ولادیمیر مدینسکی وزیر فرهنگ روسیه در مقاله خود با عنوان «گذشته بزرگ، آینده عالی» به موضوع اتحاد در کشور بزرگی چون روسیه پرداخته است: «شما می توانید تصور کنید، چه افرادی در کشور ما زندگی می کنند؟ به خصوص کشوری که از لحاظ وسعت قلمرو، از لحاظ قومی و فرهنگ بسیار متنوع است؟ چه چیزی موجب اتحاد این اقوام مختلف و متضاد شده است؟ پاسخ واضح است: احساس مسئولیت در مقابل یکدیگر، با یک «گذشته مشترک و تمایل به ایجاد آینده مشترک»، وحدت اقوام مختلف ایجاد می گردد.»
جامعه تنها شامل مجموع افراد کشور نیست. جامعه شامل روابطی است که بین شهروندان ایجاد گردیده است که در نتیجه، آنها را به یک امت واحد تبدیل کرده است. این ارتباطات بین شهروندان نیز جنبه های مختلفی دارد: اقتصادی، نظامی، فرهنگی و ... که از جمله عوامل پیوند بین ساکنان یک کشور است. در این نوع ارتباطات، یک نقطه مشترک وجود دارد، ارتباطات قدیمی، که از لحاظ تاریخی پیش از این شکل گرفته اند. این ارتباطات، به عنوان گذشته مشترک، پایه و اساس ملت و دولت ما است.
ما فرهنگ عالی خود را از اجدادمان به ارث برده ایم، ما همچنین اکنون اقتصادی را توسعه می دهیم که، پدربزرگ ها و مادربزرگ های ما ایجاد کرده اند. ما اکنون زنده هستیم، چرا که بسیاری از اجداد ما سال ها پیش در شرایط بحرانی اسلحه در دست گرفتند و از خانواده و سرزمین خود دفاع کردند. این ایده وطن پرستی است: ما باید مسئولیت آنچه را که به ارث برده ایم، برعهده بگیریم.
این مسئولیت بدون حفظ ارتباط تاریخی گذشته، غیر قابل تصور است. حفظ ارتباط تاریخی یک امر واحد است، برای هر قهرمان، هر رویداد، هر دوره از گذشته ما یک «حافظه تاریخی» وجود دارد. این ایدئولوژی پایه و اساس جامعه نظامی-تاریخی روسیه را تشکیل می دهد. در راستای اجرای این ایدئولوژی، «کوچه مشاهیر» شامل مجسمه هایی از پرتره های مشاهیر فرهنگی، سیاسی-تاریخی کشور در خیابان پترووریگسک در مسکو افتتاح شده است. این مجسمه ها سران دولت روسیه از روریک (بنیانگذار سلسله روریک در روس کیف) تا گورباچف را شمامل می شوند. در تاریخ ۲۳ آوریل سال گذشته، تندیس یلتسین نیز در این کوچه نصب شد. تمامی حاکمان روسیه از پتر اول، نیکلاس دوم، استالین در این مجموعه گرد هم آمده اند. برای اولین بار تندیس مجسمه الکساندر کرنسکی و شاهزاده لووف جاودانه شدند. می توان گفت برای اولین بار پس از سال ۱۹۹۱، مجسمه لنین در روسیه بار دیگر نصب گردید. این افراد و مشاهیر، بسیار متفاوت هستند، همه آنها «خوب» یا «بد» مطلق نیستند. آنها نماد تاریخ متحد، متنوع و پیوسته کشور ما هستند.
ما نمی توانیم هیچ یک از این شمایل را از تاریخ خود حذف کنیم. به عنوان مثال، ما نمی توانیم آنها را از صفحات کتاب های درسی و حافظه خود بیرون بکشیم. نمی توان گفت که در تاریخ ما دوره های بد یا خوب وجود نداشته است. هیچ تصویر سیاه و سفید مطلقی در این دنیا وجود ندارد.
حافظه تاریخی کشور ما، میلیون ها سرباز که قهرمانانه برای میهن جنگیدند را به عنوان اجداد خود به یاد دارد. امروز ما به دنبال بزرگداشت یاد و خاطره این قهرمانان هستیم، در سال های اخیر، در سرتاسر کشور و حتی در خارج از کشور، ده ها مورد از آثار تاریخی و تندیس های مشاهیر و قهرمانان جنگی نصب شده است. در سن پترزبورگ - اولین موزه اختصاصی روسیه درباره جنگ جهانی اول تاسیس گردید. ما از صحبت کردن در خصوص صفحات ناخوشایند گذشته و تاریخ خود، ترس نداریم. این موضوع، بازتابی بر ارزش هایی است که ملت ما را متحد می کند. تاریخ هزاره کشور ما، پر از تناقضات و لحظات پیچیده است، تاریخ ما هم صفحات قهرمانانه و غم انگیزانه دارد. بررسی آنها کار مورخان حرفه ای است. با این حال، از نقطه نظر دیدگاه طبیعی مدنی، گذشته ما بر اساس ارزش های وطن پرستی بنیان نهاده می شود. ما می بایست در این میان، پیروزی ها و قهرمانان خود را از تاریخ کشورمان انتخاب کنیم و به آنها افتخار کنیم.
در این راستا، روسیه اقدام به ساخت فیلم «۲۸ پانفیلوف» نمود (این فیلم در خصوص ۲۸ رزمنده جنگی و رشادت های آنها در زمان دفاع از مسکو در سال ۱۹۴۱ است، پانیلوف نام یک فرمانده ارشد روسیه در زمان جنگ است.) اگر چه در زمان این نبرد، تعداد بسیاری از نظامیان روسیه جان باختند، اما این ۲۸ رزمنده و قهرمانی های آنها، همواره یاد و خاطره دیگر رزمندگان را در ذهن ما جاودانه می نمایند.
منبع خبر: سایت وزارت فرهنگ فدراسیون روسیه
تاریخ خبر: ۱۶ بهمن ۱۳۹۶
نظر شما