سازمان آل ایندیا مسلم لابورد می بایست راهی پیدا کند تا نمایندگان بیشتری بپذیرد.

پس از وقایع اخیر در هاریانا نباید قدرت مردان دین را دست کم گرفت. اخیرا تجربه دیدار با مولانایی متعصب را در استودیو تلویزیون داشتم. او با عصبانیت می گفت :"ما پول دولت را برای مدارس دینی نمی خواهیم، ما برنامه تحصیلی مدرن نمی خواهیم. ما نمی خواهیم دکتر و مهندس تربیت کنیم، فقط می خواهیم مولانا های بیشتری تربیت کنیم و این حق ماست. او انگشتان خود را بر روی میز می کوبید و در وضعیتی بود که گویی آزادیش محدود شده است".

در این باره "مولا صاحب" همانند "مارمونس" و "مردم آمیش " درایالت متحده کاملا حق دارد که از کلیه حقوق خود بهره مند شود تا هر چه را می خواهد انجام دهد و در دنیایی جداگانه زندگی کند خصوصا هم اکنون که حق بهره مندی از حریم شخصی به شکل شایسته ای توسط دیوان عالی به تصویب رسیده است.

اما در واقع  این مولانا حق ندارد نظرات خود را قانونا به دیگران تحمیل کند. حقی که هیئت قانون گذاری فردی مسلمانان هندوستان تحت عنوان "سخنگوی انحصاری" خود به وی اعطا کرده است. این هیئت که در سال ۱۹۷۳ تاسیس شده است، متشکل از جمعی از روحانیون است که هدفشان حمایت از احکام شریعت است. برخی از آنها اعضاء دائمی هستند. در سال ۱۹۸۶حتی حزب کنگره را وادار به لغو حکم "شهر بانو" کردند. سپس قدرتمند تر شدند. ضمناٌ اکو سیستمی را به وجود آوردند که برای گنجانده شدن در سیاست دلجویی از اقلیت های خاص ضرورت داشت.

آری، مولاناها و اندیشمندان اسلامی ادعا می کنند، سخنگوی اقلیت مسلمانان هند هستند، اما در جایی که در شاخص های اجتماعی و اقتصادی به آنها اجحاف شده است همواره سکوت اختیار می کنند. همچنین در هر مسئله ای که مسلمانان در گیر آن می شوند حضور دارند تا اظهار نظر کنند. مثل پرونده مسجد بابری در منطقه آیودیا. حال که در قضیه سه طلاقه شکست خوردند زمان مناسبی است که از آنها بپرسیم این هیئت به حکم و اختیار چه کسی مدعی است که سخنگوی سومین اجتماع بزرگ مسلمانان دنیاست؟ آیا آنها از آسمانها نازل شده اند که تا ابد نماینده مسلمانان نگون بخت هندوستان باشند؟ چرا نمی توان این کمیته را منحل کرد یا نمایندگان بیشتری را گرد هم آورد؟

هر چند با عنایت به قوانین فردی کنونی که زیر مجموعه حقوق بنیادی است قضاوت پرونده سه طلاقه کردند ناامید کننده بود، اما آغاز گر پروسه ای شد که زنان توانستند برای وضع قوانین تقاضای حقوق مساوی با مردان را کنند.

در طول تاریخ و در آداب، سنن و کتب تمام ادیان دنیا زنان گرفتار تبعیض اجتماعی بودند. (گذشته از همه اینها خلقت حوا از پهلوی آدم بوده است ـ دختران باکره در بهشت منتظر مردان هستند و حتی تا یک قرن پیش در بخش هایی از هندوستان زنان با جنازه شوهرانشان زنده زنده سوزانده می شدند.) اما اصل اساسی در جوامع امروزی دنیا برابری نزد قانون بدون در نظر گرفتن مذهب، نژاد و کاست است.

در هندوستان و به شکل تئوری همه شهروندان از حقوق برابری برخوردارند اما در عمل حقوق فردی (نه تنها در مواردی که مربوط به مسلمانان است) مسیر پنهانی برای گرفتن قدرت زنان در مواردی نظیر ازدواج، طلاق، حق حضانت فرزندان و ارث است. ما ملتی بودیم که در خونریزی و کشتار و هرج و مرج و تفرقه به دنیا آمدیم و به همین دلیل آنهایی که در راس امور هستند دچار اختلالات شدید روانی هستند که این قضیه شامل جامعه مسلمانان هم می شود. اصل مطلب این است که اخیرا حزب کنگره که حزب حاکم کشور بود روایت دیگری را برای هندوستان رقم زده تا سکولاریسم را برای روحانیون و طبیعتاٌ تمام مردانی که جمعیت مسلمان تنها برایشان به منزله رای دهندگان در انتخابات هستند را به مزایده گذارد.

