این موزه برای یادآوری تأثیر مثبت شخصیت قائد اعظم محمد علی جناح، بنیانگذار پاکستان، بر پاکستان مدرن ساخته شده است. این موزه در بندر کراچی در ایالت سِند در جنوب پاکستان واقع شده است. این ساختمان محل سکونت سابق محمد علی جناح است که از سال 1944 تا زمان مرگش در سال 1948 در آن زندگی می کرد. همچنین خواهرش فاطمه جناح تا سال 1964 در این مکان زندگی می کرد. این مجموعه در سال 1985 توسط دولت پاکستان تصرف و به عنوان موزه حفظ شد.[1]
ساختمان محل زندگی محمدعلی جناح، دارای چمن بسیار وسیع، جادار، آرام، احاطه شده توسط فضای سبز و بیشتر از همه، خاطرات بنیانگذار پاکستان، محمد علی جناح و خواهرش فاطمه جناح را تازه، و نیز نمای زیبایی از معماری انگلیسی را ارائه می دهد.[2]
این ساختمان تا سال 1922 متعلق به رام چاند هانس راج کوچی لوهانا بود و شواهد نشان می دهد که او این ساختمان را ساخته است. در آن زمان این بنای تاریخی در قطعه 241 در لاین ستاد احداث شد و این منطقه جزو هیئت کانتون کراچی بود و هنوز هم توسط هیئت کانتون اداره می شود. در سال 1940 ارتش هند بریتانیا این ساختمان را برای اسکان افسران نظامی خود در اختیار گرفت. ژنرال داگلاس دیویدگریسی که افسر فرمانده منطقه سِند بود نیز از آن به عنوان محل سکونت خود استفاده می کرد. در سال 1943 این ساختمان متعلق به سهراب کی ایچ کترک بود، قائد اعظم این ساختمان را به مبلغ یک لک 15 هزار نفر از سهراب خرید. قرارداد خرید این ساختمان در 14 آگوست 1943 انجام شد.
قائد اعظم برای خرید ساختمان پنج هزار روپیه پیش پرداخت کرد و متعهد شد که بقیه را بعدا بپردازد. سهراب کترک علاوه بر شهروندی برجسته، شهردار کراچی نیز بود، او به خوبی می‌دانست که فروش این ساختمان به بنیانگذار پاکستان، قائد اعظم محمد علی جناح، افتخار بزرگی بود، زیرا قائد اعظم، خواهرش خانم فاطمه جناح و دیگر اعضای خانواده اش برای ایجاد پاکستان تلاش می کردند و جنبشی را در میان مسلمانان شبه قاره ایجاد کردند تا کشوری آزاد و مستقل برای خود به دست آورند که در آن بتوانند با اعتقادات خود زندگی کنند.
خانه موزه قائد اعظم در سال 1865 با سنگ های زرد رنگ ساخته شد. این بنا 10 هزار و 214 حیاط مربع مساحت دارد، ساختمان اصلی در یک دیوار محصور بزرگ ساخته شده است، ساختمان دو طبقه دارای سه اتاق زیر است، دو اتاق اضافی به عرض 16 فوت و 10 اینچ در حالی که ساختمان ابتدا دارای ایوان است سپس ساختمان شروع به کار می کند. اولین اتاق در طبقه همکف برای اتاق کار قائد اعظم در نظر گرفته شده است که دارای یک میز، چهار صندلی و دو کمد است که با کتاب تزئین شده است.
بعد از دو اتاق پلکانی است که به طبقه بالا منتهی می شود، سه اتاق در طبقه بالا قرار دارد، دو اتاق بالا اتاق خواب قائد اعظم و فاطمه جناح بود، گذرگاهی از طبقه پایین به آشپزخانه پشتی منتهی می شد که آشپزخانه در حال حاضر به دفتر اداری تبدیل شده است، ضمیمه ای در مجاورت ساختمان اصلی نیز بخشی از ساختمان است که در حال حاضر تمام تصاویر مربوط به آن تبدیل شده است. قائد اعظم، خانم فاطمه جناح و جنبش پاکستان، از یک سو، سبکی زیبا که در ایمان، وحدت، سازماندهی تثبیت شده است، گالری با فرش هایی با نقش و نگار زیبا پوشیده شده است.
از اتاق قائد اعظم و خانم فاطمه جناح، دری به ایوان راه دارد که یک میز و دو صندلی برای نوشیدن چای گذاشته اند. پس از دیدن خانه قائد اعظم، حدس زدن اینکه قائد اعظم و خانم فاطمه جناح ساده زیست بودند و وسایل اضافی در خانه نداشتند، کار سختی نیست. تمام وسایل خانه نیز به یک سبک بود که به طور کامل نشان دهنده سادگی قائد اعظم است. اگر بعد از ورود به ساختمان به قسمت پشت برویم، خانه‌هایی مانند پادگان وجود دارد که در کنار این خانه‌ها چهار گاراژ و سه اتاق نگهبانی ساخته شده است، ضمن اینکه یک دروازه نیز برای تردد در ساختمان از پشت تعبیه شده است.
در محوطه ساختمان درختان پیپال وجود دارد که باعث جذابیت بیشتر ساختمان می شود، درها و پنجره های داخلی و خارجی ساختمان به رنگ بادامی رنگ آمیزی شده است که در و پنجره ها را بسیار شیک جلوه می دهد، ستون های موجود در ساختمان به زیبایی و جذابیت ساختمان می افزایند.
خانه موزه قائد اعظم به وزارت تمدن فدرال وقت واگذار شد تا بنا را بازسازی کند و آن را به عنوان یادبود قائد اعظم و خانم فاطمه جناح حفظ کند و نسل های آینده فرصتی برای دیدن سبک زندگی قائد اعظم، محل اقامت و چیزهایی که او استفاده کرده است را خواهند داشت. قائد اعظم با اینکه فرصت بسیار کمی برای اقامت در این ساختمان داشت، بیشتر وقت خود را در گاورنرهاوس که امروزه به نام استانداری می گویند، سپری کرد و پس از مریض شدن به اقامتگاه زتارت(بلوچستان) نقل مکان کرد، اما خانم فاطمه جناح مدت زیادی در اینجا ماند.
خانم فاطمه جناح در 13 سپتامبر 1948 در خانه موزه قائد اعظم اقامت گزید و تا سال 1964 در همان ساختمان ماند. پس از درگذشت خانم فاطمه جناح و خواهرش خانم شیرین بای، ساختمان به صندوق قائد اعظم و در فوریه 1985 به دولت واگذار شد. دولت پاکستان این ساختمان را به مبلغ 51 لک 7 هزار روپیه خریداری کرد و بدین ترتیب این ساختمان تحت مدیریت دولت پاکستان قرار گرفت. در 25 نوامبر 1993 این مجموعه پس از مرمت و بازسازی به موزه خانه قائد اعظم تغییر نام داد و توسط استاندار وقت حکیم محمدسعید افتتاح شد.[3]
نظر شما