طراحی مد و هنر- صنعت مد و لباس دیگر پای ثابت صنایع خلاق است و آینده اقتصاد آمریکای شمالی و اروپای غربی با اقتصاد خلاق رقم خواهد خورد.کتاب مورد معرفی یکی از جدیدترین پژوهش ها در اقتصاد فشن است که یکی از سه مطالعه موردی آن به میلان،جهان-شهر مد و فشن اختصاص یافته است.مد به مثابه اقتصاد خلاق؛ کسب و کارهای خرد در لندن، برلین و میلان Fashion as Creative Economy: Micro-Enterprises in London, Berlin and Milan در سال ۲۰۲۳ توسط آنجلا مک رابی،دانیل استوات و کارولینا باندنیلی و انتشارات پولیتی منتشر شده است.

مک رابی Angela Mcrobbie نویسنده فعال و استاد بازنشسته دانشگاه لندن،عضو آکادمی بریتانیا، متخصص در نظریه فرهنگی فمینیستی، فرهنگ عامه، صنعت مد و اقتصاد خلاق است.او از فعال ترین چهره های جهانی مطالعات فرهنگی امروزین است که هرچند از شاگردان وهمکاران استوارت هال بود اما به تاثیر گذاری وی نیست، ولی همچنان تحلیل های میان رشته ای دقیق تری از تحولات فرهنگ معاصر در زمینه های نسلی و جنسیتی،فمینیزم و جوانان عرضه می کند.فمینیزم و فرهنگ جوانانه،پیامدهای فمینیزم،درباب جامعه فرهنگ،هنر، فشن و موسیقی

عامیانهIn the Culture Society Art, Fashion and Popular Music از معروف ترین آثار اوست.

کتاب در ۱۹۵صفحه و شش فصل،سعی دارد با مطالعه موردی تحولات توامان هویتی و اقتصادی صنعت فشن مبتنی بر کسب و کارهای خرد و زنانه را نشان دهد.در این میان،سوای شرکت های چند ملیتی،کسب و کارهای خرد و عمدتا زنانه ای سربرمی آورند که کمتر مورد توجه بوده اند،آیا ظهور این کسب و کارها، زنانه و در راستای امواج فمینیزم است یا علیه آن؟

فصل یکم،مطالعات انتقادی مد،پارادایم هایی برای پژوهش صنایع خلاق نام دارد.فصل دوم در خصوص لندن است،فشن مستقل و رانت های انحصاری محور بحث نویسندگان است.رانت های انحصاری توسط شرکت هایی به دست می آید که قادر به محدود کردن عرضه و/یا افزایش قیمت ها بدون ترس از کنش رقبا هستند. تفاوت بین قیمت و هزینه نهایی بلندمدت معیاری برای رانت اقتصادی است.

فصل سوم در خصوص برلین است با عنوان کسب و کارهای خرد و واقعیت اجتماعی مد، و فصل چهارم به میلان می پردازند؛کسب و کارهای خررد مد و لباس و صناعت زنانه،مهارت ها،هنرها و اقتصادی که توسط زنان هدایت می شود را بازجویی می کند. نویسندگان در ذیل بحث میلان می نویسند: مد در واقع در معماری شهر گنجانده شده است، از تابلوهای خوشامدآمیز برندآرمانی و مجموعه آگهی نماهایی که هنگام ورود بازدیدکنندگان به فرودگاه از ایشان استقبال می کند، تا گذرگاه های اصلی آن که از نظر بصری به همان اندازه آراسته شده است، گویی که برندهای معروف شهر را هدایت می کنند. عبور و مرور و مسیرها، ارائه یک برنامه سفر مد و لباسی است،برای مردم میلان و همچنین برای بازدیدکنندگان؛ از مکان‌های شاخصی مانند هتل آرمانی در خیابان اصلی خرید، Via Alessandro Manzoni، تا ساختمان‌های برنده جوایزی مانند دفتر مرکزی پرادا در Via Antonio Fogazzaro باید شهر را درخدمت اقتصاد مد دانست.

در فصل پنجم به نقش فناوری های نو در این اقتصاد مهم می پردازد: کلیک کن و پول جمع کن!اقتصاد سیاسی نوین فشن و نهایتا فصل ششم،جمع بندی کتاب است.نویسندگان معتقدند منطق مد اجتماعی گسترش می یابد. می‌توانیم در آینده به این فکر کنیم که آثار، آیتم‌ها یا قطعات چگونه برای گروه‌های مختلف مردم جذاب هستند. ما می‌توانیم این را به‌عنوان یک اقتصاد رابطه‌ای درک کنیم که در آن طراحان، مانند هنرمندان، آثار خود را نشان می‌دهند، خریداران را تشویق می‌کنند، با مخاطبان خود در ارتباط هستند و تجربیات فرهنگی گسترده‌تری را برای خوانندگان و بینندگان خود یا دنبال‌کنندگان مجازی فراهم می‌کنند. این همه یعنی برای این عرصه پول خرج کنند. ما فقط باید به جوراب‌های ساخته شده  کنت مکنزی یا جوراب‌های قلاب‌بافی ریتا در پالما یا اجراهای ستاره راک بر سکوهای نمایش لباس فکر کنیم. این شیوه‌های فرهنگی گسترده‌تر نه تنها تأکید بر زیبایی‌شناسی ارزش را نشان می‌دهد، بلکه این نوید را نیز نشان می‌دهد که مد نقشی حیاتی در سیاست و لذت‌های زندگی روزمره دارد.