گویا هواداران بزرگ سکولاریسم نتوانستند با مواجهه مستقیم با مسلمانان دستان خود را آلوده کنند بنابراین پای مولاناها را وسط کشیدند. احزاب منطقه ای که برجسته ترین آنها "اس پی" ،"بی اس پی" و  "تی ام سی " هستند این مدل سیاست گذاری را به مرحله بالاتری کشاندند. دو حزب اول در زمان بی جی پی پیروز شدند حال آنکه تی ام سی موقعیت خود را در بنگال حفظ کرد. این حقیقت اجتناب ناپذیر است که جانبداری از روحانیون محافظه کار منجر به پلاریزه شدن متقابل خواهد شد.

اگرچه معنای واقعی سکولاریسم جدایی کلیسا از حکومت است، اما جریان انحرافی در هندوستان موجب شده که در آن روحانیون با پوشش سکولاریسم حقوق فردی را در قهقرا نگه دارند تا وابستگی کامل مسلمانان به خود را حفظ کنند. این تمام انگیزه الهی روحانیون نیست. کنترل بر روی یک اجتماع به معنای احاطه  بر روی منابع در دسترس آنهاست. از همه مهم تر اموال وقفی است که به جای آنکه در دسترس فقرا قرار گیرد منبع فساد شده است. وقت آن است که اعتراف کنیم. اگر به نظر می رسد سکولاریسم ما با هجوم سازمان یافته ناسیونالیسم جناح راست عملا زمین خورده است، علت آن نقص ساختاری جدی است.

 معدود زنانی به هویت مسلمانان جان تازه ای دمیدند. هویتی که حضور مولانا های بیرحم سرکوبش کرده است. الهام بخش این هویت باید هنرمندانی باشند که با دستان خویش آثار زیبایی خلق می کنند و در ماخذ شعر و ادب شبه قاره ای می گنجانند که هر ساختاری را زیر سوال می برد. در این بین به مولانا ها به چشم مانعی برای علوم و آزادی نگاه می شود.

امروز در دوران روان رنجوری زندگی می کنیم. جایی که به زنانی اتهام می زند که برای پرونده ملعبه شدن توطئه بزرگتری که بی جی پی طراح آن بوده است می جنگند. در پاسخ به چنین مفسرانی تنها می توانم بگویم که ذهن خود را رها کنید و بدانید که برابری و تساوی بدون در نظر گرفتن اینکه حزب بی جی پی برای زنان مسلمان طعمه انداخته یا نه، همواره مستحق جنگیدن بوده است. درست است که حقوق فردی ممکن است حیاتی ترین موضوع پیش روی مسلمانان نباشد، اما هر قانونی که قدرت را از زنان می گیرد می بایست همیشه مورد توجه قرار گیرد.

دیدن سربازان خود مختار اسلام در سر جاهای خود خوب است. مولا صاحب ما هم همچنان خشمگین است، اما از او خرده نمی گیرم چراکه او معتقد است زنان همیشه باید زیر سایه لطف و مرحمت مردان زندگی کنند.

نویسنده: خانم صبا نقوی دختر سعید نقوی سیاستمدار و روزنامه نگار پیشکسوت در هند که در بسیاری از روزنامه ها و مجلات مطرح جهان همچون گاردین، واشنگتن پست، ساندی تایمز، ایندین اکسپرس به قلم ایشان انتشار یافته است و مطالب فوق تنها نظرات نویسنده است. 

ملاحظه: عملکرد نامناسب سازمان "آل ایندیا مسلم لابورد" که وظیفه رسیدگی و تدوین و اعمال قانون برای جامعه اقلیت هند باعث شد که دیوان عالی با ورود به پرونده سه طلاقه شفاهی، تصمیم گیری کند و این قانون را که سالهاست در شبه قاره اعمال می شد به طور کلی لغو کند. لغو این قانون پیامدهای گوناگونی داشت که از جمله آن می توان به بی فایده بود سازمان آل ایندیا مسلم لابورد، بی اعتبار کردن تصمیم لجوجانه علمای اهل سنت و زیر سوال بردن عملکرد علما و اندیشمندان اسلامی و غیرو بود. باید گفت که عملکرد و تصمیمات لجوجانه علما و اندیشمندان اهل سنت اولا بیشتر برای منافع سیاسی و اقتصادی خود است و ثانیااین گونه تصمیمات باعث خدشه دار شدن دین مبین اسلام نیز شده است.      

روزنامه:تایمز آف ایندیا   مورخ: ۲۸ اوت

سال ۱۳۹۶