاست واقع‌گرایانه معرفی کرده‌اند.
هدف کلی این سیاست، قرار دادن منافع قومی در اولویت نسبت به منافع ملی است. رهبران مسلمان به‌ندرت درباره سیاست‌ها و استراتژی‌های مربوط به توسعه کشور و اقتصاد آن بحث کردند یا در آن مشارکت داشتند. تنها زمانی که میزان منفعت بیشتر شود هر کس می‌تواند سهم بیشتری از آن را دریافت کند. در واقع، این استدلال در سیاست‌های هویتی کم‌رنگ شده بود. با توجه به ماهیت سیستم موجود، می‌توان استدلال کرد که گزینه دیگری وجود نداشت. در نتیجه، نه تنها مسلمانان بلکه هر جامعه‌ای از جمله سینهالی‌ها آسیب دیدند. به همین دلیل است که اکنون با آگاهی ناشی از بیداری آرگالایا، درک این موضوع ایجاد شده است که آن سیستم باید کنار گذاشته شود و یک سیستم جدید معرفی گردد. زمانی که یک نسل جدید از جامعه اکثریت تصمیم گرفته است که به‌دنبال یک نظم جدید برود، آیا مسلمانان باید همچنان به قدیمی‌ها چسبیده باقی بمانند؟
انتخابات عمومی ۱۴ نوامبر، رأی‌دهندگان را با انتخابی میان ادامه نظم قدیم با صاف کردن لبه‌های تیز آن که توسط رانیل ویکرمسینگه و ساجیت پریماداسا پیشنهاد شده است یا ایجاد یک نظم جدید که توسط آنورا کومارا دیسانایاکه و NPP او رهبری می‌شود، روبه‌رو می‌کند. مسلمانان باید این موضوع را درک کنند که مگر آنکه NPP با اکثریتی قابل قبول پیروز شود، در غیراینصورت حامیان نظم قدیم هر ترفندی را به کار خواهند بست تا تلاش‌های ریاست‌جمهوری آنورا کومارا دیسانایاکه را تخریب کنند. به همین دلیل است که از جامعه مسلمانان درخواست می شود که برخلاف جریان آرگالایا اقدام نکنند و با آن همراه شوند تا به هدف هماهنگی قومی، رونق اقتصادی و عدالت دست یابند.
در پایان و در قالب یک نظر شخصی، اجازه دهید آنچه را که سه روز پیش در ملبورن، استرالیا رخ داد گزارش کنم. جامعه مسلمانان سریلانکا در ملبورن یک گردهمایی برگزار کرد تا افتتاح شاخه استرالیای انجمن جهانی مسلمانان سریلانکا که پنج سال پیش آغاز شده بود، را جشن بگیرد. من برای سخنرانی در این تجمع دعوت شدم و در روز دوم بحث گروهی کوچکی در مورد برنامه عملیاتی این گروه برگزار شد. نتیجه این بحث دلگرم‌کننده بود. به‌جای تمرکز معمول بر یافتن راه‌حل‌هایی برای مشکلات مسلمانان در داخل کشور و جستجو برای تأمین مالی برای حل آن مشکلات، به این موضوع پی بردند که باید مسئولیت دولت جدید در پیشبرد توسعه ملی را مشترکا به دوش کشید. هدف این است که پیش از آنکه افراد یا گروه‌ها شروع به مطالبه سهم بیشتری برای خود کنند، ثروت، منابع یا رفاه کلی کشور رشد یا گسترش یابد. این رویکرد قابل تحسین است زیرا نشان داد که مسلمانان مهاجر ابتدا به کشور مادری خود عشق می ورزند و آماده‌اند با دولت حاکم همکاری کنند تا به حل مشکلات جامعه خود بپردازند. این اشتراک بار مسئولیت کاملاً متفاوت از اهداف محدود سیاست‌های هویتی است.
دولت NPP دوران جدیدی را آغاز خواهد کرد و مهاجرین سریلانکایی بطور قطع از دولت برای معرفی نظام جدید پشتیبانی خواهند کرد.
https://www.colombotelegraph.com/index.php/an-appeal-to-muslim-voters/
نظر شما