معرفی مراکز:
انستیتو علمی پژوهشی میراث فرهنگی و طبیعی روسیه به نام د.س لیخاچف
انستیتو میراث فرهنگی، یک مرکز تحقیقاتی پیشرو برای مطالعه میراث فرهنگی و طبیعی، توسعه روش‌های حفظ و استفاده از آن و انجام تحقیقات در مورد وضعیت و توسعه فرهنگ، در سال 1939 تأسیس شد.
از اکتبر ۱۹۴۸، با تصمیم شورای کمیسرهای خلق اتحاد جماهیر شوروی، این انستیتو شروع به توسعه روش‌های علمی برای حفاظت از اشیاء تاریخی و فرهنگی، مرمت و تعیین اصالت آنها کرد؛ گنجاندن بناهای معماری در سیستم‌های موزه‌ای آغاز شد. در سال ۱۹۴۹، دوره‌های آموزشی پیشرفته در انستیتو آغاز به کار کرد.
در سال ۱۹۵۵، به انستیتو تحقیقاتی موزه‌شناسی تغییر نام داد.
در سال ۱۹۶۶، به عنوان انستیتو تحقیقاتی موزه‌شناسی و حفاظت از بناهای تاریخی و فرهنگی وزارت فرهنگ شناخته شد. نیاز به معرفی یک زمینه فرهنگی گسترده در تجزیه و تحلیل اشیاء میراث فرهنگی، انستیتو را مجبور کرد تا مسیرهای خود را در حوزه‌های موضوعی وسیع‌تری جستجو کند. در همین راستا، در سال ۱۹۶۹، به انستیتو تحقیقاتی فرهنگ تغییر نام داد.
این انستیتو علمی و پژوهشی مطابق با مصوبه دولت فدراسیون روسیه مورخ ۱۳.۰۴.۱۹۹۲ شماره ۲۴۱ «درباره تأسیس انستیتو تحقیقاتی روسیه در زمینه میراث فرهنگی و طبیعی» و دستور وزارت فرهنگ و گردشگری فدراسیون روسیه مورخ ۱۷.۰۴.۱۹۹۲ شماره ۴ تأسیس شد.
دامنه تحقیقات از آن پس به طور قابل توجهی گسترش یافت و کل حوزه فرهنگی - از موزه‌ها و اماکن میراث فرهنگی گرفته تا سینما، تلویزیون و فناوری‌های جدید اطلاعات، از مطالعات تاریخ محلی و فولکلور گرفته تا خلاقیت هنری و زندگی فرهنگی مردم - را در بر گرفت. مهمترین حوزه فعالیت تا آن زمان تهیه «دایره‌المعارف موزه»، یک نشریه مرجع علمی شناخته شده بود که در سال ۲۰۰۱ منتشر شد.
تأسیس انستیتو میراث فرهنگی با نیاز به پشتیبانی علمی از سیاست فرهنگی دولت و برنامه‌های منطقه‌ای برای حفظ و استفاده از میراث ملی مطابق با کنوانسیون یونسکو در مورد حفاظت از میراث فرهنگی و طبیعی جهان (1972) مرتبط بود. این انستیتو به یک مرکز علمی و پژوهشی شماره یک دولتی علمی علوم انسانی تبدیل شد که توسط دولت فدراسیون روسیه در دوره مدرن تاریخ ملی ایجاد گشت.
تاریخچه آن ارتباط نزدیکی با کار «بنیاد فرهنگی شوروی» دارد که در اواخر دهه ۱۹۸۰ ایجاد شد و تحت رهبری د.س. لیخاچف فعالیت می‌کرد. کارکنان این انستیتو را متخصصانی تشکیل می‌دادند که در کار شورای سرزمین‌های منحصر به فرد بنیاد فرهنگی شوروی شرکت داشتند.
انستتیو تحقیقاتی میراث فرهنگی و طبیعی روسیه به نام لیخاچف بر اساس انستیتو مرکزی مطالعات پیشرفته مدیران و کارگران خلاق در فرهنگ و شورای علمی و روش‌شناختی حفاظت از بناهای تاریخی و فرهنگی وزارت فرهنگ و گردشگری فدراسیون روسیه تشکیل گردید.
از سال‌های نخست فعالیت خود، تیم علمی انستیتو میراث، مسائل مربوط به ایجاد نظریه و روش‌شناسی حفظ و استفاده از میراث فرهنگی و طبیعی را طرح و حل کرد، برنامه‌های پیچیده منطقه‌ای حفاظت از میراث را تدوین نمود، بر روی مسائل تشکیل سیستم سرزمین‌های ویژه حفاظت‌شده، از جمله ذخایر موزه‌ای، موضوع استفاده توریستی از اماکن میراثی، پشتیبانی نقشه‌برداری از حوزه میراث کار کرد. توجه زیادی به تحقیقات میراث باستان‌شناسی و طبیعی، تاریخ محلی، مضامین نظامی-تاریخی مبذول شد. در سال ۱۹۹۲، گروه اکتشافی مجتمع دریایی قطب شمال از زیرمجموعه مؤسسه مطالعات فرهنگی روسیه به انستیتو میراث منتقل گردید.
