فعالیت برخی از درمانگران سنتی و مذهبی در زیمبابوه به تهدیدی جدی تبدیل شده که نیازمند توجه فوری است. سوءاستفاده و استثمار افراد آسیب‌پذیر توسط افرادی که خود را «پیامبران» یا درمانگران سنتی می‌نامند، به معضلی بدل شده که نه‌تنها توجه و بحث، بلکه اقدام قاطع را نیز می‌طلبد.

با ورود به پیچیدگی‌های این مسئله، ضروری است که این بحث با حساسیت، دقت، و تعهدی جدی برای یافتن راه‌حل‌هایی که رفاه و امنیت آسیب‌دیدگان را در اولویت قرار دهد، صورت گیرد. اکنون زمان آن فرارسیده است که به‌عنوان یک جامعه متحد شویم و با واقعیت‌های تلخ این موضوع روبه‌رو شویم، با هدف نهایی ایجاد محیطی امن‌تر، عادلانه‌تر، و انسانی‌تر برای همه. برای سال‌ها، زیمبابوه درگیر فعالیت‌های سوءاستفاده‌گرایانه برخی از درمانگران سنتی و مذهبی بوده است، و اکنون زمان آن است که این چالش جدی مورد بررسی و حل‌وفصل قرار گیرد.

این افراد که ادعا می‌کنند دارای قدرت‌های معنوی و توانایی‌های شفابخشی هستند، به طور سیستماتیک از اعضای آسیب‌پذیر جامعه سوءاستفاده می‌کنند که پیامدهای ویرانگری را به همراه داشته است. موارد متعدد و آزاردهنده‌ای از سوءاستفاده و بهره‌کشی توسط این درمانگران سنتی و مذهبی گزارش شده است و با گسترش استفاده شهروندان عادی از رسانه‌های اجتماعی، شمار بیشتری از این اعمال افشا شده است. گزارش‌های بی‌شماری از آزار جنسی وجود دارد که بسیاری از قربانیان آن زنان متأهلی هستند که به بهانه راهنمایی معنوی یا شفا در دام این شکارچیان گرفتار می‌شوند. تروما و ناراحتی عاطفی ناشی از این تجربیات اغلب ناتوان‌کننده و بلندمدت است.

علاوه بر این، این افراد از طریق تهدید و ارعاب، حیوانات، اشیای قیمتی، و دارایی‌های دیگر قربانیان را تصاحب می‌کنند، که به مشکلات مالی جدی برای قربانیان منجر می‌شود. این اقدامات نه تنها ثبات مالی بلکه اعتماد و انسجام جامعه را نیز به‌شدت تخریب می‌کند. یکی از خطرناک‌ترین جنبه‌های فعالیت درمانگران سنتی و مذهبی جنایتکار، تمایل آن‌ها به متهم کردن افراد به جادوگری است که اغلب پیامدهای فاجعه‌باری را به دنبال دارد. این اتهامات منجر به موارد متعددی از عدالت اوباش شده است، جایی که افراد متهم به جادوگری مورد ضرب‌وشتم، شکنجه، یا حتی قتل قرار گرفته‌اند. ترس و بی‌اعتمادی ناشی از این اتهامات می‌تواند جوامع را از هم بپاشد و فضایی از سوءظن و خصومت ایجاد کند.

به عنوان نمونه سیتول(Sithole) یک درمانگر سنتی از دهکده‌ای روستایی در زیمبابوه است که به دلیل قدرت‌های معنوی و توانایی‌های شفابخش خود شهرت یافته است. اما در پشت درهای بسته، گفته می‌شود که سیتول درگیر اعمال شوم جنسی و استثمار بوده است. چندین نفر، سیتول را متهم کرده‌اند که با تهدیدات ماوراءطبیعی علیه دام‌هایشان، آن‌ها را مجبور به جدایی از دارایی‌های خود کرده است. این اقدامات یادآور رفتارهای تسیکاموتانداهای بدنام است که با استفاده از تهدید و ارعاب، جوامع آسیب‌پذیر را تحت کنترل خود درآورده و از آن‌ها بهره‌کشی می‌کنند.

