زیمبابوه بیش از دو دهه است که تحت تحریم‌های فلج‌کننده به رهبری ایالات متحده قرار دارد که رشد اقتصادی این کشور را متوقف کرده است، اما رویکرد درون‌نگر رئیس‌جمهور منانگاگوا، به تقویت تاب‌آوری و خودکفایی کشور کمک کرده است. این تحریم‌ها به عنوان مجازاتی برای برنامه اصلاحات ارضی زیمبابوه اعمال شدند، برنامه‌ای که با بازگرداندن مالکیت زمین، ثروت به جا مانده از دوران استعمار را اصلاح کرد. پیش از اجرای اصلاحات ارضی، تنها ۴۵۰۰ کشاورز سفیدپوست بیش از ۷۰ درصد از زمین‌های قابل کشت کشور را در اختیار داشتند؛ اما پس از اصلاحات، بیش از ۳۶۰,۰۰۰ کشاورز بومی از این زمین‌ها بهره‌مند شدند.

پس از آغاز ریاست جمهوری در سال ۲۰۱۷، رئیس‌جمهور منانگاگوا به دنبال راه‌حل‌های داخلی برای دور زدن تحریم‌ها رفت. او چشم‌انداز ۲۰۳۰ را معرفی کرد، که هدفش دستیابی به اقتصادی با درآمد متوسط بالا از طریق بهره‌برداری از منابع و تخصص‌های محلی بود. این رویکرد با شعارهایی نظیر «کشور با دست‌های مردمش ساخته و اداره می‌شود» و «هیچ‌کس و هیچ‌جا را نباید پشت سر گذاشت»، مورد حمایت برنامه‌های توسعه‌ای مانند برنامه تثبیت موقت (TSP) و استراتژی توسعه ملی (NDS1) قرار گرفت و اکنون به سوی فاز بعدی (NDS2) در حرکت است. این سیاست‌ها زمینه‌ساز رشد اقتصادی قابل توجهی شده و منجر به توسعه زیرساخت‌های اساسی در بخش‌های معدن، جاده‌سازی، کشاورزی و تولید شده‌اند. یکی از دستاوردهای مهم این سیاست‌ها، ثبت رکورد برداشت بی‌سابقه گندم از سال ۱۹۶۴ تاکنون است که به دلیل نوآوری‌ها و مدرن‌سازی بخش کشاورزی ممکن شد. علاوه بر این، اجرای طرح کشاورزی اینتواسا، که روشی سازگار با تغییرات آب‌وهوایی است، مورد توجه بین‌المللی قرار گرفته و به بهبود ذخایر غلات کشور کمک کرده است. زیمبابوه همچنین با همکاری‌های بین‌المللی و منطقه‌ای، از جمله چین، روسیه، بلاروس و ایران، و با مشارکت‌هایی مانند سادک، کومسا و منطقه آزاد تجاری قاره آفریقا (AFCFTA)، توانسته انعطاف‌پذیری خود را تقویت کند و به تحریم‌ها تاب آورد.

چشم‌انداز ۲۰۳۰، به ساخت پروژه‌های شاخصی چون توسعه فرودگاه بین‌المللی رابرت گابریل موگابه و احداث فرودگاهی جدید در کوه همپدن پرداخته است. مدرن‌سازی گذرگاه مرزی بیت بریج و بزرگراه بیت بریج-هراره از دیگر پروژه‌های بزرگی هستند که در راستای این چشم‌انداز به انجام رسیده‌اند. کمک دولت چین در ساخت یکی از بهترین ساختمان‌های پارلمان در کوه هامپدن و احداث کارخانه بزرگ فولاد Dinson Manhize  در چیوا از جمله اقدامات دیگری است که به توسعه کشور کمک کرده است. کشف ذخایر بزرگ لیتیوم که در صنایع باتری‌سازی و انرژی‌های پاک مورد تقاضا است، نیز آینده روشنی برای زیمبابوه به همراه دارد و تولید باتری‌های لیتیومی توسط نهادهای داخلی همچون مؤسسه فناوری هراره آغاز شده است.

تجربه زیمبابوه نشان داده است که راه‌حل‌های داخلی و همکاری‌های بین‌المللی می‌تواند در برابر تحریم‌ها کارساز باشد. رئیس‌جمهور منانگاگوا مردم زیمبابوه را به یافتن راه‌حل‌های نوآورانه برای چالش‌های کشور و مقاومت در برابر تحریم‌ها فراخوانده است. در سال ۲۰۲۲، رئیس‌جمهور طی سفر به رواندا بیان کرد که اتخاذ استراتژی‌های قوی داخلی، باعث کاهش تأثیرات تحریم‌ها و شوک‌های جهانی بر زیمبابوه و افزایش ذخایر گندم شده است. او افزود که زیمبابوه برنامه گسترده‌ای برای ساخت سدها در تمامی استان‌های کشور دارد که منجر به افزایش قابل توجه اراضی تحت آبیاری خواهد شد.

رئیس‌جمهور منانگاگوا همواره بر اهمیت تقویت روابط اقتصادی منطقه‌ای توسط کشورهای آفریقایی تأکید کرده تا بتوانند در برابر چالش‌هایی چون تغییرات آب‌وهوایی، بیماری‌های فراگیر و تنش‌های ژئوپلیتیک تاب بیاورند. زیمبابوه همچنین از طریق نهادهایی مانند اتحادیه آفریقا خواستار رفع بی‌قید و شرط تحریم‌های غیرقانونی است که تأثیرات منفی بر حقوق بشر و رفاه مردم این کشور دارد. برای ادامه مسیر توسعه، زیمبابوه باید تنوع در صنایعی چون تولید و گردشگری ایجاد کند و به سرمایه‌گذاری در فناوری، کارآفرینی و ادغام منطقه‌ای بپردازد. به گفته مقامات، در صورت نبود تحریم‌ها، اقتصاد زیمبابوه می‌توانست با رشدی پایدار و بدون مانع به صنعتی‌شدن دست یابد. تاب‌آوری زیمبابوه در برابر تحریم‌ها گواهی بر قدرت راه‌حل‌های داخلی و مشارکت‌های استراتژیک بین‌المللی است.

https://www.herald.co.zw/presidents-magic-strategy-strengthens-zims-resilience/