: براساس این گزارش، ناصر عباس شیرازی، دبیر کل حزب مجلس وحدت مسلمین پاکستان گفت: عنوان این لایحه زیباست ولی متن این لایحه بر مبنای تفکر فرقه گرایی تدوین شده است و در حال حاضر کشور عزیز هرگز از ]تصویب و اجرای[ چنین قانونی برنمی آید که در کوچه و خیابان های کشور آشفتگی ایجاد کند و باعث شود تا افراد فرصت طلب با افکار تکفیری در پوشش قانونی نفرت انگیز از آن برای جاه طلبی های خشونت آمیز خود استفاده غیرقانونی کنند و افراد بی گناه قربانی آن شوند.
ناصر عباس شیرازی افزود: قانون اساسی پاکستان ضامن احترام به مقدسات همه ادیان و مذاهب در این کشور است و همه شهروندان ساکن در کشور احترام به عقاید و مقدسات دیگران را وظیفه خود می دانند، اما چنین قوانینی منجر به تقویت نگرش و تفکرات متعصبانه در کشور خواهد شد و با قانون اساسی پاکستان در تضاد است. وی در ادامه گفت: با چنین قانونگذاری تلاش بر این است که پاکستان به دولت یک مذهبی تبدیل شود که هرگز قابل قبول نیست.
منبع:
(خبرگزاری شیعه تایمز/ رسانه های اجتماعی از جمله، گروه واتساپی مورخ 2 دی ماه 1401)
https://shianews.com.pk/nasir-shirazi-rejects-any-law-that-causes-hatred-and-chaos-in-the-society/
ملاحظه نمایندگی فرهنگی:
قانون تصویب شده توسط مجلس ملی پاکستان، مسأله ای بسیار حساس است و بنا به نظر محللین؛ از یک سو مخالفت شیعیان با آن، برابر با مخالفت با صحابه تعبیر خواهد شد که حتما واکنش شدید جامعه اهل تسنن را در پی خواهد داشت و از سوی دیگر پذیرفتن این قانون از سوی شیعیان، برابر با پذیرش"بنی امیه" و دشمنان اهل بیت (ع) خواهد بود.
از نظر شعیعان پاکستان در قانون اصلاحی جلوگیری از توهین به صحابه، ابهامات متعددی از جمله ابهامات زیر وجود دارد:
- تعریف صحابه در پرتو قرآن و سنت چیست؟
- بر اساس فقه حنفی، توبه برای هتک حرمت صحابه و حتی هتک حرمت پیامبر اکرم (ص) پذیرفته می شود، ولی در این قانون اصلاحی درباره توبه و ندامت چیزی ننوشته شده است.
- در این قانون اصلاحی مشخص نیست که کدام امر در زمره توهین به مقدسات قرار می گیرد. آیا نقد شخصیت صحابه در پرتو تاریخ هم توهین است؟
- در قانون اساسی پاکستان کاملاً مشخص است که هیچ قانونی بر خلاف آموزه های قرآن و سنت وضع نمی شود، ولی برای تصویب این قانون با علمای شیعه مشورت نشده و این قانون حتی در شورای ایدئولوژی اسلامی نیز مطرح نشده است.
- این لایحه می تواند توسط گروه های تندرو، متعصب و تروریستی برای اهداف انتقام جویانه مورد استفاده قرار گیرد، اما باید حدود و صغوری وجود داشته باشد که هیچ کس از آن برای منافع شخصی خود استفاده نکند.
به نظر می رسد، شیعیان پاکستان در این وضعیت می بایست با در نظر گرفتن جایگاه و نفوذ خود، لابی های موثری را با مقامات طراز اول و علمای میانه رو، قوه قضائیه و مسئولین میانه رو دولت برای اقناع آنان به انجام برسانند و نیز از ظرفیت های قانونی مانند "پیام پاکستان" که مورد قبول همه مکاتب فکری است و یا از ظرفیت شورای ایدئولوژی پاکستان، استفاده نمایند. در صورت عدم توفیق، اقداماتی را برای همراه نمودن افکار عمومی از جمله؛ صدور بیانیه، برگزاری همایش و گردهمایی و در مرحله بعد انجام راه پیمایی و تجمعات اعتراضی را در دستور کار خود قرار دهند.
بدیهی است همراه نمودن اهل سنت بریلوی که از نظر اعتقادی، نزدیکی بیشتری را با شیعه پاکستان دارد (بریلوی ها نیز معاویه ابن ابو سفیان و سایر قبیله بنی امیه را به عنوان اصحاب قبول ندارند) و انجام اعتراضات سراسری علیه این قانون از طریق ایشان و با این تاکتیک می تواند، نقش بهتر و موثرتری را در عدم تصویب اصلاحیه قانون در مجلس سنا را بعنوان مشکل مشترک اهل سنت بریلوی و شیعیان ایفا نماید.
نظر شما