به نظر می‌رسد که بزرگان روستا و مقامات محلی در پاسخ به این اتهامات کند یا بی‌میل هستند و سیتول همچنان به عنوان یک درمانگر سنتی به فعالیت خود ادامه می‌دهد، در حالی که زنان و مردان بیشتری در معرض خطر استثمار قرار دارند. در همین حال، یکی از رهبران کلیسا در واترفالز، هراره، که یکی از Chateerera نام دارد، پس از آن که یک زن متاهل به او مراجعه کرده و ادعا کرد که او تحت عنوان درمان یک بیماری معده به او تجاوز کرده است، به اتهام تجاوز دستگیر شد. در زمان گزارش، "اسقف" قبلاً به دلیل یک پرونده جداگانه مربوط به حمله غیرمجاز در بازداشت پلیس قرار داشت. موارد فوق تنها گوشه‌ای از مشکلات گسترده‌تری است که در سراسر کشور وجود دارد و نیاز فوری به اجرای مقررات و نظارت بیشتر بر فعالیت‌های درمانگران سنتی و مذهبی در زیمبابوه و همچنین حمایت و پشتیبانی بیشتر از قربانیان را برجسته می‌کند.

فصل 27:14 قانون پزشکان سنتی، به ثبت و تنظیم فعالیت پزشکان سنتی پرداخته است. این قانون، شورای پزشکان سنتی را تأسیس کرده که این شورا اختیار نظارت و کنترل بر عملکرد پزشکان سنتی را دارا می‌باشد. همچنین این قانون به ترویج فعالیت پزشکان سنتی و تشویق به تحقیقات در این زمینه پرداخته است. در حالی که این قانون گام مهمی در ارتقای نظم و پاسخگویی در فعالیت‌های درمانگران سنتی و مذهبی برداشته است، دولت و خود شاغلین باید اقدامات بیشتری برای تضمین شفافیت و محافظت از افراد آسیب‌پذیر در برابر سوءاستفاده انجام دهند.

ایجاد چارچوبی برای تعیین هزینه‌های مالی خدمات درمانی ارائه شده توسط شفاگران مذهبی و سنتی، امری ضروری است تا از استثمار افراد آسیب‌پذیر جلوگیری شود. در حال حاضر، بسیاری از این پزشکان بدون شفافیت یا پاسخگویی فعالیت می‌کنند و اغلب برای خدمات خود هزینه‌های گزافی دریافت می‌کنند. این امر می‌تواند به ویرانی مالی برای افرادی که به دنبال شفا یا راهنمایی معنوی هستند، منجر شود.

علاوه بر این، فقدان قیمت‌گذاری استاندارد شده، محیطی مساعد برای فساد و سوءاستفاده از قدرت ایجاد می‌کند. با معرفی چارچوبی برای هزینه‌ها، دولت می‌تواند از سوءاستفاده از شهروندان جلوگیری کند. این چارچوب همچنین می‌تواند به تمایز میان تمرین‌کنندگان قانونی و شارلاتان‌ها کمک کند و لایه‌ای از حفاظت را برای عموم مردم فراهم آورد. این وظیفه دولت است که از شهروندان خود در برابر این شکارچیان محافظت کند و اطمینان حاصل کند که کسانی که ادعای ارائه خدمات راهنمایی معنوی یا شفا دارند، این کار را به شیوه‌ای امن و مسئولانه انجام دهند.

موضوع استثمار افراد آسیب‌پذیر توسط درمانگران سنتی و مذهبی تنها مختص زیمبابوه نیست. بسیاری از کشورها نیاز به تنظیم مقررات در خصوص شفادهندگان سنتی و مذهبی را شناسایی کرده‌اند و به طور مداوم اقداماتی را برای اطمینان از اینکه این پزشکان در چارچوبی که امنیت و رفاه عمومی را در اولویت قرار می‌دهد عمل می‌کنند، انجام می‌دهند. به عنوان مثال، در آفریقای جنوبی، قانون پزشکان بهداشت سنتی که در سال 2007 تصویب شد، یک چارچوب نظارتی برای درمانگران سنتی ایجاد کرد که آنها را ملزم به ثبت‌نام در شورای ملی پزشکان بهداشت سنتی و رعایت کد اخلاقی خاصی می‌کند.