موسسه میراث همچنین شامل دو شعبه است؛ شعبه سیبری واقع در اومسک (از سال ۱۹۹۳) و شعبه جنوبی واقع در کراسنودار (از سال ۲۰۱۲).
۳۰ مه ۲۰۱۴، با تصمیم شورای سران کشورهای مستقل مشترک المنافع، به انستیتو میراث، جایگاه یک سازمان ویژه کشورهای عضو مستقل مشترک المنافع در زمینه حفاظت از میراث جهانی اعطا شد.
۳ ژوئیه ۲۰۱۴، جلسه شورای روابط بین قومی تحت ریاست جمهوری فدراسیون روسیه برگزار شد. موضوع اصلی این جلسه نقش فرهنگ و آموزش در تقویت وحدت و هماهنگی، آموزش مدنی و میهن پرستانه جوانان بود. رئیس جمهور فدراسیون روسیه، ولادیمیر پوتین، در سخنرانی خود گفت: «البته، در حال حاضر در مدرسه لازم است که به جوانان دانش بیشتری در مورد ثروت تاریخی، فرهنگی و طبیعی روسیه داده شود. این شاید راه اصلی پرورش عشق به سرزمین مادری و تمایل به مفید بودن برای آن باشد.»
اهداف انستیتو:
هدف اصلی انستیتو میراث، سازماندهی و انجام تحقیقات علمی بنیادی، کاربردی و تجربی در زمینه‌های زیر است:
— میراث فرهنگی و طبیعی؛
— مطالعات فرهنگی؛
— سیاست فرهنگی؛
— موزه‌شناسی؛
— تاریخ محلی؛
— روابط قومی-فرهنگی، بین قومی و بین مذهبی در فدراسیون روسیه.
اهداف کلیدی استراتژیک مؤسسه میراث مطابق با «مبانی سیاست فرهنگی دولت:
— انجام تحقیقات بنیادی و کاربردی در مورد نقش میراث در تقویت هویت مدنی؛
— انجام تحقیقات بنیادی و کاربردی در زمینه پدیدارشناسی میراث اجتماعی-فرهنگی، مطالعه نقش میراث در انتقال نسلی به نسل ارزش‌ها و هنجارها، سنت‌ها، آداب و رسوم و الگوهای رفتاری سنتی برای تمدن روسیه؛
— انجام تحقیقات بنیادی و کاربردی در زمینه حفظ میراث تاریخی، فرهنگی و طبیعی برای استفاده از آن در تربیت و آموزش شهروندان؛
— انجام تحقیقات بنیادی و کاربردی در مورد نقش میراث در فرآیند هنری مدرن و فعالیت اجتماعی-فرهنگی، در تحقق پتانسیل خلاقانه فرد.
اصول اصلی کار انستیتو:
— تمرکز بر درک گسترده از میراث به عنوان بازتابی از تجربه تاریخی تعامل بین انسان و طبیعت. این امر مستلزم گنجاندن نه تنها بناهای تاریخی، فرهنگی و طبیعی غیرمنقول و منقول، بلکه اشیاء فرهنگ سنتی زنده، فناوری‌های سنتی، اشکال تثبیت‌شده تاریخی اقتصاد و مدیریت طبیعت و چشم‌انداز فرهنگی در دسته میراث است.
— در نظر گرفتن میراث به عنوان یک شکل‌گیری سیستمی که در آن اشیاء میراثی منفرد بدون ارتباط با یکدیگر و خارج از محیط زیست قابل حفظ نیستند. در این حالت، نه تنها بناهای تاریخی منفرد، بلکه کل محیط تاریخی، فرهنگی و طبیعی نیز به موضوع حفاظت تبدیل می‌شوند. در عین حال، بر وحدت و رابطه نزدیک بین میراث فرهنگی و طبیعی تأکید می‌شود.
— اولویت رویکرد فضایی به حفاظت از میراث. هدف اصلی حفاظت و استفاده، قلمروها هستند - از کل کشور گرفته تا شهرها، روستاها، املاک، پارک‌های ملی، قلمروهای تاریخی و فرهنگی. در عین حال، مفهوم قلمرو دلالت بر تمام تنوع بناهای تاریخی، فرهنگی و طبیعی، مجموعه‌ها، مناظر موجود در آن و همچنین اشکال سنتی فعالیت‌های اجتماعی-فرهنگی و اقتصادی دارد که تا به امروز باقی مانده‌اند؛
— بررسی فعالیت‌های مربوط به حفاظت و استفاده از میراث به عنوان بخشی ارگانیک از مجموعه فرآیندهای اجتماعی-فرهنگی، اجتماعی-اقتصادی، سیاسی و زیست‌محیطی مدرن.
