قانون اساسی جمهوری خود مختار نخجوان دارای شش فصل و ۵۰ ماده است که در این قانون خودمختاری آن بدینوسیله آورده شده است؛ خودمختاری نخجوان بر اساس قراردادهای بین المللی مسکو مورخ ۱۶ مارس ۱۹۲۱ و قارص مورخ ۱۳ اکتبر ۱۹۲۱ که هم اکنون نیز معتبر می باشد، شناخته شده است. در قراردادهای بین المللی مذکور بار دیگر اعلام شده که نخجوان قسمتی از اراضی جمهوری آذربایجان بوده و مرزهای آن مشخص گردیده است. در شماره های قبلی ماهنامه فصل یک الی فصل چهار این قانون آورده شد و در این شماره فصل پنجم الی آخر به شرح زیر در دسترس می باشد:
فصل پنجم :
سیستم قانونگذاری :
ماده ۴۷- جایگاه حقوقی قانون اساسی جمهوری خود مختار نخجوان
اول : قانون اساسی جمهوری خود مختار نخجوان در میان دیگر اسناد حقوقی جمهوری خود مختار نخجوان بالاترین جایگاه حقوقی را دارد.
دوم: قانون اساسی جمهوری خود مختار نخجوان جایگاه مستقل حقوقی دارد.
سوم: قانون اساسی جمهوری خود مختار نخجوان منشاء سیستم قانونگذاری جمهوری خود مختار نخجوان است.
ماده ۴۸- سیستم قانونگذاری جمهوری خود مختار نخجوان
اول: سیستم قانونگذاری جمهوری خود مختار نخجوان ترکیبی از قانون اساسی جمهوری آذربایجان است.
دوم: سیستم قانونگذاری جمهوری خود مختار نخجوان با سیستم قانونگذاری جمهوری آذربایجان مطابقت دارد.
سوم: سیستم قانونگذاری جمهوری خود مختار نخجوان عبارت است از اسناد حقوقی جمهوری خود مختار نخجوان به شرح زیر :
۱-قانون اساسی جمهوری خود مختار نخجوان
۲-قوانین جمهوری خود مختار نخجوان
۳-مصوبات شخص عالی رتبه جمهوری خود مختار نخجوان
۴-دستوالعمل ها و بخشنامه های کابینه وزرای جمهوری خود مختار نخجوان
۵-اسناد و بخشنامه های ارگانهای مرکزی حاکمیت اجرایی جمهوری خود مختار نخجوان
ماده ۴۹- اسناد حقوقی جمهوری خود مختار نخجوان
اول: اسناد حقوقی میبایستی به حقوق ، حق و عدالت ( منافع یکسان، مناسبات یکسان) مطابقت داشته باشد.
دوم: قوانین جمهوری خود مختار نخجوان نباید بر خلاف قانون اساسی و دیگر قوانین جمهوری آذربایجان و قانون اساسی جمهوری خود مختار نخجوان بوده، فقط قوانینی که منتشر و ابلاغ شده ،تطبیق و اجرای آنها برای تمامی مردم جمهوری خود مختار نخجوان ، ارگان های اجرایی و دادگاهی، اشخاص حقوقی و شهرداری ها اجباری می باشد.
سوم: فرامین شخص عالی درجه جمهوری خود مختار نخجوان نباید بر خلاف قانون اساسی و قوانین جمهوری آذربایجان، قانون اساسی و قوانین جمهوری خود مختار نخجوان، فرمان و بخشنامه های رئیس جمهور آذربایجان، قرار و بخشنامه های کابینه وزرای جمهوری آذربایجان باشد. فرامین شخص عالی درجه جمهوری خود مختار نخجوان هنگامی که منتشر و بالاغ می شود اجرا و تطبیق آن ها توسط اتباع ، ارگانهای محلی و اجرایی و اشخاص حقوقی جمهوری خود مختار نخجوان اجباری می باشد.
