الکساندر پروخانوف؛ کارشناس اندیشکده ایزبورسک/30 اکتبر 2023

اسراییل ضامن آمریکاست. هر بمب اسرائیلی که بر غزه بیفتد پایان اسرائیل را نزدیکتر می‌کند. هر خلبان بمب‌افکن یک گورکن اسرائیلی است. هر نفتکش مرکاوا که به غزه شلیک می‌کند، گویی به سمت تل‌آویو تیراندازی کرده است. هر کشتی اسرائیلی که به ساحل غزه اصابت کند، اسرائیل را در دریا غرق می‌کند. ای اسراییل، ای سرزمین ستمگر، وای، وای بر تو!

قیام غزه اسطوره اسرائیل را نابود کرد، کدهایی را که دولت اسرائیل بر آن بنا شده بود در هم شکست، رمزهایی که بدون آنها بنیه فولادی هر دولتی، از جمله دولت یهود، بی‌معنی است. دولت اسرائیل با قدرت و ظلم خود ترسی را در میان مردم عرب همسایه کاشت و امنیت خود را با این ترس تضمین نمود. حمله ایثارگرانه و شهادت طلبانه حماس به اسرائیل نشان داد که دیگر ترسی وجود ندارد، بلکه ارزش‌هایی وجود دارند که بالاتر از زندگی است، عدالت و آزادی از زندگی ارزشمندتر است و مردم حاضرند جان خود را در راه برقراری عدل الهی فدا کنند.

افسانه‌ای که درباره قدرت ماشین نظامی اسرائیل گفته می‌شد در حال فروپاشی‌ست. هنگامی که یک گروه از فلسطینی‌ها از دیوار سیمانی که اسرائیل با آن غزه را محاصره کرده بود با موتورسیکلت و ماشین‌های مستعمل بیرون آمدند، یک لشکر اسرائیلی را که مسیرهای نزدیک به نوار را بسته بودند نابود ساختند. سربازان این لشکر، وحشت‌زده فرار کردند و تسلیم شدند و مبارزان مقاومت فلسطینی بسیاری از سربازان و همچنین فرمانده این واحد نخبه اسرائیلی را با خود به غزه بردند.

اسطوره اسرائیل امن و مرفه که همه یهودیان جهان بدانجا دعوت شده بودند تا لذایذ عرفانی سرزمین موعود را بچشند و سعادت را در سرزمین اجدادی خود تجربه کنند، پایان یافت. اسرائیل در حال تبدیل شدن به خطرناک‌ترین جا روی زمین است و از آغاز قیام غزه، هواپیماهای پر ازدحامی از اسرائیل به خارج پرواز کردند و هزاران اسرائیلی وحشت‌زده را از سرزمین تاریخی خود بیرون بردند.

دکترین هولوکاست که ایده مردم شهید و قربانی یهود را مطرح می‌کند، در حال فروپاشی‌ست. حالا این مردم به مردمی شکنجه‌گر تبدیل شده‌اند. این مردم شهید داده، در غزه در مقابل چشم همه بشریت، مردمی دیگر را  قربانی می‌کنند. هولوکاست که مسئله یهود را مقدس جلوه داد توسط نتانیاهوِ صهیونیست که دستور محو غزه و فلسطین را از روی زمین صادر کرد نابود شد.

هر خانه‌ای در غزه که با بمب ویران شده، ساکنان آن سالمندان زنان و کودکان زیر آوار، هر بیمارستانی که در آن پزشکان و بیماران می‌میرند، هر مسجد یا معبد، با هلال یا صلیب؛ جایی که مردم از انفجار بمب‌های اسرائیلی از بین می‌روند، اسرائیل لعنت می‌شود. آنها کشورشان را آن‌طور نشان می‌دهند گویی که در آن مردم صالحی وجود ندارد، کشوری که در سرنوشت سدوم و عمورا[1]سهیم است.

این دروغ است که همه یهودیان جهان از کشتار غزه توسط اسرائیل حمایت می‌کنند. بسیاری از روشنفکران یهودی اسرائیل را محکوم کرده و در دفاع از غزه صحبت می‌کنند. روزنامه‌نگاران و نویسندگان یهودی خواستار توقف خونریزی در غزه و هشدار به اسرائیل در مورد این فاجعه دولتی هستند که شمعدان هفت شاخه قربانیان را به یک سلاح قتل تبدیل کرده است.اکنون تاریخ به دوره‌های قبل از قیام غزه و پس از قیام غزه تقسیم می‌شود. غزه لایه‌های ژرف بشریت را تکان داد و این لایه‌ها، مهم نیست در کدام نقطه از جهان بودند، می‌لرزیدند و حرکت می‌کردند. پیش‌بینی بزرگ شکسپیر در مکبث به حقیقت پیوست: «زمین، مانند آب، غزه را به دنیا می‌آورد و اینها حباب‌های خونین زمین بودند».

روسیه در اوکراین درگیر یک نبرد مرگبار با آمریکاست. موشک‌ها و گلوله‌های آمریکایی، هویتزرهای آمریکایی سربازان روسی را در سنگرها می‌کشند و در دونتسک ساختمان‌های مسکونی، بیمارستان‌ها و کلیساها را نابود می‌کنند. تبلیغات آمریکا، این مار با زبان چنگال‌مانند، روس‌ها را مردمی سرکش می‌نامد، روس‌ها را از تاریخ پاک می‌کند؛ تولستوی، داستایوفسکی، پوشکین را از فرهنگ جهانی پاک می‌کند. آمریکا زلنسکی روس‌هراس را در اوکراین پیدا کرده است و با دستان او یک ماجرای به تمام معنی آمریکایی را پیش می‌برد. در اسرائیل، آمریکا نتانیاهو اسلام‌هراس را پیدا کرد و غزه را با دستان او قربانی می‌کند. روس‌ها و فلسطینی‌ها در دو شهر دونتسک و غزه با یک دشمن می‌جنگند؛ آمریکا.

من دوستانی در غزه دارم. پزشکانی که با نور شمع و بدون بیهوشی مجروحین را جراحی می‌کنند. کشیشانی که وقت ندارند مراسم تشییع جنازه مسیحیان ارتدکس را که با بمباران کشته شده‌اند انجام دهند. جنگلبانانی که با آنها در باغ‌های زیتون، کاشته بودم که توسط هواپیماهای اسرائیلی به آتش کشیده شدند و رزمندگان مقاومت، شب‌ها با خمپاره‌های دست‌ساز خود نگهبانی می‌دادند و به داخل تونل‌های زیرزمینی می‌رفتند و آماده نبرد مرگبار بودند.

هیئتی از حماس از روسیه بازدید کرد. آنها درحالی در مسکو مذاکره می‌کردند که عزیزانشان در غزه کشته می‌شدند. با صحبت کردن با آنها، سیاست واقعی را احساس کردم. وقتی اساس نه دسیسه‌های کوچک سیاسی، نه منافع مالی ناپسند، نه تلقین محتاطانه، بلکه غم و اندوه ملی، رویای ملی، مبارزه‌ای بزرگ برای عدالت جهانی باشد.روسیه غزه نیست، نمی‌توان آن را بمباران کرد، نمی‌توان آن را با سیم خاردار یا دیوار سیمانی محاصره نمود. روسیه در تمام قرون با رویای بزرگ زندگی می‌کند، رویای بزرگ عدالت جهانی. این رسالت اوست، این همان چیزی است که خدا را خشنود می‌کند و امروز مانند غزه، در حال خون دادن است و روسیه بهای ابدی خود را برای عدالت جهانی می‌پردازد.

منبع:https://izborsk-club.ru/24885