در استرالیا نیز آژانس تنظیم مقررات پزشکان سلامت استرالیا (AHPRA) شفادهندگان سنتی و مذهبی را که ادعای ارائه خدمات بهداشتی دارند، تحت نظارت قرار می‌دهد و اطمینان می‌دهد که این افراد استانداردهای خاصی از آموزش، تربیت و تمرین را رعایت می‌کنند. در بریتانیا، شورای تنظیم مقررات عمومی برای درمان‌های مکمل (GRCCT) به عنوان یک تنظیم‌کننده داوطلبانه برای درمانگران مکمل، از جمله شفادهندگان سنتی و مذهبی، عمل می‌کند. GRCCT استانداردهایی را برای آموزش و تمرین تعیین کرده و فهرستی از پزشکانی که این استانداردها را رعایت کرده‌اند نگهداری می‌کند. در کانادا، استان انتاریو قانون طب سنتی چینی را تصویب کرده است که به تنظیم اعمال طب سنتی چینی، از جمله طب سوزنی و داروهای گیاهی، می‌پردازد. این قانون از پزشکان می‌خواهد که در کالج پزشکان و متخصصان طب سنتی چین ثبت‌نام کرده و به یک کد اخلاقی پایبند باشند.

این اقدامات نشان‌دهنده گامی مثبت در جهت نظارت و تضمین رعایت استانداردهای اخلاقی و حرفه‌ای در زمینه درمان‌های سنتی و مذهبی است و می‌تواند الگویی برای سایر کشورها باشد. با یادگیری از این مثال‌ها، زیمبابوه می‌تواند به تقویت چارچوب نظارتی خود ادامه دهد و چالش‌ها و فرصت‌های منحصربه‌فردی را که توسط شفادهندگان سنتی و مذهبی ایجاد می‌شود، مورد بررسی قرار دهد. علاوه بر این، ایجاد و ترویج یک مکانیزم شکایت به طور گسترده ضروری است تا به قربانیان سوءاستفاده یا استثمار توسط شفادهندگان سنتی و مذهبی این امکان را بدهد که تجربیات خود را گزارش کنند و به دنبال عدالت باشند. این شامل همکاری با آژانس‌های اجرای قانون، خدمات اجتماعی و سازمان‌های جامعه برای حمایت و پشتیبانی از افرادی است که تحت تأثیر قرار گرفته‌اند.

رسانه‌های محلی نیز باید راه‌اندازی کمپین آگاهی عمومی را بررسی کنند تا مردم را از خطرات این "پیامبران" بی‌وجدان و درمانگران سنتی آگاه سازند. این شامل همکاری با رهبران جامعه، سازمان‌های مذهبی و رسانه‌ها برای انتشار پیام و ترویج فرهنگ شک‌گرایی و تفکر انتقادی است. فعالیت برخی از درمانگران سنتی و مذهبی در زیمبابوه به یک تهدید جدی تبدیل شده است که نیاز به توجه فوری دارد. دولت باید مسئولیت خود را برای محافظت از شهروندان در برابر این شکارچیان جدی بگیرد و اطمینان حاصل کند که کسانی که ادعای ارائه راهنمایی معنوی یا خدمات درمانی دارند، این کار را به شیوه‌ای ایمن و مسئولانه انجام دهند. با اجرای چارچوب نظارتی، ارائه حمایت به قربانیان و ارتقای آگاهی عمومی، می‌توان به این معضل پرداخته و جامعه‌ای امن‌تر و عادلانه‌تر برای همه ایجاد کرد.

https://www.herald.co.zw/the-thin-line-between-faith-traditional-healers-and-abuse/