چهارم: مصوبات کابینه وزرای جمهوری خود مختار نخجوان نباید بر خلاف قانون اساسی و قوانین جمهوری آذربایجان، قانون اساسی و قوانین جمهوری خود مختار نخجوان، فرمان و بخشنامه های رئیس جمهور آذربایجان، قرار و بخشنامه های کابینه وزرای جمهوری آذربایجان، فرامین و بخشنامه های شخص عالی درجه جمهوری خود مختار نخجوان باشد. مصوبات کابینه وزرای جمهوری خود مختار نخجوان هنگامی که ابلاغ می شود اجرا و تطبیق آن ها توسط اتباع ، ارگانهای محلی و اجرایی و اشخاص حقوقی جمهوری خود مختار نخجوان اجباری می باشد.
پنجم: قوانین ( اسناد) ارگانهای مرکزی اجرایی جمهوری خود مختار نخجوان نباید بر خلاف قانون اساسی و قوانین جمهوری آذربایجان، قانون اساسی و قوانین جمهوری خود مختار نخجوان، فرمان و بخشنامه های رئیس جمهور آذربایجان، قرار و بخشنامه های کابینه وزرای جمهوری آذربایجان، فرامین و بخشنامه های شخص عالی درجه جمهوری خود مختار نخجوان، مصوبات کابینه وزرای جمهوری خود مختار نخجوان و اسناد ارگان های مرکزی اجرایی جمهوری آذربایجان باشد.
فصل ششم:
تغییرات و الحاقیه در قانون اساسی جمهوری خود مختار نخجوان
ماده ۵۰- قاعده قبولی تغییرات و الحاقیه در قانون اساسی جمهوری خود مختار نخجوان
اول: تغییرات و الحاقیه در قانون اساسی جمهوری خود مختار نخجوان با ۳۵ رای در مجلس عالی پذیرفته شده و سپس برای تصویب به مجلس ملی جمهوری آذربایجان تقدیم می شود .
دوم: پیشنهاد تغییرات و الحاقیه در قانون اساسی جمهوری خود مختار نخجوان در مجلس عالی جمهوری خود مختار نخجوان دو بار رای گیری می شود. رای گیری دوم سه ماه بعد از رای گیری اول برگزار می شود .
سوم: تغییرات و الحاقیه در قانون اساسی جمهوری خود مختار نخجوان هم بعد از رای گیری اول و هم بعد از رای گیری دوم به عنوان پیشنهاد ، مطابق قواعدی که برای قوانین در نظر گرفته شده است جهت امضاء به ریاست مجلس عالی جمهوری خود مختار نخجوان تقدیم می شود.
چهارم: تغییرات و الحاقیه در قانون اساسی جمهوری خود مختار نخجوان ترکیب جدا نشدنی قانون اساسی جمهوری خود مختار نخجوان بوده و نباید خلاف متن اساسی قانون اساسی جمهوری خود مختار نخجوان باشد.
قانونگذاری:
اول: قانون اساسی جمهوری خود مختار نخجوان بعد از تایید توسط ریاست مجلس عالی و تصویب آن توسط مجلس ملی جمهوری خود مختار نخجوان از روز درج ( انتشار ) قابل اجرا می باشد. از روزی که این قانون اساسی قابل اجرا می باشد قانون اساسی جمهوری خود مختار نخجوان تصویب شده در تاریخ ۳۰ می ۱۹۷۸ لغو می گردد.
دوم: صلاحیت های نمایندگان مردم جمهوری خود مختار نخجوان در نخستین جلسه مجلس عالی جدید الانتخاب پایان می یابد.
نخستین جلسه مجلس عالی جمهوری خود مختار نخجوان طی مدت یک ماه بعد از اعلام تصویب نمایندگی ۳۱ نفر از نمایندگان مجلس عالی جمهوری خود مختار نخجوان برگزار می شود.
سوم: ماده ۷۹ قانون جمهوری خود مختار نخجوان در خصوص" انتخابات برای مجلس عالی جمهوری خود مختار نخجوان" که در تاریخ ۱۲ سپتامبر ۱۹۹۵ تصویب گردیده است، تا پایان صلاحیت های نخستین دوره مجلس عالی جمهوری خود مختار نخجوان که با این قانون انتخاب شده است ، قابل اجرا می باشد.
چهارم: از روزی که این قانون اساسی قابل اجرا شده است، دیگر قوانین و اسناد حقوقی که در اراض یجمهوری خود مختار نخجوان در حال اجرا است ، به شرط اینکه بر خلاف این قانون اساسی نباشد می توان از آنها استفاده کرد.
نظر شما