در غروب روز چهارشنبه، ۱۱ سپتامبر ۲۰۱۹ در سن ۸۳ سالگی در جاکارتا درگذشت و در باغ قهرمانان ملی با حضور رئیس جمهور جوکوی و تمام عاشقان او به خاک سپرده شد. یکی از مهم‌ترین چهره های اندونزی به رحمت خدا پیوست.

پروفسور دکتر بحرالدین یوسف حبیبی سومین رئیس جمهور اندونزی به مدت ۱.۴ سال و هفتمین معاون رئیس جمهور اندونزی به مدت ۲ ماه بود. وی در روز پنجشنبه، ۲۵ ژوئن ۱۹۳۶ در پَرِه پره، سولاوسی جنوبی متولد شد.

زندگی نامه حبیبی

نام کامل: بحر الدین یوسف حبیبی

نام معروف: حبیبی

دین: اسلام

سرگرمی: خواندن

تحصیلات:

- لیسانس: فنی مهندسی مکانیک دانشگاه فناوری باندونگ (ITB)

- فوق لیسانس: Rhenisch Wesfalische Tehnische Hochscule، آلمان

- دکترا: Rhenisch Wesfalische Tehnische Hochscule، آلمان

حرفه:

- معاون و مدیر فناوری در شرکت صنعتی هواپیمایی MBB (Messerschmitt-Bölkow-Blohm)

- رئیس تحقیقات و توسعه در تجزیه و تحلیل ساختاری هواپیما MBB

- رئیس بخش فناوری در صنعت هواپیماهای تجاری و نظامی در MBB

- هفتمین معاون رئیس جمهور اندونزی

- اولین وزیر تحقیقات و فناوری اندونزی

- سومین رئیس جمهور اندونزی

- و...

بیوگرافی کوتاه حبیبی

حبیبی از مادر جاوه ای و پدر ماکاساری متولد شد. در دوران کودکی، هوش و اشتیاق خود را در علم و فناوری، به ویژه فیزیک نشان داده بود.

به مدت شش ماه، در مهندسی مکانیک دانشگاه فناوری باندونگ (ITB) تحصیل کرد و در سال ۱۹۵۵ به آلمان رفت و در دانشگاه Rhenisch Wesfalische Tehnische Hochscule، تحصیلات خود را ادامه داد. وی تحصیلات مقطع لیسانس تا دکترای خود را با توجه به اینکه از خانواده ثروتمندی بود بدون دریافت بورسیه تحصیلی و با هزینه ای که از مادرش (خانم توتی مارینی، با توجه به فوت پدر ایشان)دریافت می‌کرد در آخن آلمان گذراند.حبیبی پس از ازدواج با دوست دبیرستانی خود (عینٌ بِستاری) در سال ۱۹۶۲ به ادامه تحصیل در مقطع دکترا ادامه داد. به دلیل وضعیت اقتصادی دشوار آن زمان و با توجه به فوت پدر ایشان، حبیبی مجبور شد برای پرداخت هزینه های تحصیل و همچنین خانواده خود سخت تلاش کند.

حبیبی در رشته طراحی و ساخت هواپیما تحصیل کرد. در سال ۱۹۶۵، وی سرانجام برنامه تحصیل دکترا را به اتمام رساند و مدرک دکترای خود را در رشته مهندسی با نمره عالی کسب کرد.

حرفه حبیبی جوان

پس از دریافت دکترای خود، او در شرکت صنعتی هواپیمایی MBB هامبورک(۱۹۶۵ تا ۱۹۶۹) به عنوان رئیس تحقیقات و توسعه در تجزیه و تحلیل ساختاری هواپیما مشغول به کار شد.

پس از آن در سال ۱۹۶۹ تا ۱۹۷۳ به عنوان رئیس بخش متدها و فناوری در صنعت هواپیماهای تجاری و نظامی در MBB فعالیت کرد.

بدلیل عملکرد و نبوغ خود، ۴ سال بعد در دوره ۱۹۷۳ تا ۱۹۷۸ به عنوان معاون و مدیر فناوری آن شرکت و نیز مشاور ارشد هیئت مدیره MBB در بخش فناوری در سال ۱۹۷۸ منصوب شد. او همچنین تنها مرد آسیایی بود که بر کرسی نفر دوم این شرکت هواپیمایی مشهور آلمانی نشست.

قبل از ورود به سن ۴۰ سالگی، حرفه حبیبی، به خصوص در طراحی و ساخت هواپیما بسیار برجسته بود. او در آلمان "مشهور" شد و از نظر مادی و فکری (علمی) توسط آلمانی ها به مقام شرافتمندی دست یافت.

در مدت اشتغال در MBB آلمان، حبیبی نتایج تحقیقات مختلف و تعدادی از تئوری های گوناگون در زمینه علم و فناوری در ترمودینامیک، ساخت و آیرودینامیک را ارائه داد. برخی از نظریه‌های کشف شده توسط وی در دنیای هوافضا مانند "عامل حبیبی" (Habibie Factor) ، "قضیه حبیبی" (Habibie Theorem) و "روش حبیبی" (Habibie Method) شناخته شده اند.

