ماهتاب هندی و رد پای فارسی؛ میراث ادبی باچپایی

آمبیکا پراساد باچپایی (واجپایی) استاد زبان هندی، نویسنده، سردبیر و محقق برجسته هندی بود که در تاریخ 30 دسامبر 1880 در شهر کانپور، ایالت اوتار پرادش متولد شد. تحصیلات ابتدایی خود را در کانپور گذراند و سپس به دلیل علاقه فراوان به زبان هندی، در این رشته ادامه تحصیل داد. پس از فارغ‌التحصیلی، سردبیری روزنامه‌های بانگواسی و بهاراتمیترا را بر عهده گرفت که بین سال‌های 1911 تا 1919 در کلکته منتشر می‌شدند و از سال 1920 تا 1930 نیز سردبیر روزنامه سواتانترا بود. در همین دوران، بین سال‌های 1904 تا 1919 کتاب مهمی با عنوان هندی کامودی را نوشت که دستور زبان هندی را به صورت آکادمیک تدوین می‌کرد.

ماهتاب هندی و رد پای فارسی؛ میراث ادبی باچپایی

آمبیکا پراساد باچپایی (واجپایی) استاد زبان هندی، نویسنده، سردبیر و محقق برجسته هندی بود که در تاریخ 30 دسامبر 1880 در شهر کانپور، ایالت اوتار پرادش متولد شد. تحصیلات ابتدایی خود را در کانپور گذراند و سپس به دلیل علاقه فراوان به زبان هندی، در این رشته ادامه تحصیل داد. پس از فارغ‌التحصیلی، سردبیری روزنامه‌های بانگواسی و بهاراتمیترا را بر عهده گرفت که بین سال‌های 1911 تا 1919 در کلکته منتشر می‌شدند و از سال 1920 تا 1930 نیز سردبیر روزنامه سواتانترا بود. در همین دوران، بین سال‌های 1904 تا 1919 کتاب مهمی با عنوان هندی کامودی را نوشت که دستور زبان هندی را به صورت آکادمیک تدوین می‌کرد. مقاله مشهور او با عنوان تأثیر فارسی بر هندی نیز به‌طور گسترده شناخته شد و جایگاه علمی او را تثبیت کرد. انجمن ادبی ساهیتیا ساملان در شهر کاشی، به پاس خدمات او به زبان هندی، وی را به عنوان رئیس خود منصوب کرد.

او علاوه بر فعالیت‌های علمی، در عرصه اجتماعی و سیاسی نیز حضوری فعال داشت. عضویت در شورای قانونگذاری ایالت اوتار پرادش بخشی از کارنامه او بود. در جریان جنبش عدم همکاری در سال 1921، همراه با چیتارانجان داس، مولانا ابوالکلام آزاد و سوبهاش چاندرا بوز دستگیر شد و مدتی در زندان ریاست جمهوری و سپس زندان مرکزی زندانی بود. همچنین ریاست جلسات ساملان ناگپور (1913) و ساملان کایاستا در کانپور (1930) را بر عهده داشت. در سال 1928 به عضویت کمیته آزمون ورودی زبان هندی در دانشگاه کلکته درآمد و تا سال 1930 فعالیت کرد. در سال 1931 ریاست بیست‌وششمین نشست انجمن زبان هندی ساهیتیا ساملان در شهر کاشی را بر عهده داشت و در سال 1944 نیز ریاست کنفرانس روزنامه‌نگاران سراسر هند در کانپور را پذیرفت.

به پاس خدمات گسترده‌اش به زبان هندی، عنوان دکتری افتخاری از سوی Sahitya Sammelan به او اعطا شد. او در تاریخ 21 مارس 1968 در شهر لاکنو درگذشت و میراثی ارزشمند از خود به جای گذاشت.

از مهم‌ترین آثار او می‌توان به هندی کامودی، هندی پارسی کا پرابهاو (تأثیر زبان فارسی بر زبان هندی)، شیکشا، هندوستانی کی راجیا کالپانا، ساماچار پت کالا و دیگران و  Abhinav هندی Vyakaran اشاره کرد. این آثار نه تنها در زمان خود تأثیرگذار بودند بلکه همچنان در مطالعات زبان و ادبیات هندی اهمیت دارند.
کتاب وی با عنوان Persian-Influence-On-Hindi در این نشانی قابل دستیابی است:

https://archive.org/details/dli.calcutta.10470

کد خبر 25619

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
3 + 1 =