بورکوتجی یا همان شکار با عقاب یکی از انواع  بازی های سنتی قرقیزها بشمار می رود.  قرقیزها از قدیم شکار با عقاب را دوست دارند و تشویق می کنند. این رسم نسل به نسل واگذار می شود و در قدیم در ایام قحطی یک عقاب می توانست به تمام یک روستا غذا بدهد. شکار با عقاب از قدیم الایام بین قرقیزها مهم بوده و رواج داشته است  و  حتی از شاهین و بازنیز  برای شکار استفاده می شد. معمولا هر پرنده برای شکار نوع خاصی از حیوانات در نظر گرفته می شد، به عنوان مثال از عقاب طلایی علاوه بر شکار روباه برای شکار خرگوش استفاده می شد، یک عقاب قوی و آموزش دیده برای شکار حیوانات خزدار و حتی گرگ نیز به کار می رفت. شاهین ها برای شکار غازها و اردک های وحشی و از قوش برای شکار خرگوش و بلدرچین استفاده می شد، بازها نیز در شکار پرندگان کوچک تر بسیار مفید بودند.

فصل شکار با عقاب با آغاز سرما شروع می شد و معمولا بین ماه های نوامبر تا ژوئیه ادامه می یافت.  در این فصل حیوانات خزدار بهترین پوست را دارند و مناسب برای شکار با عقاب بودند. قوش ها و بازها از ماه سپتامبر همزمان با آماده شدن پرندگان برای مهاجرت، شکار خود را آغاز می کردند و این زمان شکار تا بارش اولین برف زمستانی ادامه پیدا می کرد.

آموزش یک عقاب طلایی هنر ارزشمندی محسوب می شود. پرنده به تدریچ به صاحب خود عادت می کند. پرنده غذای خود را که گوشت خام است فقط می تواند از دستان صاحب خود بخورد.

در حال حاضر در قرقیزستان تعداد شکارچیان ماهر با عقاب چندان زیاد نیست به هر حال این مانع نمی شود که مسابقات سالانه برگزار نشود. اهداف اصلی چنین مسابقاتی تبلیغ نحوه زندگی تندرست و تربیت احساسات وطن دوستی جوانان و گسترش انواع ورزش های سنتی می باشد.

برگرفته از بولتن جامعه و فرهنگ قرقیزستان؛ نیمه دوم شهریور۹۹؛ شماره۳۸