در سال ۱۹۶۸، حبیبی تعدادی از مهندسین اندونزیایی را به کار در صنعت هواپیماهای آلمان دعوت کرد. سرانجام حدود ۴۰ مهندس اندونزیایی با معرفی او توانستند در MBB مشغول به کار بشوند.

این کار او برای به دست آوردن مهارت و تجربه مهندسان اندونزیایی منظور شد تا روزی بتوانند به کشور برگردند و محصولات صنعتی هوا فضا، دریایی و زمینی را بطور مستقل بسازند.

و هنگامی که رئیس جمهور سوهارتو، ابن سوتوو را برای دیدار با حبیبی و دعوت به بازگشت به اندونزی به آلمان فرستاد، حبیبی بلافاصله موافقت کرد و از موضع و مقام بالای خود در آلمان چشم پوشی کرد.

این کار توسط حبیبی به منظور کمک به میهن عزیز در زمینه علم و فناوری بود. در سال ۱۹۷۴ و در سن ۳۸ سالگی، حبیبی به وطن بازگشت.

وی تا سال ۱۹۷۸ به عنوان مشاور دولت (مستقیماً تحت نظر رئیس جمهور) در زمینه فن آوری هواپیما و فناوری پیشرفته منصوب شد. با این وجود، از ۱۹۷۴ تا ۱۹۷۸، حبیبی با توجه به اینکه هنوز عنوان معاون رئیس و مدیر فناوری در MBB را داشت هنوز هم به آلمان سفر می کرد.

پس از انصراف از مقام عالی خود در شرکت هواپیمایی آلمان MBB در سال ۱۹۷۸، تمرکز خود را کاملا برای پیشرفت اندونزی گذاشت و از آن به بعد به عنوان وزیر تحقیقات و فناوری کشور و همچنین به عنوان رئیس آژانس تحقیقات و کاربرد فناوری و نیز رئیس شورای تحقیقات ملی منصوب شد.

زمان حکومت حبیبی

حبیبی پس از استعفای سوهارتو به دلیل سوء مدیریت در دوره نظم جدید که باعث بروز آشفتگی های مختلف و تجزیه اجتماعی تقریباً در تمام مناطق اندونزی شده بود شرایط ویژه ای را به دست آورد و بلافاصله پس از به دست آوردن قدرت، کابینه را تشکیل داد.

یکی از کارهای مهم او این بود که از صندوق بین المللی و جامعه کشورهای اهدا کننده برای پشتیبانی از برنامه های بهبود بخش اقتصادی، حمایت بگیرد. وی همچنین زندانیان سیاسی را آزاد و کنترل آزادی بیان و فعالیت‌های سازمانی را آسان تر کرد.

وی در دوره حکومت کوتاه خود موفق به ایجاد بنیادی محکم برای اندونزی شد که در طی آن قانون ضد انحصار یا قانون رقابت سالم، تغییراتی در قانون احزاب سیاسی و از همه مهم‌تر قانون استقلال منطقه ای را به وجود آورد.

با اجرای قانون استقلال منطقه ای، آشفتگی تجزیه اجتماعی که در دوره نظم جدید شکل گرفته بود، با موفقیت سرکوب شد و سرانجام در دوران رهبری رئیس جمهور سوسیلو بمبانگ یودهویونو تکمیل یافت. بدون قانون استقلال منطقه ای، مسلم بود که اندونزی همان سرنوشت اتحاد جماهیر شوروی و یوگسلاوی را متحمل می شد.

پس از دوره ریاست جمهوری، وی بیشتر در آلمان زندگی کرد. با این حال، در دوره ریاست جمهوری سوسیلو بابانگ یودهویونو، دوباره به عنوان مشاور رئیس جمهور فعال شد تا بر روند دموکراسی در اندونزی از طریق سازمان تاسیس شده وی "مرکز حبیبی"، نظارت کند.

برخی از سخنان وی:

- وقتی کسی به شما توهین می کند، این یک ستایش است که وقت زیادی را صرف فکر کردن در مورد شما کرده است، حتی اگر به او فکر نکرده باشید.

- در هر قدم و تصمیمی که گرفته می شود، یک مرد بدون وجود یک زن بزرگ در کنار او که همیشه از او حمایت کند و امید به وجود آورد، به مرد بزرگی تبدیل نخواهد شد.

- بدون عشق، هوش خطرناک است؛ و بدون هوش، عشق کافی نیست.

-  کلید شادی این است که از پول خود برای تجربه بهره ببرید، نه اینکه از پول خود برای خواسته‌ها استفاده کنید.

منبع: رایزنی فرهنگی ج.ا.ایران در اندونزی