نگارش: امجدعثمانی، مقاله نگار معروف.

 ماه عید در شرف ظهور است، اما چه عیدی و عید کجاست ؟؟؟ آه و گریه مادران، خواهران، دختران و فرزندان فلسطینی بسیار دلخراش و نگران کننده ای است... در دهه اخیر ماه رمضان، ارتش یهود به مسجد الاقصی حمله کرد و پس از گلوله باران مسجدالاقصی و غزه، فلسطین غرق در خون شد و شهدای زیاد فلسطین ازجمله ۹ کودک فلسطینی نیز جان خود را از دست داده اند. در هر خانه مجروحین به چشم می خورند و عید فلسطینیان غیرمسلح به عزاداری تبدیل شده است. از شرق تا به غرب ۱.۵ میلیارد مسلمان وجود دارد، سازمان همکاری های اسلامی پنجاه کشور اسلامی و حتی اتحادیه نظامی کشورهای اسلامی وجود دارد، اما  مجروحین فلسطینی عملاً هیچ حمایتی نکردند و فقط از اتاق های لوکس محکومیت هایی انجام می شود و برای آتش بس درخواست هایی انجام می شود. مولانا ظفر علی خان، پدر روزنامه نگاران، اخوت اسلامی را به ما یادآوری کرده و گفت: (ترجمه شعر) اخوت اسلامی این را می گوید، اگر خاری در چشم مسلمانی در کابل بیافتد، هر پیر و جوانی در هند بی تاب گردد. اما سپس دنیا دید چه برسد به خار در چشم مسلمان کابلی، تمام افغانستان با بمب منفجر شد ... عراق آجر به آجر شد ... سوریه به انبوهی از آوار تبدیل شد ... تجاوز به عنف فراگیر است ... فلسطین از مدت های طولانی با ظلم روبرو است و می سوزد و معلوم نیست تا چه مدت خواهد سوخت. چشم هایمان مشتاق به دیدن اقدامات عملی است، ولی آن اخوت اسلامی نه در اعراب دیده می شود و نه در عجم به نظر می رسد، بلکه همه جای جهان اسلام خود خواهی و منافع شخصی رواج دارد. در حال حاضر هیچ فیض احمد فیض وجود ندارد که برای کودکان فلسطینی لالایی بخواند و برای مجاهدین فلسطینی آهنگی بنویسد. این شاعر بزرگ پاکستانی در بیروت نشسته و سال ها پیش با قلم خود منظره اشکهای خونین فلسطین را منظر کشی کرد و لالایی که از قلم وی برای کودکان فلسطینی نوشته شد امروز نیز هر کسی را به گریه می اندازد. (ترجمه لالایی) گریه نکن عزیزم، حالا گریه نکن، مادرت اکنون خوابیده است.گریه نکن عزیزم، حالا گریه نکن، چند لحظه قبل بابایتان از غم های دنیا خلاصی یافته است. گریه نکن عزیزم، حالا گریه نکن، برادرت چند لحظه قبل دنبال خواب شیرین خود دور از این جهان، به جهانی دیگر رفته است، گریه نکن عزیزم، حالا گریه نکن، خواهرت در لباس عروسی قرمز (خونین) به خانه داماد رفته است. گریه نکن عزیزم، حالا گریه نکن، روزی همه این ها در جهان دیگری برای ابراز محبت به تو بر می گردند. فیض همچنین آهنگی ایمان آور نیز برای مجاهدین فلسطینی نوشت: (ترجمه شعر) بالآخره ما روزی پیروز خواهیم شد، در حقیقت، روزی ما پیروز خواهیم شد. بالآخره روزی ما برنده خواهیم شد. چه ترسی از تهاجم دشمن خدا، سینه هر غازی سپری قرار گرفته است و چه خطری از نیروی دشمن خدا، صف بسته اند زمانی اروح شهداء، چرا می ترسی، ترس از چه، مگر این وعده خدا نیست که زمانی حق می آید و باطل از بین می رود، زیرا باطل حتما از بین رفتنی است. مگر فرموده خداوند نیست:  بهشت زیر قدمان مادر و روی سر سایه رحمت خدا است، پس از چه می ترسید. حتما ما روزی پیروز خواهیم شد، حتما پیروز خواهیم شد. اگر امروز آقای الطاف حسین حالی، شاعر برجسته پاکستان زنده بود برایتان توسل می کرد: (ترجمه شعر) ای امام الانبیاء (ع) وقت دعا است، زمانی بسیار مشکل برای امتتان فرا رسیده است و دینی که با شکوه فراوان از میهن خود برای ترویج بیرون آمده بود امروز منتظر کمک به سرزمین های اشغالی است. اگر آقای احمد ندیم قاسمی، شاعر برجسته دیگر بود، پس صدا می زد: ای محبوب خدا، از شهر مدینه بار دیگر به خاک فلسطین بیا، مسجدالاقصی منتظر حمایت شما است.