مراسم و آیین های شگفت انگیز در هندوستان 4 - آگوری ها، فرقه‌ای عجیب
آگوری ها، به گروهی از پیروان شیوا گفته می‌شود که معتقدند تمامی ویژگی‌ها مانند علم و قدرت به طور مطلق در شیوا وجود دارد. این گروه، روح هر انسانی را شیوا و دارای خصائص مطلق می‌دانند که به وسیله‌ی هشت خصلت نامناسب (آستاماهاپاسا (astamahapasa)) مانند نیروی جنسی، خشم، طمع، وسواس، ترس، شرم و نفرت به بند کشیده شده است. این گروه تمامی تلاششان این است که به وسیله مبارزه با این هشت خصلت، روح شیوایی را آزاد نموده، به ویژگی‌های نامنتهی دست پیدا نمایند؛ به طور مثال سوزاندن را راه مبارزه با ترس، آزادی نیروی جنسی را راه مبارزه با نیروی جنسی، لخت بودن را راه مبارزه با شرم و ... می‌دانند.
این گروه اگر چه شباهت‌هایی به مرتاضان کاپالیا (kapalika) دارند که در قرون وسطی در کشمیر زندگی می‌کردند اما به طور قطع معلوم نیست از وارثان آنان به شمار آیند.
این گروه در کنار محل سوزاندن مردگان زندگی کرده و استخوان آنان را محل استراحت خود، جمجمه آنان را ظرفی برای نوشیدن و باقی مانده اجساد آنان را به عنوان غذا مصرف نموده، بر این باورند که این کار به آنان نیرو ماورایی خواهد بخشید و به گفته خودشان با آنها ارتباط برقرار می کنند.
شاید چنین باوری از این جهت باشد که این جسم حامل روح شیوایی بوده است. این گروه علاوه بر استفاده از باقی مانده اجساد، الکل و حشیش نیز مصرف نموده، حتی به نوشیدن پیشاب نیز مبادرت می‌ورزند. این گروه به طور معمول خود را با خاکستر مردگان می‌پوشانند و معتقدند که این عمل آنان را جوان نگاه می‌دارد. فرقه آگوری الهه کالی را تقدیس می‌کنند.
جمع کثیری از هندوان با این فرقه مخالف بوده، اما برخی نیز برای آنان مقام شفادهی افراد مریض را قائل هستند و در توجیه این مطلب می‌گویند این افراد توانایی رفع آلودگی و مریضی را از این افراد دارند.
افراد معتقد به این باور را می توان در بنارس به آسانی از روی مو های بلند و گوریده شان و همچنین لباس های آغشته به خاکستر آنها تشخیص داد. بسیاری از مردم بر این باورند که آنها صاحب قدرت سحر و جادو و همچنین ارتباط با ارواح هستند به همین خاطر مورد احترام آمیخته با ترس قرار می‌گیرند. عامل ارتباط مردم با این گروه، بیشتر بخاطر پیشگویی‌هایی است که آنان انجام می‌دهند.
پیروان و اقوام این فرقه با ظاهر های متفاوت از سایر پیروان مثل: هندو ها، سیک ها، جین ها، مسلمانان و غیره قابل شناسایی می‌باشند. این راهبان از ترکیبی از ماری‌جوانا، الکل و مراقبه برای رسیدن به حالت تعلیق خود استفاده می‌کنند تا بتوانند خود را به شیوا - یکی از خدایان هندو- نزدیک‌تر کنند.
اعضای قبیله آگوری همچنین فکر می‌کنند که اگر خود را بدون هیچ پیش‌داوری در معرض مسائلی که دیگران تابو و آزاردهنده می‌دانند قرار دهند، می‌توانند در مسیر رسیدن به پیشگویی و آینده نگری قدم بردارند. آنها در محل‌های مرده سوزی زندگی می‌کنند، جایی که گفته می‌شود «لرد شیوا» و خدای «کالیما» در آنجا زندگی می‌کنند. تغذیه آنها از بقایای چیزهایی است که دیگران در آنجا پرتاب می‌کنند. در واقع مرگ و فرسایش این راهبان را احاطه کرده است. طایفه‌ی آگوری از متعلقات دنیوی اجتناب می‌کنند و اغلب برهنه راه می‌روند. منطق آنها نیز دوری از زندگی مادی و زمینی است و آنها تمایل دارند بدن را در خالص‌ترین شکلش به نمایش بگذارند.
آگوری‌ها پیشینه خود را به قرن ۱۷ میلادی و به شخصی به نام «بابا کینارام» می‌رسانند. گفته می‌شود که او ۱۷۰ سال عمر کرد. نکته ای که خوب است در مورد شهرهای مقدس هند به خصوص «بنارس» گفته شود این است که این گونه شهرها محل مناسبی برای همه گردشگران نیست. زیرا با توجه به باور هندوان، کسانی که به این شهرها می‌آیند با هدف دل کندن از دنیا و ناپاکی‌ها و توجهات معنوی به این سفر آمده‌اند لذا امکانات رفاهی، در حداقل قرار دارد و بسیاری از اعمالی که در آن جا انجام می‌شود برای یک غیر هندو غیر قابل فهم و شاید غیر قابل باور باشد. لذا علاقه‌مندانی که قصد سفر به این گونه شهرها را دارند حتما این نکته را در نظر داشته و خود را برای مشاهده مسائل غیر منتظره و سختی‌ها و دشواری‌های چنین سفری آماده نمایند.
منابع:
نظر شما