یک از آخرین متون رسمی و جدی که پاپ فرانسیس از خود برجای گذاشت، بیانیه اعلام سال مقدس مسیحی یا همان جوبیلی بود با عنوان(لاتین) SPES NON CONFUNDIT که  بسیار مفصل و جامع به بیانیه عالی ترین مقام مسیحی جهان بدل شد.این پیام  ابعاد فردی، خانوادگی و اجتماعی مختلفی را به مخاطبانش عرضه می دارد اما حاوی مضامین ضد استعماری شگرف، ناقد قدرت های بزرگ و موجد راه حل های جهانی برای پایان بخشی به بحران های عینی و واقعی جهان معاصر، خشونت، فقر و جنگ می باشد.این پیام که به نوعی شرح شعار اصلی سال جوبیلی و صادر شده توسط شخص فرانسیس بود، با این عنوان صادر و منتشر گردید:

 به معنای امیدوار/مومن، مایوس نمی شودSPES NON CONFUNDIT

 اعلامیهBULL OF INDICTION

 سال مقدسOF THE ORDINARY JUBILEE
OF THE YEAR 2025

 فرانسیسFRANCIS
 اسقف رمBISHOP OF ROME
 خادم خادمان خداوندSERVANT OF THE SERVANTS OF GOD

برای همه کسانی که این نامه را می خوانندTO ALL WHO READ THIS LETTER
 قلبی سرشار از امید، مسئلت دارمMAY HOPE FILL YOUR HEARTS

این پیام مهم 24 ماده و دارد و به موضوعات مختلفی اختصاص پیدا کرده اما در چند بند، وی به ریشه های تمدنی و ساختاری بحران های کنونی و ناامیدی مردم جهان می پردازد که بر همین اساس، و سایر مواضع او در حمایت از مظلومان، جنگ زدگان، مهاجران و فقرا در سال های اخیر مورد نقد و بی مهری های فراوان بود.به گوشه هایی از ماده 13، 15 و 16 این بیانیه که در خصوص نظم موجود جهان در نسبت با امید و ناامیدی محرومان است دقت کنید:

13/برای مهاجرانی که در جستجوی زندگی بهتر برای خود و خانواده‌ وطن خود را ترک می‌کنند، نیز بارقه های امید وجود دارد. انتظارات آنها نباید با تعصب و طرد شدن ناامید شود. روحیه پذیرش و استقبال  که هرکسی را با احترام به کرامت او ...، باید با احساس مسئولیت همراه باشد، مبادا کسی از حق زندگی با عزت محروم شود. برای تبعیدشدگان، آوارگان و پناهندگانی که تنش های بین المللی آنها را مجبور به مهاجرت به منظور اجتناب از جنگ، خشونت و تبعیض می کند، باید امنیت و دسترسی به شغل و آموزش تضمین شود، ابزاری که آنها برای یافتن جایگاه خود در یک بافت اجتماعی جدید نیاز دارند.

 پاپ فرانسیس مانند دیگر اقران خود فقط به بخشش، خیریه،صدقات و نذورات توصیه نمی کرد، وی امید فراگیر برای مردم وصلح پایدار را در گرو رفع  ساختاری فقر و پایان واقعی استعمار می دانست

15/ از صمیم قلب برای میلیاردها فقیر و نیازمند که اغلب فاقد وسایل ضروری زندگی هستند، امید مسئلت دارم. قبل از موج دائمی اشکال جدید فقر، به راحتی می توانستیم درماندگی و بیچارگی را حس کنیم؛ با این حال،  نباید چشمان خود را بر روی موقعیت های دراماتیکی که اکنون در اطراف خود با آن مواجهیم، نه صرفا در بخش های خاصی از جهان، ببندیم، هر روز با افرادی که مسکینند یا فقیرشده اند مواجه می شویم. آنها حتی ممکن است همسایه نزدیک ما باشند. اغلب آنها بی خانمان هستند یا غذای کافی برای روز ندارند. آنها از طرد و شدت بی تفاوتی رنج می برند. این رسوایی است که در دنیایی که منابع عظیمی دارد و عمدتاً به تولید سلاح اختصاص داده شده است، فقرا همچنان اکثریت جمعیت کره زمین،یعنی میلیاردها نفر هستند. این روزها در مباحث سیاسی و اقتصادی بین المللی از آنها یاد می شود، اما اغلب این تصور وجود دارد که مشکلات آنها به عنوان یک ایده بدون اولویت به آینده موکول می شود، به عنوان امری غیر تکلیفی(لطف قدرت ها به فقرا) و مساله ای در حاشیه کارها! در واقع، هنگامی که به دستورکارهای اصلی رسیدگی می شود و کارها انجام می شود، در انتهای انبوهی از مسائل می مانند». [7] فراموش نکنیم: فقرا همیشه قربانی هستند، نه مقصر: توسل به امید(ضروری است)

16/ این رویداد و سال، با تکرار پیام دیرینه انبیا به  یادمان می آورد که نعمت ها و منابع زمین برای عده معدودی ممتاز نیست، بلکه برای همه است. ثروتمندان باید سخاوتمند باشند و روی خویش از چهره برادران و خواهران نیازمند برنگردانند. در این شرایط من به ویژه به کسانی که آب و غذا ندارند فکر می کنم: گرسنگی یک رسوایی است، زخمی باز بر بدن انسانیت ما، و همه ما را به یک وارسی جدی در وجدان بشری فرا می خواند. تکرار می کنم که "با پولی که صرف تسلیحات و سایر هزینه های نظامی می شود، اجازه دهید یک صندوق جهانی ایجاد کنیم که بالاخره بتواند به گرسنگی پایان دهد و به توسعه در فقیرترین کشورها کمک کند، تا شهروندان آنها به موقعیت های خشونت آمیز یا متوهمانه دچار نشوند، یا مجبور نباشند در جستجوی زندگی آبرومندانه تر کشورهای خود را ترک کنند.

یکی دیگر از مطالبات صمیمانه ای که در پرتو جشن آتی(سال مقدس) انجام خواهم داد، خطاب به کشورهای ثروتمندتر است.

من از آنها می خواهم که بار سنگین بسیاری از تصمیمات گذشته خود را بپذیرند و تصمیم بگیرند که بدهی های کشورهایی را که هرگز قادر به بازپرداخت آنها نیستند ببخشند. این بیش از آنکه به لطف و بخشش مربوط شود، به امرعدالت مربوط است. امروزه  شکل جدیدی از بی‌عدالتی که به طور فزاینده‌ای به آن پی می‌بریم، جدی‌تر می‌شود، یعنی «یک مطالبه و بدهکاری زیست‌محیطی»  که به‌ویژه بین شمال و جنوب ، وجود دارد که به عدم تعادل تجاری با تأثیرات بر محیط‌زیست و استفاده نامتناسب از منابع طبیعی توسط برخی کشورها در دوره های زمانی طولانی. [9]  مربوط است همانطور که کتاب مقدس تعلیم می دهد، زمین از آن خداوند است و همه ما در آن به عنوان «مهمانی موقت و مستأجر» ساکن هستیم (لاویان 25:23). اگر واقعاً می‌خواهیم راهی برای صلح در جهان خود فراهم کنیم، بیایید خود را متعهد کنیم که علل دوردست بی‌عدالتی را جبران کنیم، بدهی‌های ناعادلانه و پرداخت نشدنی را تسویه کنیم، و گرسنگان  جهان را سیر کنیم

منبع: https://www.vatican.va/content/francesco/it/bulls/documents/20240509_spes-non-confundit_bolla-giubileo2025.html