جوی‌دیپ سرکار و آپارنا باتاچاریا در مقاله ای با عنوان «واقعیت خشونت جنسیتی در بنگال غربی» به بررسی خشونت علیه زنان در بنگال غربی می‌پردازند، جایی که علی‌رغم ادعاها درباره امن‌ترین مکان برای زنان، آمار خشونت جنسی به شدت نگران‌کننده است[۱].

جوی‌دیپ سرکار و آپارنا باتاچاریا به کاهش امنیت زنان اشاره می کنند و می نویسند که در بازه زمانی اوت تا نوامبر ۲۰۲۳، ۴۲ مورد تجاوز، قتل و خشونت جنسی شدید گزارش شده است. این موارد باعث اعتراضات گسترده‌ای شده اما تغییر معناداری در وضعیت ایجاد نکرده است. خانواده‌ها برای حفاظت از زنان و دختران خود مجبور به صرف هزینه‌های اضافی و تغییر سبک زندگی شده‌اند. مثلاً، خانواده‌ای برای همراهی دخترشان در کلاس‌های تقویتی هزینه حمل‌ونقل بیشتری پرداخت می‌کنند.

نویسندگان بر مشکلات سیستم قضایی و پلیس تاکید می کنند و می نویسند که تأخیر در روند قانونی، فشار بر خانواده‌های قربانی برای پس گرفتن شکایات و مداخلات سیاسی از مشکلات جدی است. همچنین نسبت پایین پلیس به جمعیت و کمبود افسران زن (۹ درصد در مقابل میانگین ملی ۱۲ درصد) به این مشکلات دامن زده است.

مطالعات نشان داده که آمار رسمی اداره ملی سوابق جرم و جنایت [۲] (NCRB) از میزان خشونت علیه زنان در بنگال غربی به دلیل سوگیری در گزارش‌دهی، کاهش یافته است. داده‌های بررسی ملی سلامت خانواده[۳] NFHS همچنان نشان‌دهنده نزدیکی نرخ خشونت در این ایالت به میانگین ملی است.

جوی‌دیپ سرکار و آپارنا باتاچاریا به نقش سیاست و حاکمیت اشاره می کنند که رهبران سیاسی به جای تمرکز بر توسعه، از شبکه‌های جنایتکار برای حفظ قدرت خود استفاده می‌کنند. بسیاری از موارد خشونت توسط افراد وابسته به حزب حاکم[۴] (TMC) صورت گرفته است.

تضاد در سیاست‌های توانمندسازی زنان نیز از نکاتی است که به آن پرداخته اند. در حالی که طرح‌های دولتی مانند Lakshmir Bhandar  و  Kanyashree  برای حمایت مالی و آموزشی زنان اجرا شده‌اند، این برنامه‌ها به جای رفع نابرابری‌های ساختاری، تنها تأثیرات مالی را کاهش داده‌اند.

نمونه‌هایی از جنایات اخیر شامل تجاوز به کودکان، قتل دختران نوجوان، و تجاوز گروهی به زنان در شرایط وحشیانه بوده است. این حوادث موجی از خشم عمومی را برانگیخته است.

https://thewire.in/rights/beyond-the-claim-of-safest-place-for-women-the-reality-of-gender-violence-in-west-bengal