بخش آموزش:
انستتیو علمی پژوهشی میراث فرهنگی و طبیعی روسیه به نام لیخاچف پرسنل بسیار ماهر را در برنامه‌های آموزش عالی آموزش می‌دهد - برنامه‌هایی برای آموزش پرسنل علمی و علمی-آموزشی در مقاطع تحصیلات تکمیلی دارد.
بر اساس تخصص‌های علمی:
– نظریه و تاریخ فرهنگ، هنر؛
– موزه‌شناسی، حفاظت و مرمت اشیاء تاریخی و فرهنگی.
آموزش به صورت تمام وقت و بر اساس بودجه و خارج از بودجه انجام می‌شود.
بخش‌های انستیتو:
تحقیقات بنیادی / موزه‌شناسی و طراحی موزه / میراث فرهنگی / مطالعات منطقه‌ای/ میراث ناملموس / میراث قطب شمال / برنامه‌های توسعه گردشگری / نقشه‌برداری
رئیس انستیتو ولادیمیر آریستارخوف است.
در بخش میراث ناملموس؛ کارکنان انستیتو میراث، تحقیقات علمی با هدف حفظ، استفاده و ترویج میراث فرهنگی ناملموس فدراسیون روسیه انجام می‌دهند.
مطابق با قانون فدرال 20 اکتبر 2022 شماره 402-FZ «درباره میراث قومی-فرهنگی ناملموس فدراسیون روسیه»، انستیتو میراث در این زمینه موارد زیر را انجام می‌دهد:
- توسعه فناوری‌های جدید برای حفظ و استفاده از اماکن میراث فرهنگی در مناطق به عنوان یک عامل استراتژیک در تضمین حاکمیت فرهنگی روسیه؛
-اثبات علمی ایجاد مبانی حقوقی و سازمانی برای تضمین هویت فرهنگی همه مردم و جوامع قومی فدراسیون روسیه و حفظ تنوع قومی-فرهنگی و زبانی؛
- تمرکز بر تحولات علمی با هدف بهبود سازوکارهای حفظ، استفاده و رواج فرهنگ عامیانه سنتی در مناطق فدراسیون روسیه؛
- توسعه و اجرای پروژه علمی و آموزشی «میراث زنده خاطره»، که دهمین سالگرد آن در آوریل 2024 جشن گرفته شد؛
«دایره‌المعارف میراث فرهنگی ناملموس روسیه» در این عرصه در سال 2022 منتشر شد.
از محققان ارشد این بخش:
داریا یاکوولونا رومانووا — محقق ارشد، رئیس مرکز میراث خانوادگی و قبیله‌ای انستیتو تحقیقاتی روسیه برای میراث فرهنگی و طبیعی به نام لیخاچف، دارای دکترا در مطالعات فرهنگی. نویسنده و متصدی پروژه‌های علمی و آموزشی
برخی از آخرین مقالات و کتب وی:
رومانووا، د.ی، «میراث فرهنگی و تاریخی طایفه و خانواده به عنوان یکی از حوزه‌های اولویت‌دار سیاست فرهنگی دولت روسیه» / «مجله فرهنگی»، 2018/3.
رومانووا، د.ی، «فضای اجتماعی-فرهنگی حافظه خانوادگی و طایفه‌ای» / «سوالات مطالعات فرهنگی»، 2018.
رومانووا، د.ی، «ظرفیت فرهنگی میراث خانوادگی و طایفه‌ای» / «مجله فرهنگی»، 2019/1 (35).
رومانووا، د.ی، «نقش حافظه قبیله‌ای در حفظ هویت فرهنگی» / «مطالعات فرهنگی» 2019/4 (38)
رومانووا، د.ی، «قبیله و خانواده در زمینه درگیری‌های تمدنی جهانی/تمدن روسیه در درگیری‌های جهانی: معانی تاریخی و معنوی»: مجموعه مطالب از کنفرانس‌های علمی برگزار شده توسط انستیتو میراث و انستیتو مطالعات تاریخی روسیه تحت نظارت انجمن فرهنگی بین‌المللی سن پترزبورگ در سال‌های 2018-2019. انستیتو میراث، 2020. — 357 صفحه.
رومانووا، د.ی، «فرهنگ حافظه خانوادگی و قبیله‌ای: مسائل مربوط به تحقق // مبانی معنوی جهان اسلاو. پیروزی بزرگ 1945»، مجموعه مقالات پنجمین مجمع بین‌المللی کلیسا-عمومی و علمی-آموزشی، مسکو، 31 اکتبر 2019.
وی دارای نشان انستیتو میراث به خاطر سهمش در توسعه علوم فرهنگی و میراث فرهنگی است.
منبع:
نظر شما