«فرانکلین دی. روزولت» می گفت که ما همیشه نمی توانیم آینده ای برای جوانان خود بسازیم، اما همیشه می توانیم جوانان خود را برای آینده بسازیم.
«وایشنا روی» با اشاره به فرصت و چالش جمعیتی هند می نویسد که پیش بینی می شود هند تا سال ۲۰۴۱ دارای ۵۹ درصد جمعیت در سن کار باشد که یکی از کشورهای خواهد بود که بیشترین جمعیت را در جهان خواهد داشت. این افزایش جوانان نشان دهنده یک فرصت اقتصادی است که یک بار در هر نسلی اتفاق می افتد. با این حال، روندهای فعلی نشان می دهد که این فرصت در حال هدر رفتن است.
وایشنا نرخ بیکاری را ۴۵ درصد در گروه سنی ۲۰ تا ۲۴ سال در سال ۲۰۲۴ اعلام می کند و می نویسد که بیشتر مشاغل جدید در مشاغل معمولی، خوداشتغالی یا اقتصاد گیگ هستند. کشاورزی (۱۵% تولید ناخالص داخلی) مجبور به جذب ۴۵% از نیروی کار است. او همچنین در خصوص نارسایی های سیستم آموزشی می نویسد که مخارج دولت برای آموزش در ۲۰ سال گذشته از ۵ درصد تولید ناخالص داخلی تجاوز نکرده بسیار پایین تر از کشورهایی مانند بولیوی و نامیبیا (۱۰%) است. گسترش کالج های بی کیفیت که فارغ التحصیلان «نیمه ماهر و نیمه سواد» تولید می کنند. با خروج جوانان ماهر از هند، فرار مغزها ادامه دارد.
هند به دلیل شکست های سیستماتیک در آموزش، اشتغال و اجرای سیاست ها در معرض خطر هدر دادن سود جمعیتی خود قرار دارد. یک گسست شدید بین خروجی سیستم آموزشی و تقاضای بازار کار وجود دارد و وضعیت متناقضی را ایجاد می کند که در آن بیکاری و کمبود مهارت به طور همزمان وجود دارند.
وایشنا نشان می دهد که اولویت های ایدئولوژیک بر نیازهای توسعه ای حیاتی، به ویژه در زمینه آموزش و ایجاد اشتغال سایه می افکند. با توجه به اینکه دهه آینده برای سرمایه گذاری بر سود جمعیتی حیاتی است، مداخلات سیاستی فوری و اساسی مورد نیاز است.
از آنجایی که جمعیت جوانان کشور به اوج خود می رسد، پیش بینی ها نشان می دهد که تا سال ۲۰۴۱ تقریباً ۵۹٪ از جمعیت در سن کار خواهند بود، پتانسیل بسیار زیادی هم برای رشد اقتصادی و هم برای یک پایگاه مصرف کننده قوی وجود دارد. با این حال، بیکاری به طور نگران کننده ای به ویژه در میان افراد تحصیل کرده بالا است. در سال ۲۰۲۴، نزدیک به ۴۵ درصد از جوانان ۲۰ تا ۲۴ ساله بیکار می مانند. فارغ‌التحصیلان سرخورده برای مشاغل کم‌درآمد، اغلب بسیار پایین‌تر از سطح صلاحیت‌شان، تلاش می‌کنند و این نشان‌دهنده ناکامی کشور در تجهیز و به کارگیری مناسب جوانان است.
وایشنا تاکید می‌کند که سرمایه‌گذاری ناکافی در آموزش، با تخصیص‌هایی که هرگز از ۵ درصد تولید ناخالص داخلی تجاوز نمی‌کند، توانایی هند برای پرورش نیروی کار ماهر را مختل می‌کند. علاوه بر این، تعداد فزاینده مؤسسات آموزشی که سود را بر کیفیت ترجیح می دهند، سالانه هزاران فارغ التحصیل ناکارآمد را اخراج می کنند. ایجاد شغل همچنان از رشد جمعیت عقب است و بیشترین فرصت ها در بخش های کم درآمد، ناپایدار و بخش های خوداشتغالی است. به ویژه زنان بار سنگین این روند را تحمل می کنند و درصد قابل توجهی در مشاغل خانگی بدون مزد مشغول هستند.
وایشنا همچنین به عوامل سیاسی تشدید کننده این موضوع اشاره می کند. تعصبات ایدئولوژیک در حکمرانی منجر به بی توجهی به علم و شواهد آماری شده است و به بیگانگی جوانان دامن می زند. برای نسل Z، نسلی با آرمان‌ها و آگاهی بالا، فضای سیاسی-اجتماعی کنونی پشتیبانی و فرصت‌های مورد نیاز را فراهم نمی‌کند.
هند بدون تغییر به سمت سیاست‌گذاری مبتنی بر شواهد و سرمایه‌گذاری معنادار در آموزش و ایجاد شغل، در معرض خطر از بین رفتن مزیت جمعیتی خود قرار گرفته و پنجره‌ای حیاتی برای تضمین آینده‌ای مرفه برای جوانان خود از دست می‌دهد.
این تحلیل نشان می‌دهد که هند در مقطع حساسی قرار دارد که عدم رسیدگی به این چالش‌ها می‌تواند سود جمعیتی آن را به یک فاجعه جمعیتی تبدیل کند و پیامدهای بلندمدتی برای آرزوهای توسعه‌اش داشته باشد.
#ذکریایی
نظر شما